Magnus:
"Onu kaybetmek istemiyorum Catarina ama bir gün bu gerçekleşecek."
"Biliyorum Magnus, o yüzden lütfen elinizde olan şu harika zamanları çöpe atmayın."
Elimdeki viskiyi kafaya diktim ama lanet şey bende kafa yapmıyordu ki!
"Onun balkon pervazına çıkıp kendini aşağı bırakışını gördüm Catarina. Onu tutmasam oracıkta onu kaybedecektim. Kollarım arasında baygın halde yattığını da gördüm, büyümün yetersiz kaldığını ve onun yavaş yavaş ölüme sürüklendiğine şahit oldum. Zaten ben onu iki kez kaybetme korkusunu yaşadım. Ayrıldık ve manevi olarak onu kaybedeceğim düşüncesini de yaşadım. Ben bu ikisini nasıl aynı anda yaşayıp da yoluma devam edeceğim Catarina bana bir şeyler söyle."
Susuyordu çünkü diyecek bir şey yoktu. Kim bir şey söyleyebilirdi ki bu konuda?
"O zaman elinizde olan şu kısacık zamanı iyi kullanın gerizekalılar."
"Bugün aradım telefonu açıp meşgul olduğunu söyledi sonra da bir daha aramadı. Resmen küçük bir çocuk gibi ağlamak istiyorum şu an."
"Belki cidden meşguldür."
"Mümkün olabilirdi tabi ben Clary'i arayıp Alec ne yapıyor şu anda diye sormasaydım. Bütün gün odasından çıkmamış, çıktığı zamanlarda da terör estirmiş."
"Zavallı Clary ve enstitü." Diyerek güldü Catarina. Ama bu, buruk bir gülüştü. "O zaman yanına git."
"Bir suçum yokken mi?"
"Suçun olduğunu ikimiz de biliyoruz. Bak ikiniz de sütten çıkmış ak kaşık değilsiniz şu an ama Magnus şunu bir düşün. Aşkı senden tatmış birisinin senin geçmiş aşklarını kabullenmesi bekleyemezsin."
"Aynı durumda ben olsam kabullenirdim."
"Demesi kolay sayın Jacesavar bey, neden Jace'i hala sevmediğini bana açıklar mısın?"
"Sarışınları pek sevmem bilirsin."
"İlk andan beri Alec'in ona olan hislerini biliyordun ve bu nedenle ona karşı hep önyargılısın."
"O zaman onu rakip görmüş olabilirim, ama Alec'in rakip görebileceği kimse yok etrafımda. O kutuda anısı olan kimse şu an hayatta değil."
Catarina derin bir of çekip yüzüme sinirle baktı.
"Magnus sence Alec sen onu bırakıp gider misin sanıyor? Hayır! Alec'in şu an düşündüğü şey eskiden yaşamış kişilerin hala senin anın olabilmesi ve senin öylece onları bir yerde saklaman."
"Onları atmayacağım Catarina."
"Alec'in tarafından bakamıyorsun değil mi?"
"Bakamıyorum çünkü o; küçüklüğünden beri aşık olduğu adamın mührünü vücudunda taşıyorken gelip bana yüz yıl önce yaşamış birisi için trip atamaz."
"Jace sana tehdit değilken bile sorun yaratıyor anlaşılan. Ah gerçi, tehdit olmadığı ne malum?"
"Catarina!"
"Sadece söylüyorum."
"Hayır sadece beni deli ediyorsun."
"Bir düşün Magnus, sen bu düşünce ile deliriyorsun. Alec senin geçmişini düşünürken ne halde oluyordur haberin var mı? Ya da senin ondan sonra sahip olacağın geleceği düşünürken... Başkasının yatağında olduğunu düşünüp delirmiyor mu sence? Çok normal geliyor sana çünkü Alec ne senden önce ne de senden sonra başkası ile olacak. Keşke... keşke birileri ile olmuş olsaydı da onlardan anılar saklasaydı. Belki o zaman onun yerine kendini koyabilirdin. Şu ana kadar hiç yaşamadın bu sahiplenmeyi ve anlıyorum Magnus. Zora gelemediğini biliyorum ama kaçarak bir yere varamazsın."
