Δε μπορεί κανείς να σε καταστρέψει αν ήδη είσαι κατεστραμμένος,
Βρίσκομαι ξαπλωμένη στον γκρίζο καναπέ, το πρωτόγνωρο άρωμα του Harry εισέρχεται στα ρουθούνια μου και κάνει το στομάχι μου να δένεται κόμπος. Το αχνό φως του φεγγαριού φωτίζει το σαλόνι χαρίζοντας λίγη ζωντάνια.
Μένω ακίνητη όσο ο μαρκαδόρος που κρατάει ο Harry σχεδιάζει κάτι κοντά στην δεξιά μεριά της κοιλιάς μου, στις πλευρές μου. Ανατριχιάζω σε κάθε κίνηση και καταλήγω να χαχανίζω μόλις κλείνει τον μαύρο μαρκαδόρο με το καπάκι και τον αφήνει στο μικρό τραπέζι λίγο πιο δίπλα.
«Τι έγραψες;» ρωτώ προσπαθώντας να δω ταυτόχρονα.
Γράφει honey. με τα γράμματα να είναι τα πιο ωραία που έδω δει σε ολόκληρη τη ζωή μου. Μα πώς μπορεί ό,τι και αν κάνει να το κάνει να μοιάζει τόσο ξεχωριστό; Ή εγώ το βλέπω έτσι.
«Σου αρέσει;» σκύβει και αφήνει ένα απαλό φιλί στο συγκεκριμένο σημείο.
Κλείνω τα μάτια μου στιγμιαία, ένα αχνό χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη μου ενώ σκέφτομαι πόσο άλλαξαν τα πράγματα από τη μία στιγμή στην άλλη. Αν μου έλεγες χθες πως θα συνέβαινε κάτι τέτοιο ούτε που θα σε πίστευα! Πιθανόν να ξεσπούσα σε σπαστικά γέλια.
Γνέφω καταφατικά, «Οτιδήποτε δικό σου».
«Οτιδήποτε δικό σου!» ψιθυρίζει πίσω χωρίς να προσπαθεί να μιμηθεί τη φωνή μου.
Πιάνω τα μπράτσα του, τα ακροδάχτυλά μου χαϊδεύουν το δέρμα του - είμαι στην ευχάριστη θέση να αγγίζω με ευλάβεια τα μαύρα σχέδια από μελάνι που στολίζουν τα χέρια του. Για μία στιγμή αναρωτιέμαι τι σημασία μπορεί να κρύβουν αυτά τα τατουάζ πίσω τους, το ξεχνάω όμως γρήγορα όταν σκύβει ακριβώς πάνω από το ξαπλωμένο μου σώμα και αφήνει ένα μικρό φιλί στην άκρη των χειλιών μου.
«Δε της μοιάζεις καθόλου» με αιφνιδιάζει με τα λόγια του.
Σμίγω τα φρύδια μου, «Μη μου μιλάς γι' αυτή, μη με συγκρίνεις καν μαζί της».
«Εγώ ξέρω ότι δε μπορείς να συγκρίνεις ανόμοια πράγματα» λέει αυτός. Για καλό το λέει;
Συνεχίζω να είμαι ξαπλωμένη στον άνετο καναπέ. Το μυαλό μου πλάθει σενάρια για το πως μπορεί να είναι μαζί της, πως την ακουμπάει, αν είναι ερωτευμένος... Ζηλεύω. Είμαι απολύτως σίγουρη γι' αυτό.
«Μίλα μου!» αναφωνεί τραβώντας ελαφρώς πίσω τα μαλλιά μου. «Πες μου τι σκέφτεται πάλι το αθώο σου μυαλό» με πειράζει αφήνοντας ένα γελάκι να του ξεφύγει.
«Σκέφτομαι...» μουρμουρίζω. Δεν μπορώ να το αποφύγω, πρέπει να το πω αυτό. «Αφού είναι έγκυος γιατί βρίσκεσαι εδώ μαζί μου και όχι δίπλα της;» ρωτάω ευθέως.
Μόλις τολμώ να ξεστομήσω αυτά τα λόγια εκείνος ξεσπάει σε γέλια. Όσο θυμό και απογοήτευση και αν κρύβω μέσα μου αυτή τη στιγμή, άλλο τόσο πανηγυρίζουν τα αυτιά μου που τον ακούνε να γελάει. Τουλάχιστον υπάρχει κάποιου είδους διασκέδαση ανάμεσά μας, ε;
«Γιατί γελάς; Μη γελάς μαζί μου» εκνευρίζομαι.
Κουνάει το κεφάλι του και τελικά ησυχάζει, «Η Leah δεν είναι έγκυος».
Οπότε την λένε Leah τη λεγάμενη. Έπρεπε να γνωρίζω το όνομα αυτής που ήθελα να βγάλω τα μαλλιά.
«Δεν είναι;» ανασηκώνομαι αμέσως.
Χαμογελάει αχνά, «Όχι! Είχε σχεδόν δύο βδομάδες καθυστέρηση, αλλά ο γυναικολόγος είπε ότι μάλλον τα έπαιξαν οι ορμόνες της ή κάτι τέτοιο».
Η ευτυχία ξεχυλίζει από μέσα μου. Δε το πιστεύω ότι τόσο καιρό έκλαιγα χωρίς λόγο. Ήταν τόσο χάλια να σκέφτομαι ότι αυτός, αυτή... Θα ήταν μαζί και θα είχαν μία οικογένεια. Δε θα είχα ούτε μισή ευκαιρία να με ερωτευτεί πίσω. Το ξέρω πολύ καλά, αν αυτή η Leah τέλος πάντων ήταν όντως έγκυος.
«Λοιπόν» αλλάζω κουβέντα. «Λέω να το χτυπήσω τατουάζ αυτό» αγγίζω το honey.
«Λέω όχι».
Ανασηκώνω θυμωμένη τους ώμους μου, «Γιατί όχι;»
«Δεν έχει κανένα νόημα, καμία σημασία».
«Δεν χρειάζεται να βγάζουν όλα νόημα, Harry» αναφωνώ περνώντας τα δάχτυλά μου ανάμεσα απ' τα μαλλιά του. «Ούτε αυτό που κάνουμε τώρα βγάζει νόημα».
«Αλλά το κάνουμε». Νιώθω ότι με ολοκληρώνει με τα λόγια του.
Ανασηκώνω το κεφάλι μου για να τον φιλήσω και με αφήνει. Ανταποκρίνεται κατευθείαν. Τα χείλη μας αγγίζουν το ένα το άλλο, φιλιόμαστε απαλά και χαϊδεύει τον λαιμό μου με τις άκρες των δαχτύλων του όσο παραμένει σκυμμένος καταπάνω μου. Το φιλί, όμως, δεν αργεί να γίνει πιο γρήγορο με εμένα να προσπαθώ να βγάλω το μπλουζάκι του Harry.
«Noora, γαμώτο— Noora» ψιθυρίζει συνοφρυώνοντας. «Τι ακριβώς κάνεις;»
Συνοφρυώνω κι εγώ, «Ξέρεις, προσπαθώ να σε γδύσω για να κάνουμε σεξ».
«Δε θα κάνουμε σεξ, ξέχνα το».
Στροβιλίζω τα μάτια μου εκνευρισμένη, «Γιατί; Είσαι παρθένος;» τον ειρωνεύομαι.
Κάθεται στον καναπέ αφού φροντίζει να μου ρίξει πρώτα ένα βλέμμα όλο φωτιά. Κατεβάζει εντελώς την μπλούζα του και εγώ δεν αντέχω τη σιωπή που μας τυλίγει ξαφνικά. Λυγίζω το πόδι μου και προσπαθώ να το φέρω ανάμεσα από τα πόδια του. Ελάτε τώρα, ξέρετε που...
«Θέλω να είσαι ο πρώτος μου!» λέω με σιγουριά.
YOU ARE READING
𝐎𝐡, 𝐭𝐞𝐚𝐜𝐡𝐞𝐫
Fanfiction[A teacher/student story] Warning: Υπάρχει αναφορά απόπειρας αυτοκτονίας στο 1ο κεφάλαιο του βιβλίου.
