Mesmerized with Desire(#7)

Chapter 15

Chapter 15

MIA

Maayos na ang pakiramdam ko kinabukasan kaya pinili kong magjogging. Wala na rin ang bagyo kaya pwede na kaming umuwi mamaya. I feel so happy today because the first thing I saw early this morning was Ysa and Chester sleeping so cute together. Nasa sofa si Ysa, nakapatong ang paa sa balikat ni Chester. Kinuhanan ko lang sila kanina ng litrato at sinend kay Ate.

"Okay ka na?" Napatingin ako sa may gilid ko at nakita ko si Ash na mukhang hinabol ako. Dahil good mood ako ay nginitian ko ito at tumango.

"Masaya ka ata?" He asked again. Because I really feel so happy, I slowly jog so we could communicate well.

"Oo. Kasi wala na ang bagyo." I answered and smiled again. Hindi ito nagsalita pero napatingin siya sa langit.

He sighed.

"Pasensya na pala kagabi. Umiiyak pala si Ysa kaso wala ako. May importanteng tawag lang." He said. Umiling ako agad at ngumiti ulit.

"Okay lang. Natuto ngang lumapit si Ysa kay Chester eh. Keri lang." I assured him. Tumigil ito kaya napatigil din ako at liningon siya.

"You love him, do you?" He asked and smiled a bit. Hindi ko muna ito sinagot at tinignan ang mukha niya. Wala akong makitang emosyon. Blangko.

"Oo." I answered then started to walk again.

"Paano kung mas 'yung pagmamahal mo sa kanya? Kung lukuhin ka? Paano kung masaktan ka?" He asked again. I just shrugged and sighed.

"You can't tell your heart what to do. Kung mas mahal mo siya, edi mas mahal mo siya. Hindi naman pwede na kalahati lang 'yung ibibigay mo kasi ganon 'yung binibigay niya sa'yo. Kung masaktan man ako o kung lokohin, eh wala akong magagawa doon." I answered with my heart. "Basta alam mo sa sarili mo na nagmahal ka ng totoo at wala kang pagsisisihan sa bandang huli. Mahal nga 'dba? Ba't mo bibigyan ng kalahati kung kaya mong magbigay ng buo." I explained again.

Napatigil lang ito, iniintindi 'yung mga sinabi ko. He nods his head and looked at me again. "Why don't you tell him?" He asked.

"Because I know my worth." I answered as I looked at the ocean. "Sabi ko nga, puso 'yung pumipili kung sino ang mamahalin mo. Pero alam ko kung ano ang halaga ko at ayokong masayang 'yun dahil lang sa isang tao. Yes I love him but I also need assurance. Matino akong tao at alam ko sa sarili ko na hindi ako basta-basta. Maraming nagmamahal sa'akin at ayoko silang saktan kapag nagkamali ako." I smiled, then started to walk again.

Nakita ko ang pagngiti niya at sinabayan ang lakad ko. Huminga ito ng malalim.

Pota. Seryosong usapan pero hindi ko maignora ang pabango niya.

"Sana lahat ng babae ganyan mag-isip." He joked. Tumawa ako at napailing.

"Siyempre, self love. Sana lahat, matutong mahalin muna ang mga sarili nila kasi importante 'yun." I agreed to his words. Hindi ulit siya nagsalita at tinitigan lang ako. Medyo hindi ako komportable sa mga titig niya kaya pasimple akong dumistansya.

I laughed awkwardly. "Ano?" Magkasalubong ang kilay kong tanong. Tumaas lamang ang isang sulok ng kanyang labi at nagsimula ulit maglakad.

"You can save someone with your words. And I will pray and wish for the happiness that you deserve." He sincerely told me. Tumawa ako at umiling.

"Nagda-drama tayo eh ang ganda ng paligid. Tara na nga." Yaya ko at itinuloy ang pagjo-jogging. Mas binilisan ko din ang hakbang ko at wala sa sarili akong napaisip.

'Siya kaya, nagmahal din ba? May babae bang espesiyal ngayon sa buhay niya? Paano siya sa taong mahal niya?'

I sighed and shook my head.