Έσπρωξα την γυάλινη πόρτα βγαίνοντας από το κομμωτήριο και κούνησα καμαρωτά το κεφάλι μου. Λαμπερά μαλλιά ανέμιζαν φρεσκοβαμμένα.
Κόκκινο.
Η μαμά πιθανόν να πάθαινε εγκεφαλικό, αλλά η ανάγκη να κάνω κάτι για τον εαυτό μου με έπνιγε. Άλλωστε είχα να βάψω τα μαλλιά μου από πέρυσι που μπήκα στο συγκρότημα και το πράσινο μάλλον δεν ήταν τελικά το χρώμα μου. Θυμάμαι την έκφρασή της όταν μπήκα στο σπίτι με δύο καινούριες τρύπες, μια στην μύτη, μια στο φρύδι και μαλλί σαν το γρασίδι. Νόμιζε ότι περνούσα μια φάση και ότι είχα γοητευτεί από την ροκ μουσική και από τους πανκ τυπάδες που πουλούσαν υφάκι στη σημερινή νεολαία. Όταν πέρασε ένα χρόνος όμως και οι στυλιστικές μου επιλογές παρέμειναν οι ίδιες, άρχισε να χωνεύει σιγά σιγά πως αυτό το άτομο θα είχε για κόρη.
Ο ήλιος ήταν στη μέση του ουρανού και είμαι σίγουρη πως μου είχε ήδη χαρίσει δυο ροδαλά μαγουλάκια κι ας είχα περπατήσει μόλις δυο τετράγωνα. Καμιά φορά νιώθω σαν βρικόλακας, με το που με αγγίζει το φως ακούω το δέρμα μου να τσιρτσιρίζει. Με το χέρι στο μέτωπο, μπας και καταφέρω να δω μπροστά μου, άρχισα να διασχίζω το δρόμο. Το μάτι μου πήρε ένα ροζ αυτοκίνητο με ανοιχτή οροφή.
Ροζ αυτοκίνητο; Ποιος παίρνει ροζ αυτοκίνητο;
Στη θέση του οδηγού, είδα μια κοπέλα με ξανθά πλατινέ μαλλιά δεμένα σε μια τέλεια αλογοουρά. Το πρόσωπό της ήταν κρυμμένο πίσω από ένα καθρεφτάκι με διαμαντάκια.
Βάζει κραγιόν ή οδηγάει; Μάλλον και τα δυο.
Το αμάξι προχωρούσε αργά -μάλλον είχε ξεχάσει το πόδι στο γκάζι- κι αυτή ήταν προσηλωμένη στο να πετύχει το περίγραμμα, όταν πήγε και χώθηκε μέσα σε δυο κάδους ανακύκλωσης. Οι κάδοι έπεσαν κάτω και τα σκουπίδια σκορπίστηκαν στον δρόμο. Ευτυχώς αυτό ήταν αρκετό για να την ξυπνήσει και βγήκε έξω αλαφιασμένη. Πλησίασε επιφυλακτικά την μούρη του αυτοκινήτου και όταν την είδε στραπατσαρισμένη, άρχισε να κλαψουρίζει.
Πού βρήκαμε κι ήρθαμε Θεέ μου;
Αφού αναστέναξα με το θέαμα που αντίκρισα, ξεκλείδωσα κι άνοιξα την πόρτα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα. Έβγαλα προσεκτικά τα παπούτσια μου κι άρχισα να βαδίζω στις μύτες ανάμεσα στις ανοιγμένες κούτες και τα σκόρπια αντικείμενα. Διέσχισα το χολ με επιτυχία και μόλις ήμουν έτοιμη να ορμήξω στις σκάλες, άκουσα κάτι να χτυπάει στο ξύλινο παρκέ και να θρυμματίζεται. Γύρισα επιφυλακτικά κι είδα την μαμά μου σε κατάσταση σοκ με τα χέρια κοκαλωμένα σαν να κρατούσαν ένα μπολ. Το μπολ ήταν στο έδαφος χιλιοσπασμένο.
YOU ARE READING
ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ
Teen FictionΗ Κατερίνα ποτέ της δεν βασίστηκε στα χρήματα για να τα βγάλει πέρα. Πίστευε πάντα πως με λίγη σκληρή δουλειά μπορούσε να καταφέρει ό,τι έβαζε στο νου. Αυτό όμως δεν μπορεί να το ανατρέψει. Οι γονείς της παίρνουν διαζύγιο και είναι αναγκασμένη να...