ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ

31. Η πιο τρελή μέρα

Στο τέλος του στενού βρισκόταν ένα -φαινομενικά τουλάχιστον- σχετικά μικρό κτήριο για να χωράει ολόκληρη συναυλία. Καταγώγι, σκέφτηκα και πλησίασα τον εύσωμο μαυροντυμένο άντρα που στεκόταν στην πόρτα. Το έδαφος δονούνταν από την δυνατή μουσική.

Το βουτυρόπαιδο με ακολούθησε ρίχνοντας καχύποπτες ματιές γύρω του. "Ταυτότητες." είπε αμέσως ο πορτιέρης κι εγώ στράφηκα στον Στέφανο.

"Έχεις την δική σου; Δεν την πήρα μαζί." τον ρώτησα χαλαρά κι ήλπισα ότι θα αντιδρούσε ανάλογα.

Εκείνος έβαλε το χέρι στην κωλοτσέπη κι έβγαλε το πορτοφόλι του. Το άνοιξε και καλά ψάχνοντας για ταυτότητα, αλλά έκανε προφανώς επίδειξη τα πράσινα χαρτονομίσματα. "Πρέπει να την άφησα σπίτι..." είπε κι έβγαλε ένα κατοστάρικο. "Θα μπορούσαμε μήπως να μπούμε έτσι;"

"Δεν μπαίνετε χωρίς ταυτότητες." απάντησε ψυχρά ο εύσωμος άντρας, δηλώνοντας φανερά ανεπίδεκτος δωροδοκίας.

Εγώ τράβηξα το βουτυρόπαιδο λίγο πιο πέρα. "Κάτσε να προσπαθήσω λίγο ακόμα, θα τον τουμπάρω." διαμαρτυρήθηκε ψιθυριστά.

Κούνησα το κεφάλι μου σε άρνηση. "Πρέπει να σκεφτούμε κάτι άλλο."
Ο τυπάς μας αγριοκοιτούσε ήδη, αν τον συγκινούσαν τέτοιες προσπάθειες, δεν θα ήταν τόσο αδιάφορος στη θέα του γεμάτου πορτοφολιού. Έβαλα το κινητό μου στο αθόρυβο και τον ξαναπλησίασα.

"Μπορώ να κάνω ένα τηλεφώνημα με το κινητό σας; μας έχει τελειώσει και τους δύο η μπαταρία." τον ρώτησα.

Με κοίταξε με μισό μάτι και μου το έδωσε. Εγώ το πήρα και αφού του έδειξα ένα μικρό χαμόγελο άνοιξα γρήγορα τις επαφές. Η πρώτη έγραφε Αφεντικό-Χρήστος. Είμαι απίστευτα κωλόφαρδη, σκέφτηκα και μετά κάλεσα τον δικό μου αριθμό και το κινητό μου χτύπησε μέσα στην τσέπη μου αλλά δεν το άκουσε κάνεις. Έσφιξα τα χείλη τάχα με απογοήτευση. "Δεν το σηκώνει... Ευχαριστώ πάντως." είπα και του το έδωσα πίσω. Πήρα τον Στέφανο αγκαζέ και βαδίσαμε προς το στενό. Όταν προχωρήσαμε αρκετά, σταμάτησα και γύρισα προς το μέρος του. Έβγαλα το κινητό μου από την τσέπη μου.

"Ποιον πήρες τηλέφωνο;" με ρώτησε μπερδεμένος.

"Εμένα." είπα και βρήκα τον αριθμό του στις αναπάντητες. "Πάρε αυτό το νούμερο και πες ότι είσαι ο Χρήστος... κι ότι γίνεται καβγάς μέσα, να έρθει αμέσως."

Με κοίταξε συνοφρυωμένος. "Ε;"

"Είδα στις επαφές του Χρήστος-Αφεντικό, έτσι θα τον αποσπάσουμε από την είσοδο." εξήγησα.