TATLI HESAPLAŞMA|Tamamlandı|

42●BEN GELDİM●

Multi=RÜZGAR ERTEKİN

               
  !LÜTFEN OKUYUNUZ!

Arkadaşlar #39 'uncu sıradayız . Bu güzel fakat belki bilenler vardır . Halen #1 'inci sıraya yerleşemedik. Haket miyor muyuz sizce? Bana göre hakediyoruz. Bu yüzden sizden desteklerinizi bekliyorum. Haydi gelin önceki bölümlere ve yeni gelecek olan bölümlere bol bol oy ve yorum verelim. Biz de 1. Sıraya yerleşelim. İstemez misiniz?

Hem arkadaşlar , bölümlere oy ve yorun atılmadıkça içim içimi yiyor. Acaba kötü mü yazdım diye endişe duyuyorum. Lütfen okuyan arkadaşlarda oy versinki ailemiz genişlesin.

Sizleri seviyorum♡

(lütfen önceki bölümlere de oy verelim)
                          ***

Güzeldi. Her şey çok güzeldi. Ayaz babam gibi değildi. O beni gerçekten seviyordu. Babam gibi yalan söylemiyordu. Buna inanmıştım fakat hala içimde birtakım şüpheler gizliydi. Bir yanım rüzgarın da doğru söylediğini fısıldıyordu.

Ama ben ayaza inanmak ,Ona güvenmek istiyordum.  O benim kurtarıcımdı sanki. Beni boğulduğum denizin içerisinden kurtarmıştı.

"Güzelim?" Gözlerimi sesin geldiği yöne çevirdim, ve o kahve gözleri gördüm.

"Efendim ayaz, ne oldu?Bir tuhafsın bugün" dediğimde yanımdaki boş sıraya oturdu.

"Nasıl yani? Her zamankinden daha mı yakışıklıyım yoksa?" Gözlerimi devirdim. Egosu kabarmıştı yine.

"Köşe bakkaldaki selim bile senden daha az bir egoya sahip be(!)" Kaşlarını çatarak bana baktı.

"O kim ya. Her gün yeni birisi çıkıyor mübarek" sırıtarak ayaza baktım.

"Of bizim bakkalcının oğlu. O da senin gibi" yanağımdan makas aldı ."Yanılıyorsun, kimse benim gibi olamaz "  oflayarak ayazdan uzaklaştım.

"Ayaz ya . Nedir senin şu egondan çektiğim, anlamıyorum ki ben" kolunu sıraya yasladı. Her zamanki gibi cooldu.

"Kimse anlayamaz güzelim. O yüzden kafana takma." Önüme dönüp boş boş sıraya baktım. Bu çocuk herşeyden vazgeçer ama egosundan vazgeçmezdi herhalde.

"Ya kuzey bak bir bana aşkım. Senden özür dilerim" Kapıdan giren süper çiftimize baktım. Tabii ki kuzey ve güneye.

"Güney uzak dur benden. Yoksa seni bir yerlere fırlatıp atacağım, sonun şaftı kaymış bir ayı yavrusu olacak" güney dudaklarını büzerek kuzeye baktı.

"Peki affettin mi beni aşkım. Ha söyle bana" kuzey derin bir nefes aldı. Sakinleşmek istiyor gibiydi.

"Affetmiyorum lan. Af-fet-mi-yo-rum. Şimdi defol git ayağımın altından" güney burnunu içine çekti.

"Ağlarım bak. Sonra üzülür, kahrolursun. Ben bu çocuğu neden affetmedim yarabbim der durur, kafanı da yerlere vurursun" kuzey ateş saçan gözlerini güneye çevirdi.

"Ağla , zırla ,kudur lan. Umurumda değilsin oğlum. " kuzey önümüzdeki sıraya geçerken , güney de yanına geldi.

"Eğer affedersen sana çikolata alırım kuzeyaşkem" gözlerimi devirerek güneye baktım. Sanki çocuk kandırıyordu. Tabiikide kuzey bunu yemezdi.

"Ayaz senden bir şey istiyorum ve ilk defa  sana kardeşim diyeceğim kıymetini bil. Şimdi kardeşim şu güneyi al ve yumruklarınla öldür onu. Eğer ben öyle bir şey yaparsam annemin gazabından kurtulabileceğimi pek zannetmiyorum." Ayaz sırıtarak kuzeye baktı.