Chapter 19
Pag-alis nina Valeen at Jerald ay nagmamadaling binalikan ni Rich ang basurahang pinagtapunan niya ng note na galing kay Nico.
"Hala! Asan na yung basurahan?" sabi ni Rich sa sarili ng makarating sa pwesto ng basurahan.
"Ma'am, ano pong hinahanap niyo?" tanong ng receptionist sa kanya.
"Yung basurahan na andito kanina, asan na?" unti-unti ng nakakaramdam ng panic si Rich.
"Kakatapon ko lang po ng laman sa labas." sagot nito sa kanya.
"What?!" biglang nag-panic si Rich at nagtatakbo sa labas ng restaurant para hanapin ang note.
Pagdating niya sa trash bin aya agad niyang inisa-isa ang mga trash bags na naroon. Walang pakialam kung basura man ang hinahalwat niya. Ang importante ay makita niya ang note.
Habang naghahalwat ay paulit-ulit niyang pinapagalitan ang sarili. Bakit ba kasi hindi siya marunong magtanong? Hindi naman niya ikakamatay kung magtanong siya pero hindi pa rin niya ginawa. Mas pinili niyang mag-conclude ng ayon sa nakikita niya kaya heto siya ngayon, naghahanap sa tambak ng basura.
"May I ask kung anong ginagawa mo dyan?" tanongng isang lalakeng nasa likuran niya.
"Can't you see that I'm looking for something." mataray na sagot ni Rich.
"Ano bang hinahanap mo?" muling tanong sa kanya ng lalake.
"None of your business, tsismoso!" sagot ni Rich.
"Are you looking for this?"
At sa sinabing 'yon ng lalakeay agad siyang napatunghay atnapalingon sa note na nasa kamay ng none other than Nico himself.
"Ah...yes." nahihiyang sagot ni Rich.
"You threw it away tapos hahanapin mo sa basurahan. Iba din ang trip mo ano?" nagbibiro si Nico but there is something different in him. Hindi umabot sa mga mata niya ang pagbibiro. All she can see in his eyes is pain.
"Hindi 'yon ganun." awkward na sagot ni Rich. Paano ba niya kasi ie-explain na nagseselos siya kaya niya nagawa yun.
"Then what? Sabagay, I don'y have the right to ask you kung ano ang gusto mong gawin sa mga ibinigay ko sa'yo. Here. Pero sana, next time na itatapon mo ang bigay ko sa'yo, san dun sa hindi ko makikita." inabot lang ni Nico ang note kay Rich at naglakad na pabalik sa loob ng restaurant.
"Sorry." bulong ni Rich habang pinagmamadana ng paglayo ni Nico.
Maayos naman ang naging takbo ng kitchen nila that day. Though napansin ni Rich na work-related conversations lang angnamamagitan sa kanila ni Nico.
After store hours ay bumalik na sa office niya si Rich. Hindi na niya makayanan ang awkwardness na nararamdaman niya sa pagitan nila ni Nico. Hindi kasi itinatago ni Nico na nasaktan siya talaga. Nakikipagbiruan kasi ito sa ibang staff sa kitchen, pero kapag sa kanya, biglang poker face na.
Kakapalit pa lang nya ng damit at mag-aayos na sana ng gamit para makauwi na ng biglang bumukas ang pinto ng kanyang opisina at biglang pumasok si Ethan habang inaalalayan si Nico na may balot ng tuwalya ang kaliwang kamay. At sa braso nito ay umaagos ang dugo.
"Oh my God! What happened?!" tanong ni Rich na nagmamadaling lumapit sa dalawa.
"Dumulas po kasi yung kutsilyo. Sinubukan niyang saluhin, eh kaso po hindi niya nahagip kaya dumulas sa palad niya." paliwanag ni Ethan.
"Okay lang ako Ethan. Sorry to bother you boss, but I'll just drive myself to the hospital." kalmadong sagot ni Nico.
"Hospital?! Mahaba ba ang hiwa sa palad niya?" worried na tanong ni rich habang palipat-lipat ang tingin sa dalawang lalake.
"Mahab po eh." tipid na sagot ni Ethan.
"Kumuha ka ng bagong towel sa kitchen. Yung malinis ha. Steralize mo. And you, let's wash your hand sa sink." pagbibigay intruction ni Rich. Agad na umalis para kumuha ng towel si Ethan, pero si Nico ay hindi natinag sa pagkakaupo.
"I'm fine." matigas na sabi ni Nico.
"Please don't argue with me right now. Save your energy. Looks like you've lost a lot of blood." sagot ni Rich at saka inakay si Nico patungong banyo.
"You don't have to do this. I'm fine, really." sabi ni Nico habang hinuhugasan ni Rich ang kamay niya sa lababo.
"I know you're mad at me, but can you please set it aside for now? Please?" pakiusap ni Rich habang direstongnakatingin sa binata.
"Ma'am, eto na po ang towel." at agad na ibinigay ni Ethan kay Rich ang tuwalya na agad namang ibinalot ng dalaga sa dumudugo pa ring palad ni Nico.
"Can you drive Ethan? We need to bring him to the hospital. He's losing too much blood."
"Opo, pero kanino pong kotse ang gagamitin natin?"
"We'll bring his car." sagot ni Rich sabay lingon kay Nico na bigla na lang natumba at bumagsak sa sahig.
Pagmulat pa lang ng mata ni Nico ay alam na niyang nasa ospital na siya. His left hand felt numb. Malamng natahi na. May nakakabit na rin sa kanyang dextrose at blood bag.
Nang mapansin niyang papalapit na si Rich ay agad siyang pumikit mulit. Buti na lang at medyo distracted ang dalaga kaya hindi nito napansin na gising na siya.
"Hay. Feeling ko it's all my fault. Never ka naman kasing nadistract sa trabaho. You're like a well oiled machine, pero you're out of focus today. Sorry if I threw away your note. Nhiya kasi akong magtanong kung anong meron sa inyo ng client natin kanina. I never thought that you are cousins. Akala ko, girlfriend mo siya tapos pinopormahan mo ako. So ayun, nainis ako, nagtampo, nagalit, nagselos. Napagdiskitahan ko yung note na binigay mo." monologue ng maluha-luhang si Rich na ipinatong pa ang ulo sa braso ng binata.
At dahil dito, hindi niya nakita angngiting sumilay sa labi ng binata kasabay ng paglalim ng dimples nito.
BINABASA MO ANG
INFINITY
FanfictionSi Rich. Si Nico. Dalawang taong magkaiba, pero pinagtagpo ng tadhana.