ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ

32. Πείραμα σε εξέλιξη με άγνωστα αποτελέσματα

"Πρώτος προορισμός;" ρώτησε ορεξάτος αφού μπήκαμε στο αμάξι του.

"Σουπερμάρκετ."

Έγνεψε καταφατικά. "Τέλεια. Πάμε σουπερμάρκετ."

Του έριξα μια πλάγια ματιά. "Έχεις ξαναπάει, έτσι;" Απ' αυτόν όλα τα περίμενα πια.

Ύψωσε το βλέμμα του στον ουρανό κι έβαλε μπρος. "Φυσικά κι έχω ξαναπάει!" 

Πήγαμε στο πιο κοντινό και μόλις βρισκόμασταν απέξω, ο Στέφανος σκάναρε με τα μάτια του τον χώρο κι έφυγε φουριόζος για την είσοδο. "Κάτσε!" φώναξα. "Καρότσι δεν θα πάρουμε;"

Έμεινε ακίνητος κι έκανε μεταβολή προς το μέρος μου. "Καρότσι, σωστά." είπε βαρώντας ένα παλαμάκι λες και απόρησε που το ξέχασε.

Πήγα προς τα καρότσια και με ακολούθησε. Έψαξα τις τσέπες μου. "Μήπως έχεις ψιλά;" Με κοίταξε με γνήσια απορία κι ύστερα κούνησε το κεφάλι του αρνητικά. "Γαμώτο, κάπου δεν είχα ένα πενηντάλεπτο." μουρμούρισα ψαχουλεύοντας. "Α, να το!" κατάφερα να ξεθάψω το κέρμα από τα βάθη της κωλοτσέπης μου και το έβαλα στην εσοχή, αμέσως η μικρή αλυσίδα που ένωνε το καρότσι με το προηγούμενο αποσυνδέθηκε. Στο βλέμμα του Στέφανου είδα την έκπληξη κι ύστερα την προσπάθεια του να την κρύψει. Συγκράτησα ένα γέλιο, έκανε σαν μικρό παιδάκι.

Μπήκαμε μέσα κι ο δροσερός αέρας του κλιματιστικού χτύπησε τα πρόσωπά μας. Ξετύλιξα την λίστα που μου είχε δώσει η μαμά μου. "Αυτά πρέπει να πάρουμε." του είπα. Στένεψε τα μάτια του προσπαθώντας να διακρίνει τις λέξεις στο τσαλακωμένο χαρτί. Πρώτη πρώτη: δύο κουτιά γάλα.

Σαν να έδωσα σε κυνηγετικό σκυλί το δείγμα που έπρεπε να μυρίσει για να εντοπίσει το θήραμά του, ο Στέφανος άρχισε να τριγυρνάει τους διαδρόμους προσπαθώντας να εντοπίσει το γάλα. Σκέφτηκα να του πω ότι είναι πάντα στο βάθος, αλλά δεν ήθελα να χαλάσω το κυνήγι του θησαυρού.

"Τα βρήκα!" αναφώνησε ενθουσιασμένος. Πήγα προς το μέρος κι εκείνος άρπαξε δύο κουτιά και τα έβαλε στο καρότσι χαμογελώντας αυτάρεσκα. "Τι θα έκανες χωρίς εμένα;"

"Κοίταξες ημερομηνία λήξης;" Τα πήρα στα χέρια μου. "Αυτά λήγουν και τα δύο αύριο." τον πληροφόρησα κοιτώντας τις ημερομηνίες. Τα άφησα πίσω στο ράφι  και πήρα δύο αλλά. "Σε πέντε μέρες." Του τα έδειξα και τα έβαλα στο καρότσι. Η απογοήτευσή του ήταν εμφανής.

Στη συνέχεια πήγαμε για λαχανικά, του έμαθα πώς να διαλέγει τα πιο φρέσκα, στο κρέας να επιλέξει καλό κομμάτι χωρίς λίπος, και γενικά να τσεκάρει και τις τιμές πού και πού.
"Ουάου." είπε. "Είσαι σαν... ειδήμων στα σουπερμάρκετ."