𝐎𝐡, 𝐭𝐞𝐚𝐜𝐡𝐞𝐫

39: μία καλή ψυχή {τελευταίο}

[Τελευταίο part, ψηφίστε και σχολιάστε 🖤]

O καθηγητής της λογοτεχνίας, Harry Styles, μπαίνει στην αίθουσα θεάτρου. Κάθομαι στην τελευταία σειρά των θέσεων και διαβάζω ήσυχη το βιβλίο μου όταν πλησιάζει κρατώντας στα χέρια του μερικά συρραμμένα φυλλάδια. Απομακρύνω την προσοχή μου από την προτελευταία σελίδα και ενώνω το βλέμμα μου με το δικό του πολύ γρήγορα. Τα χαρακτηριστικά στο πρόσωπό του σκληρά, η άλλοτε ανοιχτή πράσινη απόχρωση στα μάτια του τώρα σκούρα.

«Τι είναι αυτό, Lane;» κουνάει τα φύλλα μπροστά από το πρόσωπό μου.

Με μία κίνηση αρπάζω το "τετράδιο". Καλά κατάλαβα εγώ. Σκατά. Αυτό δεν έπρεπε να το βρει ο συγκεκριμένος.

Αν φανταστείς ότι το εξώφυλλο γράφει "Παραλλαγή της Sylvia Plath; h&n".

«Μία...» κολλάω. «Μία πλάκα».

«Πλάκα;» υψώνει τον τόνο της φωνής του. «Σοβαρά τώρα; Θα μπορούσε να το βρει ο οποιοσδήποτε αυτό το πράγμα. Τι σκεφτόσουν όταν το έγραφες;»

Τον κοιτάζω αμίλητη. Το σάλιο έχει στεγνώσει στο στόμα μου και πραγματικά είναι απ' τις λίγες φορές που θέλω ν' ανοίξει η γη να με καταπιεί.

«Περιμένω μία απάντηση».

«Δε— Εγώ δεν. Κύριε, εγώ δεν ήθελα να σας θίξω. Έβγαλα μία σαχλή ιστορία από το μυαλό μου και την προχειροέγραψα σε μερικές σελίδ—»

«Μερικές;» ρωτάει ξεφυλλίζοντας το, ο Θεός να το κάνει, σενάριο. «Είναι 301 σελίδες, Noora».

«Συγγνώμη» απολογούμαι σκύβοντας το κεφάλι μου. «Μπορώ να το έχω πίσω;»

«Μπορείς;» ρωτάει σχεδόν προκλητικά. «Φυσικά και δεν μπορείς, Lane. Δε πρόκειται να ριψοκινδυνέψω την θέση μου στο λύκειο επειδή μία μαθήτριά μου αποφάσισε να καθήσει και να γράψει ολόκληρο σενάριο επιστημονικής φαντασίας».

Σηκώνομαι από την θέση μου λες και με χτύπησε ρεύμα. Τον κοιτάζω για λίγο και μία στιγμή το μόνο που εύχομαι είναι να ήταν όλα αλήθεια· μακάρι να ήταν αλήθεια αυτές οι σελίδες που αφιέρωσα σχεδόν έναν χρόνο για να γράψω. Αλλά φυσικά και κάτι τέτοιο δεν μπορεί να είναι αλήθεια. Γιατί ένας καθηγητής να θέλει να μπλέξει με μαθήτριά του; Στην πραγματικότητα σπάνια συμβαίνουν αυτά.

Οπότε οποιαδήποτε ερωτική σχέση έχω με τον Harry Styles... είναι απλώς ένα σενάριο. 301 σελίδες από τον χρόνο μου καταλήγουν σε ένα σαχλό υποτυπώδες σενάριο κάποιου έργου.