𝐎𝐡, 𝐭𝐞𝐚𝐜𝐡𝐞𝐫

17: δε ξέρεις τίποτα

noora's pov

Οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν τόσο εγωιστές προκειμένου να κερδίσουν αυτό που θέλουν,

Πάνε δύο βδομάδες από τότε που ο Harry με βρήκε στον διάδρομο να φιλάω τον Jason. Νομίζω ότι το καλύτερο δώρο εκείνης της μέρας ήταν η ευχαρίστηση που πήρα όταν τον είδα να νευριάζει, να σφίγγει τις γωνίες στο πρόσωπό του, κι όμως να μη μπορεί να κάνει τίποτα γι' αυτό.

Μετά το σχολείο περπατάω μόνη μου, ο ήλιος στην Νέα Υόρκη είναι φωτεινός, κι εγώ που και που κάνω φούσκες με την μπλε τσίχλα μου. Νομίζω ότι η ενέργεια που μου δίνει ο ήλιος ξεπερνάει κάθε προηγούμενο. Δεν έχω καν δεύτερες σκέψεις για το αν πρέπει να τηλεφωνήσω στη δουλειά για να το παίξω άρρωστη... Έτσι κι αλλιώς αυτό το κόλπο έπαψε να μοιάζει αληθινό μετά την τρίτη φορά.

Ακούω κορνάρισμα από τα αριστερά μου και γυρίζω μόνο για να δω τον Harry μέσα στο αυτοκίνητό του. Η μαύρη Range Rover στέκει φρέσκο-πλυμένη και λαμπερή όσο εκείνος μου ρίχνει ένα βλέμμα από πάνω ως κάτω. Για λίγο, προλαβαίνω να γραπώσω το πρόσωπό του με την οπτική μου επαφή. Όσο και αν προσπαθώ να ξεχάσω πάντα θα βρίσκεται στον δρόμο μου για να μου υπενθυμίζει πόσο καταστροφικά όμορφος μπορεί να υπάρξει ένας άνθρωπος.

«Μπες μέσα!» ακούγεται σαν διαταγή.

«Η μαμά μου με συμβούλευσε να μη μιλάω σε αγνώστους» λέω σοβαρά και συνεχίζω να περπατάω.

Ξέρω ότι δε θα το αφήσει να περάσει έτσι και προσπαθώ υπερβολικά πολύ να κρύψω το χαμόγελό μου. Σκατά, αδύνατον.

«Μάλλον τότε ξέχασες να ενημερώσεις την μαμά σου για τ' ότι θες να πηδήξεις έναν άγνωστο» ειρωνεύεται πίσω.

Επίσης ξέρω ότι αυτό το παιχνιδάκι θα πάρει ώρα αν το συνεχίσω οπότε ξεφυσώντας, εν μέρει τον υπακούω, βολεύομαι στην θέση του συνοδηγού και φοράω γρήγορα την ζώνη ασφαλείας.

«Τι θες;» ρωτώ μετά από μερικά λεπτά απόλυτης σιωπής. «Και που ακριβώς πάμε;»

Ο δρόμος που διασχίζουμε δεν είναι ο συνηθισμένος, αυτός απ' το κέντρο της πόλης δηλαδή. Ο Harry έστριψε αριστερά μίας ταμπέλας που έγραφε «Έξοδος» και τώρα βρισκόμαστε ανάμεσα από μικρά απομονωμένα δασάκια.

Με κοιτάζει πρόχειρα, «Θέλω εξηγήσεις, Noora. Τι ακριβώς νομίζεις πως κάνεις;»