TATLI HESAPLAŞMA|Tamamlandı|

18●BAKICI●

MULTİ=POYRAZ😍😍

RÜYANIN AĞZINDAN

Poyraz hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Gözyaşları yanaklarından süzülüyordu.

Onu böyle gördükçe benim de kalbime bir ağrı saplanıyordu. Sanki ruhum bedenimden ayrılıyordu. Kalbim yerinden sökülüp alınıyordu.

Benimde gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı.

Yavaşça poyrazın yanına gittim ve poyrazın omzuna elimi koydum.

Elimi omzuna koyduktan sonra hemen yüzünü bana çevirdi. Gözleri ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu. Saçları dağılmıştı ve o kahve gözleri çok derin bakıyordu. Acı çekiyordu.

Ağlamaklı bir ses tonuyla

"P-poyraz" dedim. Gözyaşlarım daha hızı akmaya başlamıştı.

Birden poyraz gelip bana sarıldı. Öyle sarılıyordu ki sanki büyük bir boşluğu kapatmaya çalışır gibi. Bende kollarımı poyrazın boynuna doladım ve sıkıca sarıldım. Sanki poyraza 'yalnız değilsin ben yanındayım' der gibi sarıldım ona .

Bir süre sarıldıktan sonra ayrıldık. Poyrazın gözleri hüzünle benim gözlerime bakıyordu. Sonra gözlerini benden ayırdı ve istanbulun o güzel manzarasına bakmaya başladı.

"Neden geldin rüya . Benden uzak durmanı söylemiştim sana" dedi.

Az önce bana sarılan kişi mi bunu söylüyordu.

"P-poyraz ne oldu . Neden böylesin. Neden etrafta bir ruh gibi dolanıyosun. Neden acı çekiyosun. ANLAT BANA" dedim.

Manzaraya bakan gözlerini tekrardan bana çevirdi ve o hüzünlü gözlerle bakmayı kesip sinirli bir şekilde bakmaya başladı.

"Rüya git yanımdan git diyorum sana GİT" dedi kükreyerek.

Ben ise hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştım. Kalbim tarifi edilmez bir şekilde acıyordu.

Poyraza yaklaştım ve o kızarmış kahve gözlere baktım.

"NEDEN! Poyraz neden ! SÖYLE(!). Neden bana böyle davranıyosun " dedim bağırarak.

Poyraz bana yaklaştı ve beni sarsmaya başladı.

"Neden biliyor musun?. Çünkü ben hiç kimseyi koruyamadım. Benim yanımda olan ve beni seven kişileri koruyamadım. Kız kardeşimi ve annemi koruyamadım. İkiside ellerimden kayıp gittiler anladın mı. Onlar bana güveniyorlardı ama ben onları koruyamadım . Bugün onların öldüğü gün Rüya . Onları korumayı başaramadığım gün." Dedi sonlara doğru sesi kısılarak.

Duyduklarımla göz yaşlarım daha fazla akmaya başladı. Poyrazın ellerinden tuttum ve gözlerinin tam içine bakarak

"Poyraz . Yaşadıkların gerçekten kolay değil ama kendini toparlaman lazım . Böyle ruh gibi dolaşma. Annen ve kız kardeşin seni böyle görseler üzülürlerdi. Mutlu ol. Çünkü onlarda bunu ister. Sen eminim onları korumaya çalışmışsındır . Ama bazen insanın her istediği olmuyor. Her istediğini yapamıyor. Günler geçiyor poyraz . Bir gün sende öleceksin aynı onlar gibi. Ama şimdi hayattasın ve bunun avantajlarını kullan. Mutlu ol. Seni sevenlerle mutlu ol. " dedim ağlayarak.

Poyraz bana hüzünlü bir şekilde baktı ve bana sıkıca sarıldı. Bende hemen kollarımı boynuna doladım.

"Poyraz yalnız değilsin"dedim güven verircesine. Bu sefer poyraz daha sıkı sarılmaya başladı. Sanki yaşam enerjisini bulmuş gibiydi ve onu hiç bırakmak istemezcesine sarılıyordu.