TATLI HESAPLAŞMA|Tamamlandı|

50●YENİDEN●

Merhaba canlarım. Oruç nasıl gidiyor bakayım.

Size küçük bir şaka yapmıştım ama yazıları sildim. Yani final değil. Ah deli aklım yaa.

Sizleri seviyorum oğlum ben. Nasıl bırakayım.

Eğer bırskırsam katıksız öküzümdür ki öylede olabilirim.

Bölüm güzel olmadı ama uarım beğenirsiniz.

SINIR =80 VOTE 120 YORUM

Hadi pamuk eller ekranın sol alt köşesindeki yıldıza ve ortada duran yorum şablonuna....😍😍😘

Sizleri sevdiğimi yeniden söylüyorum. Her ne kadar sizlere layık olamasamda

✨Multi=Ayaz &Mira()✨

Yeni kararlar , yeni adımlardı beni kendime getiren. Anılara veda edişimdi belki. Sonuç olarak kendime gelmeyi başarabilmiştim ya , gerisinin önemi yoktu aslında.

Mutlu muydum? Evet ben mutluydum. Nefes alıyordum. Yürüyordum. Delice koşuyordum .En önemlisi ise gülümsüyordum.

Hatta birisinin karşısına geçip "Bak ben artık çok mutluyum kardeş. Sen de hep mutlu ol ve gülümse"dememek için kendimi zor tutuyordum.

Etrafta gezen çiçekçi ablalardan güzel laflar dinliyor, kahkahalarla onlara eşlik ediyordum.

Ellerime simit alıp martılara atıyor ve yeniden derin bir nefes alıyordum. Yaşıyordum.

Kollarımı denize karşı açıp meydan okuyordum dalgalara. Belki de bu hayatta yoluma taş koyanlara.

Bir balon armağan ediyordum gökyüzüne . Güzel bir hayat sunar bana diye. Sonra diliyordum yine. Keşke iki mavinin arasında yaşasam diye.

Şimdi ise ayaklarımın beni sebepsizce getirdiği bir yerde öylece duruyordum. Hayvan Barınağının önünde.

Buraya neden geldiğimi bilmiyordum. O kadar çok şey yapmıştım ki günün sonunu burada bulmuştum.

Dudaklarım istemsizce kıvrıldı. Belki de yeni bir dost arıyordum burada. Onun için gelmiştim buraya. Kim bilir?

Bu hayatta edinebileceğin en sadık varlıklardı hayvanlar. Arkandan bıçaklamıyorlar, zor zamanlarında ise en iyi moral veren oluyorlardı. Tekrardan gülümsedim ve içeriye girdim.

İçeri girer girmez, annelerinin etrafında koşuşturan yedi siyah beyaz renkli yavruyu gördüm. Görevliden onların Collie cinsi köpekler olduklarını öğrendim. Yavrular altı haftalıktı ve inanılmaz sevimlilerdi. Köpeklerin durduğu kapalı bölmeye girdim. Beni görünce heyecan yapıp korktular ve annelerinin arkasına saklandılar. Bir tanesi hariç....

Aralarında en ufağı , ön patileri ve göğsü her yeri simsiyah olan ufaklık, bana doğru koşarak geldi ve kucağıma atlayıverdi. Tüylerini okşayıp onu havaya kaldırarak kahve gözlerine baktım . İlk görüşte aşk dedikleri şey bu olmalıydı kesinlikle. Çok güzeldi.

"Sen beni seçtin. Bunu hayatın boyunca unutma seni tatlı şey. " diye fısıldadım. Bu , hayatımdaki en güzel andı herhalde.

Şimdiden benimsemiştim onu. O kadar tatlı ve sevimliydiki dokunmaya kıyamıyordum.

Kucağıma aldığım yavru ile barınak sahibine gittim ve gerekli işlemleri yerine getirdim. O beni seçmişken onu burada bırakacak değildim. O artık benimleydi.

Barınak sahibinden öğrendiğim kadarıyla da aşıları tamdı . Daha geçen hafta olmuşlardı. Bu yüzden de içim rahattı.

Tatlı köpeğimi kısa süreliğine kutuya koydum ve evin yolunu tuttum. Asıl büyük problem evdeydi. Bakalım Handan sultan nasıl bir tepki verecekti?