45●BİR GÜN●

1.9K 183 142
                                    


MULTİ=Yeni Kapağımız

SINIR=+70 vote +100 yorum( Lütfen tamamlayınız)

Kitap klişe mi sizce?( Lütfen bu sorumu cevaplayınız)

Ve de arkadaşlar önceki bölümlere oy vermeyen arkadaşlar oy verebilirler mi rica etsem?

Hadi yine iyisiniz. Bölüm geldi.

Bu arada herkese hayırlı ramazanlar...
                           ***

Hani olur ya bazen, karşınızdaki insanın davranışları, bakışları, gülüşü herşeyi size yabancı gelmeye başlar.

Onu iyi tanımadığınızı farkedersiniz. Aslında hata yapmışsınızdır. Kandırılmışsınızdır.

Siz insanların kullanmaktan utanmadığı ikinci yüzünü görmüşşsünüzdür. Buna alışık değilsinizdir.

Aynı durumu şuan bende yaşamaktaydım. O karşımdaydı. Her gün elini tuttuğum, kokusuna muhtaç olduğum çocuk şuan karşımdaydı.

Fakat yabancıydı. Bakışı , sırıtışı  her şeyi garip geliyordu bana. Yanıldığımın, onun nasıl bir insan olduğunu göremediğimin farkına varıyordum.

O bana gerçek yüzünü değil ikinci yüzünü tanıtmıştı. Kandırmıştı. Onun tabiriyle bir kukla misali kullanmıştı.

Yazık. İnsanlar bir intikam uğruna ne hale bürünebiliyorlar. Bir rekabet uğruna , yüzlerine maske çekmesini biliyorlar.

"Tanıtmamı ister misin herkesin önünde?" Dedi ve bana doğru bir adım yaklaştı. Burnuma onun toprak kokusu çarpıyordu. Her zamanki gibi ferahlatıcı bir esinti gibiydi.

Yüzüne anlamsız bir şekilde baktım. Ne kastetmek istediğini anlamamıştım.

"Bir yanlışlık oldu sanırım. Sizin gibi birisini tanıdığımı ve tanımak istediğimi sanmıyorum. E artık insanlar kendini tanıtmak yerine, maskelerini tanıtıyorlar. Bilirsiniz belki. " Yüzündeki sırıtışı yerini alırken ,zorlukla yutkundum.

Onunla bir yabancıymış gibi konuşmak o kadar zordu ki kendimi sıkıyordum.

"Bir yanlışlık olduğunu sanmıyorum. Aynı yatakta yattığım kızı unutabilecek bir erkek değilim" Bunu söylemiş olamazdı. Beynim kesin bana bir oyun oynuyordu.

Derin bir nefes aldım ve gözlerimi ondan ayırdım. Daha fazla dayanabileceğimi pek zannetmiyordum. Kalbime binen ağırlığı da kaldırabileceğimi.

Kendimi şuan o kadar çaresiz hissediyordum ki anlatamam. Kırılmış, parçalara ayrılmış bir oyuncak bebek gibi hissediyordum.

Parçalarım her bir yana yayılmıştı. Toplayanım yoktu. Sadece bakıyorlardı kırıklarıma.

"Siz..." konuşamadım. Tüm sözcükler boğazıma dizilmişti. Doğrusu ona ne diyeceğimi de bilmiyordum.

"Evet ben. Daha fazla tanıtmamı ister misin? Her gün keyfim için ona sarıldığım bir kızı nasıl unutabilirim söylesene" kulaklarım bana ihanet ediyordu. Duymak istemediğim sözleri bana iletiyorlardı.

Sözcükler ise canımı yakmak için and içmişlerdi sanki. Her bir kelime, her bir harf kalbime bir hançer misali saplanıyordu. Yaralarım kanıyordu, pansuman yapacak  olanım bana alayla bakıyordu.

"Yeter ayaz. " yanmaya başlayan gözlerimi ,sesin geldiği yöne çevirdim. Bu ,tunaydı.

"Oo kardeşim. Gel , gel. Bak kukla da burada." Dediğinde yüzümü buruşturdum. Midem bulanmaya başlamıştı sözleriyle.

TATLI HESAPLAŞMA|Tamamlandı|Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin