Bitch For A Purpose

CHAPTER 6

CHASTENE’S POV

            Nagising ako ng walang gumigising sakin. Hay! Buti naman at nagising pa ako. Tumingin ako sa bintana ng kwarto ko at nagulat nung makita kong medyo maliwanag na. What the freakin’ eff?! Agad akong tumingin sa alarm clock na nasa side table ko and I was disappointed to see na kaya naman pala ito hindi nag-alarm dahil hindi na ito gumagana. So wala ng battery? *Malamang. Umagang-umaga tanga tanga ka!* SHUT UP Brainy!

Kinuha ko ang phone ko para doon tignan kung ano nga ora—SHIT! Six na at 8 AM ang pasok ko! OA ko ba? The hell you care?! Joke! Well, matagal kasi akong maligo at mas matagal mag-ayos. Pero dahil oras na, I have to move fast!

Agad akong pumunta sa walk-in closet ko at kumuha ng plain white hanging shirt and faded pants na fitted na tinupi ko ng tatlo sa baba. Bakit ganito lang? Para di ko na kailangan pang mag-ayos talaga. Pag kasi simple lang ang suot, simple lang din dapat ang itsura. But being simple does not mean that I will stoop down. NEVER!

After taking a bath, pinatuyo ko sa blower ang buhok ko at nag-apply ng light make-up na sa sobrang light ay parang wala na akong make-up. In short, natural look ang peg ko for today. Kinuha ko ang dirty white wedges ko na kailangan itali sa ankle para hindi matanggal and wore my silver wrist watch. Sinuot ko din ang favorite necklace ko na may heart pendant. After scanning myself in the mirror, nakuntento na ako so I grabbed my keys and my Gucci bag. Palabas na ako nang mapansin ko ang nakapatong na white robe sa couch ko. Ibalik ko na kaya?

            After leaving the robe sa gazebo sa pool area, tumingin ako sa wrist watch ko at nagulat dahil 7:15 na! OMG! I will be late! Almost one hour din kasi ang byahe ko from here to Hughmann, traffic issues. So I ran to the elevator pero pag minamalas ka nga naman, may nabangga pa ako nung papasok na ako ulit sa building from the pool area at napaupo ako sa floor. Grrrr! Kung sino man ito, he better be sorry ngayon palang!

“What the eff?! CAN’T YOU SEE WHERE YOU’RE GOING MISTER?!” Tumayo ako. This is not the right time to argue with this careless jerk. Aalis na sana ako pero may narinig akong sinabi niya.

“Stupid.” Napaharap ako ng nakatanga sakanya. What did he say?

“What did... you just say?”

“I said you’re stupid.” Yun lang at iniwan na niya ako. WTF?! Doesn’t he know me?! I walked after him and grabbed his arm.

“What?” Him.

“You said stupid. Are you referring to yourself?” Me.

“Why? I’m not stupid to call myself stupid.” Him. Facepalm.

“Really huh? Beacause obviously you are. Ikaw itong bumangga sakin tapos ako pang tanga?! Hiyang-hiya naman ako sayo! SORRY AH!” Me with matching imaginary smoke from my ears.

I saw him smirked. Aba’t ang kapal! The fvckin’ eff! “Whatever stupid.”

“The heck? Isa pang stupid mo at ipapakain kita ng buhay sa swimming pool! Letse ka! Don’t you know who I am?!”

“See. I told you, you’re stupid. Malamang hindi kita kilala. Narinig mo bang binati kita?” With that, I was left speechless... first time.

Hindi niya ako kilala? Grabe! Sino ba siya sa akala niya? Eh ang pangit lang niya... WAIT! Hindi ba siya yung lalaking nakashades last month na TINULUNGAN ko? Yeah, it’s him. Now I regret helping him. Sana pala pinabayaan ko nalang siya. Ang sama ng ugali niya! Siya na nga itong nambabangga, siya pa itong nagagalit! Ang sakit ng pwet ko, huhu. Pero pati ulo ko sasakit pag hindi pa ako nakaabot sa Hughmann ASAP. Iniwan ko siya ng walang sabi sabi with matching maka-stiff neck na snob. I’m so effin’ asar!!!