Unwanted Marriage: Back in His Arms (Donny and Kisses)

25

*The end is just the beginning*

Tahimik ang buong paligid tanging ang ingay ng dagat at huni ng mga ibon ang naririnig sa buong isla. Iilan na rin ng mga tao dahil medyo gumagabi na rin.

"Hindi ka pa ba papasok Calix?" tanong ni Aleng Lorna.

Hindi ako umimik, pinagmasdan ko lamang tahimik at madilim na dagat.

"Anong bang problema, simula noong dumating ka ay hindi ka na namin makausap ng maayos Calix, alam ba ito ng Mommy at Daddy mo?"

Dahil dilim ng pagilid ay hindi rin makita na Aleng Lorna kung paano bumubuhos ang luha ko. Hindi ko alam kung ano bang dapat kong maramdaman. It was fault after all. Fuck.

"Nasakit ako." iyon lamang naging sagot. "I badly want her back. Gusto ko siyang kunin sa kamay ng lalaking may hawak sakanya ngayon, but I can't dahil alam kong masasaktan ko nanaman siya." i continued.

Mas lalo lamang akong nakaramdam ng kirot dahil sa mga sinasabi ko.

"Kung nakasakit ka man ng isang tao ay kailangan mong humingi ng tawad para mawala yang sakit na nararamdaman mo."

Napakasimple ng sinagot ni Aleng Lorna, pero sana ganun kasimpleng humingi ng tawad sakanya. Sana ganun lang kadaling hawakan muli ang kamay at wag ng bitawan pa.

Pero hindi, kailanman ay hindi na magiging madali iyon dahil hinayaan ko siyang mawala saakin. Hinayaan ko siyang bumitaw. Sinaktan ko siya.

I deserve this. Tama lang ito!

"Amer, pwede mo bang tulungan ako kay Tace, I want to win her back!" nilingon ako ni Amer na may galit sa mukha niya.

"Ang lakas naman ng loob mo Calix, pagkatapos ng ginawa mo?"

"Kung kailangan kong paulit ulit na humingi ng tawad sakanya gagawin ko just to win her back."

Ngumisi siya saakin.

"Ilang beses siya nagpakatanga sayo, ilang beses siya umasang mapapansin mo siya. At noong kinasal kayo akala ko mas madali na sakanya kunin ang loob mo, pero anong ginawa mo?" punong puno ng galit ang mata ni Amer. "Pinatay mo siya ng paulit ulit, sa bawat desisyon mo, sa bawat pag uwi mo na may kasamang iba. Hindi ka pa nakontento, mas lalo mo siyang pinantay noong gabi iyon Calix. Wag mo na siyang guluhin, unti unti na niya nakakalimutan ang mga sakit na iyon. Please lang wag ka ng pumasok sa buhay niya para durugin lang siya ng paulit ulit. She's done with you Calix."

Tatalikuran na niya sana ako ngunit pinigilan ko siya.

"I love her so much.." inihampas niya ang kamay ko. "Tell her, mahal na mahal ko siya. Hihintayin ko siyang bumalik, I will fight for her this time."

"No need Calix! She's with someone already, at kaya na siyang ipaglaban. Just go back to Thalia, at maging masaya sana kayong dalawa!"

Iniwan lamang niya akong natayo nang araw na iyon. Kasalanan ko, I won't blame Amer for being like that alam kong nagkamali ako. I already accepted that.

Tatlong taon, lumipas ang mga araw na, buwan, taon. Ang daming nasayang na oras, ang daming tanong ang gusto kong masagot. Pero hindi ko na alam kung paano pa?

Paano kung magkasama kami ngayon, masaya kaya kami?

Paano kung hanggang ngayong magkasama kami may pamilya na ba kami?

Paano kung magkasama kami, narealize ko na ba agad na siya pala ang gusto ko?

Alam kong nagkamali ako, at pinagbayaran ko iyon. Tuwing makikita ko siyang hawak ni Xander gustong-gusto ko siyang agawin at itakbo nalang. Kung pisikalan kaya kong lumaban pero hindi ganun, wala akong maipaglaban dahil baka masaktan ko nanaman siya sa oras na kunin ko siya ulit.

"Don't blame yourself Calix, it's been three years! Masaya na siya, why can't we be happy also?" malakas na sigaw ni Thalia sa loob ng office ko.

"We can't, and I can't." simple at walang emosyon kong sagot.

"Look at yourself, hinahayaan mong lamunin ka ng guiltness mo! Tapos na iyon, nagawa na natin! And that was are plan right?"

I looked at her. "That was just your plan." I corrected her kaya natigilan siya. "I was so damn crazy because I believe in you, nagpaikot ako sayo! Hindi ko dapat nagawa kay Tace yun, she doesn't deserve that!"

"It was my idea, at hindi ko kasalanan na mahal na mahal ko ako kaya ka pumayag. I want to destroy her, kasi lagi nalang siyang magaling sa paningin ng lahat. Pero sayo? Sainyo ni Dad ako lang."

She's evil. Tama ang mga pinsan ko. Hindi ko ba talaga siya kinilala? Masyado nga lang ba akong nagpadala sa emosyon ko noon?

"I love her, I am planning to win her back."

"Hindi ka na niya babalikan, akin ka lang." seryoso at galit niyang hayag.

"I will do everything."

"I'll destroy her again if that's what you want."

She's crazy.

"I'll protect her no matter what happen."

Isang malakas na sampal ang iginawad niya saakin.

"Ginawa ko ang lahat para sayo Calix, I betrayed my sister! Galit na galit ako sakanya noong pakasalan ka niya! Nasaan na iyong pangako mong ako lang? Nasaan yung sinabi mong ako ang mahalaga? Why are doing this to me?"

"I'm sorry."

Habang tinitingnan ko si Thalia na hawak hawak ang kamay ni Tamara habang naglalakad papalapit saakin ay napuno ng saya ang puso ko. She's a true dream girl, her determination, her being, passionate. Pero kahit ilang beses kong sinabi noon na siya ang gusto ko, kahit ilang beses kong ipangako na siya ang papakasalan ko sa huli narealize ko na he deserve someone na mangangako sakanya at tutuparin ito. At hindi ako iyong taong iyon., hinding- hindi magiging ako lalaking iyon.

Maybe because my promises are for someone only, that is for the girl who's beside her.

Tamara Celestine Monteverde, wearing her white long gown, walking down the aisle I know that this is not just a dream. Reality. I am going to marry her for good and for real.

And then, they stop in front of me and my bestman, Xander.

"Alagaan mo ang kapatid ko Calix, you deserve each other. And please no matter what happen, dont ever give up on each other. Masyado nang mahaba ang nilakbay at inilaban niyo, you deserve all the happiness."

Tumango ako at bineso siya. And then my wife look at Xander.

"Thank you for being here Xander." a simple yet meaningful messege.

"It was a pleasure to be in your wedding Tamara, alagaan mo ang pinsan ko. Because I am so sure, that he will take care of you real good." and the he tap my shoulder.

I wont ever let this hand go, I will hold her forever.

"To my Calix, I still remember the first time I saw. That day, I promised to myself that I will always be there for you no matter what happen. I will stay by yours side through ups and down. And, I Tamara Celestine Velaz Monteverde, promise to be your lover, companion and friend, your partner in parenthood, your ally in conflict, your greatest fan and your toughest adversary. Your comrade in adventure, Your student and your teacher, Your consolation in disappointment, Your accomplice in mischief. This is my sacred vow to you, my equal in all things. All things."

Hinawakan ko ang pisngi niya ang pinusan ang bakas ng luha galing sa kanyang mga mata.

"Ako si Calix Miguel Ford Sandoval, nangangakong hinding-hindi na hahayaan pang umiyak ang aking si Tamara Celestine Velaz Monteverde" nagtawanan ang lahat, maging siya. "Ipinapangakong hinding-hindi susuko, kahit ano pa ang dumating., hinding-hindi lilisan kahit ano pang mangyari., aalagaan ka kahit anong mangyari. At pinapangako kong magiging mabuting asawa mo. I promise to love forever, and always."

And then that was the first time I kissed her, not on her cheeks or forehead but on her lips. And, for first time I felt it so real.

Now that I found her, I won't ever let her go.

"I found someone that i never want to lose, my wife. I love you."

End.