ΣΥΝΟΔΟΣ "ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ" 🔞

η απαγωγή♡

Δεν το άντεχα αυτό που τις έκανα.Τρείς εβδομάδες τώρα κάθε μέρα νιώθω τη καρδιά μου να σπάει και λίγο παραπάνω..
Πονούσα που την πλήγωνα όμως ήταν ο μόνος τρόπος να τη κρατήσω ασφαλή. Ήξερα καλά πως είναι πολύ ξεροκέφαλη και αν δεν την έκανα να φοβηθεί πως εννοούσα όσα έλεγα εκείνη τη μέρα θα έκανε κάτι ριψοκίνδυνο που θα έβαζε σε κίνδυνο την ασφαλειά της..
Γι αυτό διάλεξα το δύσκολο δρόμο..
Στεκόμουν έξω απο τη πόρτα του δωματίου μας και άκουγα τους λυγμούς της..
Σ:πήγαινε αγκαλιασέ την αγόρι μου. Δεν την λυπάσαι;
Μου λέει ψιθυριστά η Σοφία που περνούσε δίπλα μου.
Σου εξήγησα Σοφία. Είναι ο μόνος τρόπος.Μην μου το κάνεις πιο δύσκολο της απαντώ και εκείνη απομακρύνεται χωρίς να μου δώσει απάντηση.
Σκουπίζω τα μάτια μου και ανοίγω τη πόρτα..
Το φώς την ενοχλεί το καταλαβαίνω.. Μισοκλείνει τα μάτια της,που δείχνουν πόσο ταλαιπωρημένα είναι απο το κλάμα. Η εικόνα της με έκανε να νιώσω ακόμη χειρότερα,σφίγγω τα χείλη προσπαθόντας να κρατήσω τα λόγια που τόσο πολύ θέλω να της πω και τα αντικαθιστώ με τα τυπικά.
Έχουμε ραντεβού με τη γυναικολόγο σήκω να ετοιμαστείς..
Δεν μου απαντάει τίποτα σηκώνεται αργά αλλα καταλαβαίνω πως ζαλίζεται ίσως απο τις πολλές μέρες που έχει μείνει κλεισμένη μέσα.. κρατιέταια απο το κρεβάτι και ασυναίσθητα τρέχω δίπλα της και την κρατάω απο τη μέση. Η επαφή μετά απο τόσο καιρό με κάνει σχεδόν να πονάω..
Τ:Ο γιός σου είναι μια χαρά μην ανησυχείς,απλά ζαλίστηκα μου λέει με  ειρωνία και με δάκρυα στα μάτια την ίδια στιγμή.
Χ:θα σε περιμένω κάτω απαντώ βιαστικά  και βγαίνω απο το δωμάτιο..
Κλείνω τη πόρτα πίσω μου και απο τα μάτια μου αρχίζουν να κυλάνε καυτά δάκρυα  πηγαίνω στον απέναντι τοίχο και χτυπάω τη γροθιά μου για να ηρεμίσω τα νεύρα που έχω με τον εαυτό μου.
Είμαι μαλάκας. Μονολογώ καθώς κατεβαίνω τις σκάλες....
Μισή ώρα αργότερα η Torry κατεβαίνει στο σαλόνι και μπαίνουμε στο αυτοκίνητο..πρώτη φορά μετά απο πολύ καιρό κάνουμε κάτι μαζί σκέφτομαι..
Την κοιτάω και μου ανταποδίδει το βλέμα..
Το έχω ξαναδει αυτό το βλέμα ήταν τότε που είχα πάει σπίτι της Σίας να την βρώ.
Δεύτερη φορά στην εγκυμοσύνη της της την κάνω να έχει αυτό το απόλυτα κενό βλέμα, ένα βλέμα που δείχνει πως πόνεσε πολύ.Γυρνάω το βλέμα μου μπροστά γιατί δεν αντέχω να την κοιτάω πιάνω το τιμόνι και ξεκινάω.
Τ:Τι έπαθες;
Με ρωτά απαλά.
Χ: τι έννοεις;
Τ:Το χέρι σου λέω τι έπαθε;
Με ρωτά δέίχνοντας το μελανιασμένο χέρι που δημιουργήθηκε απο το χτύπημα στο τοίχο.
Χ: είχα ένα μικρό ατύχημα της απαντάω.
Τ:πονάει;
Με ρωτά με ειλικρίνια και η λέξη αυτή γίνεται για μένα η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Δεν μπορώ να πιστέψω πως εγώ τόσες μέρες την πονάω τόσο πολύ. Την έχω αφήσει μόνη σε ένα δωμάτιο να περνά  με στενοχώρια μια περίοδο που γι εκείνη θ έπρεπε να είναι περίοδος απόλυτης ευτυχίας, της έχω πει τόσο σκληρά λόγια και μετά απ όλα αυτα εκείνη νοιάζεται για το αν πονάει το χέρι μου.
Σταματάω στο φανάρι και γυρνάω για να της πω πόσο την αγαπώ.
Όμως την ίδια στιγμή η πόρτα του συνοδηγου ανοίγει και σε κλάσματα του δευτερολςπτου 2 κουκουλοφόροι τραβάνε τη Torry στο βανάκι που κόλλησε δίπλα μας..
Πριν προλάβουμε να κάνουμε οτιδήποτε οι πόρτες του βαν έκλεισαν και εκείνο άρχισε να επιταχύνει.
Κουνάω το κεφάλι μου ώστε να συνέλθω και αρχίζω να ακολουθώ το βαν το οποίο τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα..
Την ίδια στιγμή προσπαθώ να καλέσω την Χριστίνα ή τον Άλεξ.
Χ📱:Είμαι στην οδό προφήτη Ηλία στο κέντρο και ένα βαν άρπαξε τη Torry  σε ένα φανάρι. Είναι ένα μαύρο βαν χωρίς πινακίδες. Δεν ξέρω για πόσο ακόμη θα μπορώ να το ακολουθήσω απομακρύνεται συνεχώς.Λέω βιαστικά.
Ενω καταλαβαίνω πως πλέον σχεδόν τους έχω χάσει απο το οπτικό μου πεδίο.
Συνεχίζω να τρέχω σαν παλαβός και να κοιτάω παντού όμως τίποτα..
Χ📱👱‍♀️: Χάρη με συνεφέρει η στριγκλιά της Χριστίνας. Είδοποιώ όλες τις μονάδες τώρα..
Μείνε ψύχραιμος και προσπάθησε ν σκεφτείς οτισήποτε είδες μήπως μας δώσεις κάποιο στοιχείο.
Σε κλείνω.
Κλείνω και εγώ το τηλεφωνο και το πετάω στο δίπλα κάθισμα.
Πάω στην άκρη τπυ δρόμου και σταματάω.. Αρχίζω να κλαίω και να χτυπάω τα χέρια μου στο τιμόνι χωρις σταματημό.
Μαλάκα μαλάκα μαλάκα φωνάζω στον εαυτό μου... Μη μπορόντας να αντέξω αυτό που συνέβη..
Το τηλέφωνο χτυπάει ξανά.
Χ👱‍♀️📱: πήγαινε σπίτι σου τώρα. Θα έρθω εκεί μαζί με άτομα απο την ασφάλεια όσο οι υπόλοιποι ψάχνουν για το βαν. Αν δεν το πιάσουν κάπου στη διαδρομή τότε Γιαννούλης θα επικοινωνήσει μαζί σου για λύτρα.. οπότε πρέπει να είμαστε σε ετοιμότητα
Ηρέμισε και οδήγησε προσεκτικά ως το σπίτι..
Κλείνω το τηλέφωνο και κάνω ακριβώς οτι μου λέει.
Μια ώρα αργότερα το σπίτι έχει γεμίσει ξανα με αστυνομικούς..
Εκεί είναι και η Χριστίνα με το Άλεξ.
Α:Όλα θα πάνε καλά. Θυμήσου τι έκανε τη πρώτη φορά που την είδες στην εκπαίδευση. Θυμήσου πόσο ικανή είναι τόσο στο να προστατευτεί όσο και στο να βάλει κάτω 10 αντρες.
Την ερωτεύτηκες και γι αυτό την έβλεπες αδύναμη όμως δεν είναι. Γι αυτό ήθελε να πάρει αυτό το ρίσκο.
Μου λέει με μια ανάσα ο Άλεξ θέλοντας να μου δώσει θάρρος. Και μου έδωσε για δύο λόγους.1ον γιατί μου θύμησε ποια ήταν η Torry στην αρχή της γνωριμίας μας και 2ον γιατί στα μάτια του έβλεπα πως πιστεύει όσα μου λέει..
Οι ώρες όμως πέρασαν και τα λόγια του Άλεξ άρχισαν να μην έχουν σημασία.. Καθώς έβλεπα πως η αστυνομία δεν είχε κανένα νεότερο και το τηλέφωνο δεν χτυπούσε ώστε ο Γιαννούλης να ζητήσει τα λεφτά.
Χ:Τι μπορεί να κάνουν τόσες ώρες μαζί της και να μην τηλεφωνούν;
Χ👱‍♀️: θα τηλεφωνήσουν πιθανότατα θέλει ο Γιαννούλης να σε αγχώσει περισσότερο ώστε να δεχτείς οτι σου ζητήσει.
Α:η πολύ απλά η Torry τους καθάρησε και ψάχνει τώρα απο που να τηλεφωνήσει.
Προσθέτει ο Χάρης χαμογελόντας για να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα.
Όμως το άγριο βλέμα τόσο το δικό μου όσο και της Χριστίνας τον κάνει να σταματήσει...
Α:οκκ... απλά είπα...
Συνεχίζει σηκώνοντας τα χέρια του σε θέση ανακωχής.
Την ίδια στιγμή μερικά χιλιόμετρα μακριά η Torry βρίσκεται  σε ένα μισογκρεμισμένο υπόγειο δεμένη σε  μια ξίλινη καρέκλα με έναν μελαμψό σωματώδη άντρα για να την φυλάει..