TATLI HESAPLAŞMA|Tamamlandı|

46●BEN KOKUYORSUN●

Evet arkadaşlar. Sonunda sizlerin karşınızdayım. Sınır tamamlanmamış olsa da artık dayanamadım ve paylaştım(😆😇😆)

Eğer vereceğim sınırı tamamlarsanız ,anında bölüm gelecektir. Fakat bu sefer sınır her zamankinden bir tık daha yüksek.

İnşallah değerli okuyucularım bölümü oydan mahrum bırakmazlarda diğer bölüm bir an önce karşınıza gelir.

☁SINIR☁

+100 VOTE +110 YORUM ( Bence bölüm hakediyordur)

Bu arada arkadaşlar. Yorumlarınızı satır aralarına bırakırsanız sevinirim. Ve sınırı aşmak için nokta vb. Gibi yorumları gördükçe üzülüyorum. Benim sizin fikirlerinize ihtiyacım var çünkü. Alınmadınız umarım. Alındıysanız da sizlerden çok çok özür diliyorum.

💕☁💕☁💕

Neyse ben çok konuştum sanırım. Sizlere iyi okumalar. Hayırlı ramazanlar. Bana destek olan arkadaşlara da bol selamlar....

BU BÖLÜM TÜM OKUYUCULARIMA GELSİN❤🌼❤🌼❤🌼❤🌼❤

                        °•°•°•°

Yorgundu bedenim. Uyanmaya mecalim yoktu. Göz kapaklarım ise açılmamakta ısrar ediyorlardı.

Zor nefes alıyordum. Sanki oksijen gitgide tükeniyordu. Kalbimin atış sesleri duyulmuyordu ne yazık ki.

Ne olmuştu bana böyle?Neden kendimi bitkin hissediyordum. Neden yorgundum.

"Sana örümceklerle iyi eğlenceler"

Beynimin içerisinde dönen sözcüklerdi bunlar. Kapının ardından duyulan sözcükler.
Ve ardından keyifli bir kahkaha sesi.

Bunu yapan ayazdı. O sesin, o kahkahanın tek sahibi ayazdı. Hani bir zamanlar sevdiğim çocuk var ya işte o.

Ellerini ellerime , elimi avuç içine yakıştırdığım adam. Nefesini nefesime kattığım adamdı o.

Fakat şimdi bir yabancıydı gönlümde. Bir zalimdi beni bitiren, yerlerde sürükleyen. Herkesin dilinde döndüren.

Derin bir nefes aldım ciğerlerimin yanmasını umursamayarak. Hayat yeterince acı veriyordu zaten bana.

Nefes almak bile güçleşmişti. Güvensizlik tüm hayatımı ele geçirmişti.

Yazıktı bana. Hatalarımın bedelini ödüyordum. Üzülmemem gerekirdi. Çünkü kendi kazdığım kuyunun dibini boylamıştım.

Hisler yanıltıcıydı. Sevgi ise bu devirde bir oyuncak. Herkesin dilinde dolanıyordu. 'Seni seviyorum' diyorlardı birbirlerine.

Yazık. Diller insanların kuklası olmuştu. Kalpten geçenleri değil de karşındaki insanın duyması gerekenleri söylüyorlardı.

Gözlerimi sıkıca kapattım. Az önce uyanmak isterken, artık uyanmak istemiyordum.

İnsanların yalanlarını , sahte sevgi sözcüklerini dinlemek istemiyordum.

Bana olan acınası bakışlarına maruz kalmayı istemiyordum.

Güzel bir yerde yaşamak istiyordum. Dünyadan daha güzel bir yerde. Keşfedilmemiş, ulaşılması zor bir yerde bir ömür boyu hayatımı geçirmek istiyordum.

Galiba ben hayattan çok şey bekliyordum. Mesela hiç bir insanın üzülmesini istemiyordum.

Herkesin yüzünde gülücüker dolaşsın, kahkahaları birbirlerine eşlik etsin...