Unwanted Marriage: Back in His Arms (Donny and Kisses)

Simula

Monteverde-Sandoval

"No way!" tumaas ang boses ko na siya ring kinabigla ko. "I won't do it Dad, are you out of your mind?" pagtatama ko.

"Ang kasunduan ay kasunduan Hija, wala na akong magagawa. "

"Kayo ang gumawa ng kasunduan na iyan, so it means you have the power to do something about it!" Hindi ako makapaniwala sa sinabi ni Daddy. "Kasuduan niyo yan bakit pati ako kailangan niyong idamay? Naririnig mo ba ang sinasabi mo Dad? You really want me to marry someone na hindi ko mahal?"

"You will learn to love him eventually."

I strongly believe in love kaya ang ikasal sa taong hindi ko mahal ay hindi ko mapapayagan. Love isn't just simple thing or a simple decision na kumbaga isanh upuan lamang pag iisipan, na kapag gusto mong ikasal gagawin mo nalang agad agad ng hindi nag iisip o kung sino sino nalang ang hahatakin mo dyan para pakasalan ka dahil ang tunay na pagmamahal at nagmamahal ay totoo lang hindi biro at walang laro laro.

Mas nainis lamang ako sa mga katuwiran ni Daddy. "If mom is still alive hindi niya hahayaang mangyari ito, I know hindi siya papayag sa gusto mo Dad!"

"If your mom is still alive, I know she'll understand my decision. This is for you Tamara, ginawa ko ito para sa future mo. This is the least I can do para makabawi sa Mommy mo."

"Ang ipakasal ako sa lalaking hindi ko mahal? Tell me Dad talaga bang para saakin o para sa business? Don't fool me because i'm not a kid anymore!"

Ngumiwi si Daddy sa aking sinabi. "Ang gusto ko lang naman ay ang ipakasal ka sa taong alam kong aalagaan at mamahalin ka ng buong buo."

"Then why don't you talk to ate Thalia, maybe she wants to marry someone na aalagaan at mamahalin rin siya ng buong buo."

"Kilala mo ang ate mo, alam mong hindi siya papayag. Kung sainyo dalawa mas ikaw ang sumusunod"

"So kapag kay Thalia okay lang? Pero kapag ako hindi pwede?! You're being unfair Dad!"

Gusto ko nang umalis sa lamesang kinauupuan namin para matapos na ang diskusyon sa isang napakawalang kwentang usapang ito. Hindi ako papakasal!

"I want the better future for you Tamara."

"I will have a better future Dad without even marrying someone na hindi ko mahal."

"Whether you like it or not tuloy ang kasal mo! Maiintindihan mo rin ako Tamara, eventually and I tell you kapag dumating ang araw na iyon you'll thank me."

Hindi ako makapaniwala habang tinitingnan si Daddy. Is he really serious?!

"You know what Dad there is no point on talking, I won't marry that guy. And one more thing, ang love hindi yan pinag-aaralan nararamdaman iyon Dad. Kaya yung sinasabi mo i will eventually learn to love him? It's a shit. Walang sucessful na marriage ang pilit ang pagmamahalan na meron." At agad ko siyang tinalikuran.

I'm just 18, siguro nga hindi na ako minor alam ko na ring ang mga bagay bagay, I can actually decide on my own. Pero hindi iyon dahilan para ipakasal ako ng maaga, at hindi rin iyon dahilan para ipakasal ako sa lalaking ni minsan ay hindi ko nakita at nakilala. Kung sana ay buhay lang si Mommy ay hindi mangyayari ito, kung sana ay siya nalang ang nabuhay. Kung sana ay nandito siya sa tabi ko alam kung hinding hindi iyon papayag na makasal ako sa lalaking hindi ko mahal.

I was 12 noong narealize kong gusto kung makasal sa lalaking mamahalin ko nang buong puso, I was that age noong nangarap akong ikasal sa lalaking aalagaan ako at mamahalin ng buo. Alam ko na ang gusto kong design ng kasal ko noon, kung saan ako ikakasal, kung anong theme, at kung ilang guest. At higit sa lahat alam ko na kung sino ang lalaking mag-aantay saakin sa altar habang naglalakad.

Pinahid ko ang luha ko at muling pinagmasdan ang lalaking naghihintay sa akin sa pinakaharap, pangarap ko lang ito noon. I want a beach wedding, gusto ko ng dagat sa aking harapan habang kinakasal, gusto kong nanunuot sa aking buong katawan ang lamig na dala ng hangin mula sa napakagandang dagat. It was just a dream, pero ito na ako ngayon unti unti ko nang naabot ang matagal ko ng pinangarap. Malapit ko ng maabot ang kamay ng lalaking una at pinakahuling mamahalin ko, ang lalaking bata palang ako ang minahal ko na.

"I, Tamara Celestine Velaz Monteverde, promise to be your lover, companion and friend, your partner in parenthood, your ally in conflict, your greatest fan and your toughest adversary. Your comrade in adventure, Your student and your teacher, Your consolation in disappointment,
Your accomplice in mischief. This is my sacred vow to you, my equal in all things. All things."

Ito na ata ang pinakamasayang nangyari sa buhay ko, ang maikasal ako sa aking pinakamamahal. Muli ko siyang pinagmasdan, it's been 7 years simula noong last ko siyang makita, nasa elementary palang kami noon. His dad and my dad are best friend's kaya lagi siya noong nasa bahay, lagi niyang kalaro si Ate Thalia. I think they were best friend's kasi ang naaalala ko tuwing dadating si Tito Solomon ng Pilipinas lagi may dala itong gifts na dinadala saamin at ibinibigay kay Ate Thalia. Kung minsan ay mga imported clothes, shoes, at ang pinaka maganda ay noong inabot sakaniya ni Tito ang isang pulang lalagyan na mayroon necklace.

"May boyfriend ka ba?" nilingon ko si Ate habang tinatanong siya ni Amer, ang bestfriend ko.

Napangiti lamang ako habang naghihintay ng sagot mula sakanya. "Long distance eh."

"Really?! All this time hindi ko alam?!"

Hindi naman kami ganun kaclose ni Ate in fact madalas ay nagkakapikunan pa kami sa mga bagay bagay. Daddy loves her so much at tanggap ko iyon pagdating saaming dalawa laging siya ang first, laging siya ang tama sa paningin ni Daddy. Kaya siguro lumaki rin kaming magkaibang magkaiba. I have an outgoing personality yung tipong lahat kaibigan, pero siya she's shy I mean not that shy pero hindi pala salita at hindi ganun ka attached sa mga taong nasa paligid niya. She loves art, gusto niyang focus siya lagi. She's so compititive sa lahat ng bagay, ayaw niyang natatalo she wants to be on top as always, kaya kapag may nakakalamang sakanya ay ginagawa niya ang lahat para malampasan ito. She doesn't want to lose... kahit pa saaking kapatid niya.

Pero kahit ganun masayang masaya ako kay Ate, actually parehas na mahigpit saamin si Daddy when it comes to boys. Ayaw niya pang mag boyfriend kami dahil bata para kami, well wala namang mawawala saakin kung wala akong boyfriend. Nandyan naman si Amer my bestfriend, siya lang sapat na. Pero syempre hindi rin mawawala ang inspirasyon kong si Calix, ang bestfriend ni ate. He is my ideal man, kung ikakasal man ako sakanya ko gusto.

"Finally nangyari narin ang pinakamatagal na nating hinihintay, I think pwede nang mag merge ang Monteverde at Sandoval Company" batid kong masayang masaya si Daddy sa aking naging desisyon.

He was smiling all the time, tama nga siguro ang naging desisyon ko at desisyon niya. Baka naman this time he'll be proud of me. I hope he is, dahil hindi ako nagsisisi sa aking desisyon. Dahil handa na akong bumuo ng pamilya kasama ang pinakamamahal ko.

"I'm so happy for you bestie!!!" niyakap ako ni Amer. "Sayang lang at wala si Thalia." Nilingon kami agad ni Calix dahil sa sinabi ni Amer.

"Congrats! Alagaan mo ang bestie ko ha." Ngumisi lamang si Calix sakanya.

"He will."

Oo, aalagaan niya ako. At sisiguraduhin kong aalagaan ko siya at magiging mabuting asawa ako sakanya.

"Tamara Celetine Velaz Monteverde-Sandoval"