𝐎𝐡, 𝐭𝐞𝐚𝐜𝐡𝐞𝐫

07: σινεμάδια&φούτερ

Θα είμαι πλήρως ευχαριστημένη όταν μπορέσω να πω στον εαυτό μου "Τώρα τα κατάφερα",

Οπότε προσπαθώ να βγάλω όσα περισσότερα χρήματα μπορώ για να φύγω το συντομότερο δυνατόν από το σπίτι μου. Ο πατριός μου θα χαρεί μόλις βρει το δωμάτιό μου άδειο και η μαμά μου, βασικά ο Θεός να την κάνει, θα αδιαφορήσει τελείως. Έχω συνηθίσει όμως και πλέον δεν πέφτω ψυχολογικά, τουλάχιστον όχι όπως πρώτα.

Φοράω το κόκκινο φούτερ που μου είχε δώσει ο Harry την ημέρα που με έσωσε από μία παρολίγον αυτοκτονία. Έχει περάσει ολόκληρος μήνας από τότε και το άρωμά του έχει φύγει, αλλά η σκέψη του ότι κάποτε αυτό το φούτερ το φορούσε εκείνος με κάνει να νιώθω ωραία.

Δεν είμαι ερωτευμένη μαζί του, προς Θεού! Είμαι ερωτευμένη με τον τρόπο που μου φέρθηκε τότε. Θυμάμαι ακόμη την παραμικρή του κίνηση, είχαμε περάσει τόσο ωραία και δεν μπορώ να ξεχάσω το πόσο όμορφα με είχε κάνει να αισθανθώ. Βρήκε μία κοπέλα λίγο πριν κάνει απόπειρα αυτοκτονίας και μέσα σε μερικές μονάχα ώρες την έκανε να γελάει με έναν ξεχωριστό τρόπο.

Τέλος πάντων... Δεν μου αρέσει που τον σκέφτομαι συνέχεια επειδή έτσι κι αλλιώς με αντιπαθεί. Ίσως επειδή κατά κάποιο τρόπο του έκλεψα το φούτερ, και αν ήταν το αγαπημένο του; Βασικά, τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, και εγώ τον αντιπαθώ. Για μία στιγμή τον είχα σχεδόν ξεχάσει.

«Μία coca cola διαίτης και γρήγορα» αναφωνεί κάποια.

Δίνω τα ποπ κορν στην προηγούμενη κοπέλα και όταν υψώνω το βλέμμα μου βρίσκω μπροστά μου μία γυναίκα με έντονες γωνίες και ένα στενό φόρεμα. Τα πορτοκαλί μαλλιά της είναι πιασμένα πάνω και το άρωμά της σχεδόν με πνίγει.

Είμαι έτοιμη να γυρίσω και να βάλω την cola χωρίς να ξεκινήσω καβγά, αλλά μένω ξυλάκι παγωτό όταν βλέπω τον Harry να πλησιάζει. Από όλους τους κινηματογράφους της Νέας Υόρκης έπρεπε να έρθει σε αυτόν που δουλεύω ΕΓΩ; Γαμώτο! Είμαι άυπνη, με μαύρους κύκλους και απαίσια μαλλιά. Γιατί έπρεπε να έρθει εδώ σήμερα;

«Έτοιμη;» περνάει το χέρι του γύρω από την μέση της ξινής.

Τα βλέμματά μας κλειδώνουν ξαφνικά και μένουμε και οι δύο αμίλητοι.

«Σχεδόν! Περιμένω εδώ και δέκα λεπτά την αναθεματισμένη cola μου» γκρινιάζει εκείνη νομίζοντας ότι δεν την ακούω.

«Εσείς;» κοιτάζω τον Harry. «Θα θέλατε κάτι;»

«Όχι, όχι» απαντάει κάπως αμήχανα. «Ευχαριστώ».

Παίρνω ένα πλαστικό ποτήρι και το γεμίζω με coca cola ΜΗ διαίτης. Αν γεμίσει λίγη κυτταρίτιδα δεν χάθηκε ο κόσμος βρε αδερφέ! Που ξέρεις; Ίσως τότε ο Harry χωρίσει την ξινή και έρθει κοντά μου... Ναι. Στα όνειρά μου ίσως. Χάλια το σενάριο, δεν παίζει να συμβεί αυτό! Η σκέψη μετράει όμως.

«Ορίστε» της δίνω το αναψυκτικό και εκείνη μου δίνει τα χρήματα ακριβώς.

Οι δυο τους απομακρύνονται από τον πάγκο και εγώ στροβιλίζω τα μάτια μου, «Καλά να περάσετε».

Δεν περνάνε ούτε πέντε λεπτά και η ξινή τύπισσα με το κυριλέ ντύσιμο επιστρέφει. Η καρδιά μου χτυπάει λίγο πιο γρήγορα από το κανονικό, αλλά είμαι προετοιμασμένη για όλα. Το πολύ πολύ να κατάλαβε ότι το αναψυκτικό που της πούλησα δεν ήταν διαίτης. Σταματάει ακριβώς μπροστά απ' τον πάγκο και σταυρώνει τα χέρια κάτω απ' το πλούσιο στήθος της.

«Θα κάνω μία ερώτηση. Το φούτερ αυτό...» με κοιτάζει εξεταστικά. «Είναι του Harry;»

Χαμογελάω επίτηδες, «Harry; Θέλετε να μου εξηγήσετε ποιος είναι αυτός;»

Ο Harry καταφτάνει σχεδόν λαχανιασμένος και προσπαθεί να πείσει την γκόμενά του-γυναίκα του-φίλη του, ή ό,τι άλλο και αν είναι, πως φέρεται παρανοϊκά και πως δεν με ξέρει καν. Βαθιά μέσα μου θέλω να πω όλη την αλήθεια και όχι επειδή συμπάθησα την τύπισσα που συνοδεύει, αλλά επειδή φαίνεται λες και τρέχει πίσω της. Θα κάνω εμετό.

«Αυτός» λέει. «Αυτός είναι ο Harry».

Τον κοιτάζω από πάνω ως κάτω, «Αα αυτός;» ρωτάω.

«Ναι».

Χαμογελάω στραβά, «Τότε ναι. Δικό του είναι το φούτερ που φοράω».

Δεν ξέρω πως αν αυτό που έκανα ήταν πολύ κακό. Τα μούτρα της ξινής αλλάζουν δέκα χρώματα και το βλέμμα του Harry από ήρεμο γίνεται έντονο και αυστηρό. Το πιθανότερο είναι να θέλει να με σκοτώσει, αλλά για άλλη μία φορά... Φάτε την σκόνη μου, κύριε!

Μετά από κάτι αιώνες αποφάσισα να ανεβάσω κεφάλαιο *clap clap*