10: με μισείς;

5.3K 542 106
                                    

Συνήθιζα να απεχθάνομαι την ποίηση μέχρι που γνώρισα εκείνον. Αυτός είναι η ποίηση, τα γεμάτα θλίψη και αγάπη λόγια κάθε υπέρτατου ποιητή,

Το Σαββατοκύριακο περνάει ως συνήθως. Με βρίσκει να δουλεύω στο σινεμά πουλώντας αναψυκτικά, ποπ κορν και στην καλύτερη των περιπτώσεων κανένα παγωτό ψυγείου. Την Κυριακή πηγαίνω στο σπίτι της Ruth για να διαβάσουμε, η μητέρα της φτιάχνει σπιτική λεμονάδα και τις πιο νόστιμες βάφλες του κόσμου όλου. Τρώω εκεί για μεσημέρι και όταν επιστρέφω σπίτι αργά το απόγευμα περνάω εντελώς απαρατήρητη όπως κάθε άλλη φορά με ελάχιστες εξαιρέσεις.

Την Δευτέρα πηγαίνω στο εμπορικό για να αγοράσω ένα μπλουζάκι που μου άρεσε τις προάλλες και πετυχαίνω από μακριά τον Harry με την δικιά του να κάνουν βόλτες κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου. Θέλω να πάω εκεί και να τον βρίσω, αλλά συνειδητοποιώ πόσο υπερβολική είμαι και απλώς προσπαθώ να αγνοήσω το συμβάν.

Και σήμερα, ημέρα Τρίτη, έχω βιολογία μαζί του.

Κάθομαι στο θρανίο μου πιο ήσυχη από ποτέ και ζωγραφίζω αυτοσχέδιες μουτζούρες στο εξώφυλλο του βιβλίου μου. Έχω μία νευρικότητα που θα τον δω και αν είμαι τυχερή θα του μιλήσω έστω και λίγο. Μα... Τι έχω πάθει; Γιατί έχω κολλήσει τόσο πολύ μαζί του; Το μέλι έχει πια;

Και μόλις μπαίνει μέσα στην τάξη η απάντηση στα προηγούμενα ερωτήματα έρχεται από μόνη της. Το γαλήνιο πρόσωπό του... Το λευκό του πουκάμισο που έρχεται σε αντίθεση με το πράσινο των ματιών του κάνουν την καρδιά μου να θέλει να βγει από την θέση της. Και τι γίνεται με αυτά τα χείλη; Αυτά θέλω να τα φιλάω κάθε δευτερόλεπτο της μέρας.

«Καλημέρα, παιδιά» αναφωνεί με την γνωστή βραχνή φωνή. «Καθήστε να ξεκινήσουμε».

Οι συμμαθητές μου είναι ανήσυχοι οπότε ο Harry αφήνει το βιβλίο στην επιφάνεια της έδρας και πλησιάζει προς το μέρος μου. Σε εμένα έρχεται; Χριστέ μου, Χριστέ μου... Χριστέ μου! Θέλω να ουρλιάξω, αλλά πρέπει να συγκρατηθώ. Πολύ.

Σκύβει στο θρανίο μου, «Lane...» με αποκαλεί ψιθυριστά με το επώνυμό μου. «Έφερες το διαγώνισμα με την υπογραφή;»

Ξαφνικά τα λόγια του με νευριάζουν τόσο που θέλω να τον χαστουκίσω και να φύγω από το μάθημα. Αντ' αυτού απλώς χαμογελάω στην προσπάθειά μου να κρύψω τα νεύρα που μόλις δημιουργήθηκαν εξαιτίας του.

𝐎𝐡, 𝐭𝐞𝐚𝐜𝐡𝐞𝐫Where stories live. Discover now