Unwanted Marriage: Back in His Arms (Donny and Kisses)

5

  Xander

Hawak ang litrato ni Xander ay napangiti ko habang pinagmamasdan ito. Hindi ko tuloy maiwasang maalala kung paano nag umpisa ang lahat sa kung paano ko siya nakilala at kung paano niya ako inalagaan.

Alexander David Lopez, hindi ko na rin matandaan ko paano at kung saan ko siya nakilala. Basta pag gising ko nasa tabi ko na siya, at kailanman ay hindi na nawala pa. Noong mga panahong wala si Amer dahil nag-aaral siya sa Pilipinas, Xander was the for me, kung tutuusin I hate Xander the first time I saw him, sa bar iyon nabunggo niya ako at hindi man lang siya nagsorry. Pero after that nagising nalang ako at nasa tabi ko na siya habang binabantayan ako, sabi niya dahil daw sa kalasingan kaya nasa tabi niya may magtatanggka daw sana akin.

“Really? Baka naman ikaw iyon!” pag-aakusa ko.

“Kung may balak man ako ganun sana hindi nandito sa bahay ko.”

Natatawa nitong sagot bago inabot saakin ang isang tea. “Heart broken ka ano? You look miserable.”

Pinili kong wag nalang sumagot, and I was thankful that time na hindi na rin siya nangulit pa. After that incident ay mas naging malapit kami sa isa’t isa, hatid sundo niya ako at kung minsan nama’y hinihintay ko siyang matapos ang klase niya. Nothing special. Pero sa paningin ng iba at mga nakakakilala saamin ay may something.

Kaya nga noong gumraduate si Amer ay nagpasya siyang dumalaw saakin, and the first time he saw Xander ay halos mabaliw na siya.

“My god! Who’s that?”

“Si Xander kaibigan ko.”

“Kaibigan o ka ibigan, magkaiba kasi iyon.”

“Kaibigan lang.” pagtatama ko.

Pinipilit pa ako noon ni Amer kay Xander baka daw kasi iyon ang maging way para makalimutan ko lahat ng sakit na bumabalot sa puso ko. Noong una ay ayaw ko, hindi ko gugustuhing maging rebound ang kagaya ni Xander, and the fact na wala siyang gusto saakin ay mas malabong mangyari ang plano ni Amer. Xander is one of my close friend, at ayaw kong masira ang pagkakaibigan namin dahil lang kailangan kong makalimot.

But then, dumating ang graduation namin ang buong akala ko ay it was just a simple group date with our friends. Pero hindi, that night sa harapan ng mga kaibigan naming including Amer my bestfriend. Nagtapat siya. Ang nakakataw ay tumakbo pa ako noon dahil hindi ko matanggap na gusto niya ako.

“Hindi mo ako pwedeng gustuhin Xander, magiging komplikado lang ang buhay mo because of me.”

“I don’t care! Give me a damn chance Tace, patutunayan ko sayong mahal na mahal kita.”

“Ayaw kong saktan ka, ayaw kong masira ang pagkakaibigan natin.”

“Hindi mo ako masasaktan, at hindi masisira ang pagkakaibigan natin trust me. We will make it work, papatunayan ko sayo how much I love you.”

Gusto kong itry, pero hindi ko kayang gawin sakanya. Ayaw ko siyang saktan. Ayaw kong manggamit.

“Give me time to think about it Xander.”

Naghintay si Xander ng almost two months, 2 months ko rin siya hindi kinausap dahil ayaw kong maging unfair sakanya at sa aking sarili.

Binigyan ko ng time ang sarili kong mag isip kong kaya ko ba? Kung kakayanin ko ba? And by the time na umoo ako, tinanggap ko narin ang mga pwedeng mangyari, ang mga pwedeng magbago saakin. Pero hindi naging sapat iyon para mawala ang lahat ng sakit dahil gabi gabi ay binabangungot pa rin ako ng napakasakit na nangyari saaking nakaraan. At hanggang ngayon ay pilit kong tinatago ang sikretong iyon kay Xander.

Oo, hanggang ngayon ay ang alam ni Xander ay maayos ang pag hihiwalay namin ni Calix. Hindi magawang ikwento sakanya ang totoong nangyari dahil ayoko ng kumalat pa ito. Tama na iyong iilan lang ang may alam. Ayokong masira ang tingin nila kay Calix or Thalia. Kahit masakit pa iyon saakin.

"Masayang makitang magkasama at magkatabi kayo ngayon na kumakain." panimula ni Daddy, hindi nalang ako umimik. "Sana ay matapos ang mga bangayan niyo, I hope everything will be okay."

“The fact na meron nang Xander it means everything is fine now Dad.” masayang sabi ni Thalia.

Damn!

“Hindi lahat ng alam mo ay totoo, you should at least…uhm nevermind!”

“I thought we’re okay Tamara?” nang iinsulto niyang tanong.

Ngumisi pa ito bago ako tuluyang tinitigan. “Akala ko rin, not until sugurin mo ako, just like before parang hindi ka man lang nakokonsensya sa ginawa mo.”

Tumawa ito at agad tumingin kay Daddy. “I told you Dad, until now iyon pa rin ang issue. That was just a one mistake Tamara, can you not forget?!”

Hinilot ni Daddy ang kanyang sentido at galit kaming binalingan “Stop it you two! Kailan ba kayo magkakaayos!?” ani Daddy.

Hindi ko siya sinagot imbes ay tiningnan ko si Thalia.

“Yes! It was just a one damn mistake for you! But that mistake made me miserable! Thalia, until now galit pa rin ako. You know why? Because you don’t have any guts to say sorry! Pero noong ginawa mo iyong ginawa mo hindi ka man lang nag-isip.”

“Anong gusto mo lumuhod ako sa harapan mo at mag makaawang intidihin ako? What do you want me to do? Kahit paulit ulit akong humingi ng tawad sayo Tace hindi na mababago ang nangyari.” 

Nahuhurumentado niyang sigaw saakin. “Nagparaya ako para sayo! Paulit ulit kong ginagawa iyon para sayo Tace because that’s what Daddy wants me to do! Ang ibigay sayo ang lalaking pinakamamahal ko! Ang ipakasal ka sakanya, kahit pa masasaktan ako!”

Tiningnan ko si Daddy. “I told you that night Daddy, sinabi ko sayong ayaw ko. Pero ipinilit mo saakin! Oo mahal ko si Calix, pero kung nalaman kong may relasyon kayo hindi ako papayag na maikasal sakanya! Pero wala kayong sinabi! Tinago niyo saakin ang lahat!”

“You should be happy Tace binibigay sayo lahat ng gusto mo! At kung ang sorry ko lang ang hinihingi mo para mawala yang sakit dyan sa puso mo? Well, I am sorry my dear sister hindi ko sinasadyang minahal ako ng mahal mo! At hindi ko rin sinasadyang mahal ko ang lalaking mahal mo!”

Hindi ako makapaniwala sa kanyang sinabi, ang lahat ng salitang iyon ay lumabas mula sa kanyang bibig.

“Then, you should talk to your lover Thalia tell him to stay away from me and leave me alone!”

“I think so, lalo na’t bumalik ka para ano? To get even? Or you want revenge?!”

“Wag mo akong igaya sayo Thalia! I don’t beg, if that person doesn’t love me anymore I can let him go."

Nilingon ko si Daddy. "Maybe I should leave this house Daddy, dadalaw nalang ako."
"Then what are you waiting! Umalis kana!" sigaw ni Thalia.

Hindi ko tiningnan pa basta na lamang ako naglakad palayo sakanya.

Question: Ako lang ba ang gustong gustong sampalin si Thalia? 🙄