The Lieutenant's Brat Girlfriend

Chapter 44 - THE END

"I have hands I can move but I can't clap. What am I?"

#########

Selina's POV

"I know you wanna love, but I just wanna fuck."

My mind became frozen as she spoke those kind of words. Like my butterflies that were so excited to say my feelings to her, my lips that was prepared to move, and my ears to hear what she's gonna say to me.

But she just wanna fuck me.

It's like it was so easy for her to say that at parang yun yung talagang sinasabi ng isipan niya. And because of that, my heart froze. My butterflies are gone, my ears became a closed door that doesn't wanna hear anything from her anymore.

Kahit na namumuo na ang puha sa aking mata, pinatatag ko ang loob ko.

"What about the day na may nangyari sa atin? Diba may nararamdaman ka sa akin non?" I asked. "Sa bawat tingin mo sa akin, alam kong may kahulugan yun para sayo." Hinawakan ko ang magkabilang pisngi nito. "Lacey, sabihin mo naman ang totoo oh." Pakikiusap ko sa kanya.

Sinasabi ko naman sa inyo na ayaw kong nire-reject ako dahil naiiyak ako kapag ganon. Ayokong umiyak dahil lang ni-reject ako ng taong gusto ko, lalong lalo na itong mahal ko na nasa harapan ko.

"The day before this moment comes, it was just a lust."

My heart shreds into pieces as my knees fell down to the floor. Doon na din bumuhos ang mga luhang pinipigilan ko, na sakaling bawiin niya ang sinabi niya kanina. Ngunit hindi ko nanaman inaasahan na dadagdagan niya pala ang sakit na i-dinulot niya sa akin.

Ngayon lang ako nag-confess sa isang tao, tapos ito pala ang kabuuan ng lahat ng iyon? Ang i-reject ako? Ngayon alam ko na kung gaano kasakit ang ma-reject matapos mong sabihin ang nararamdaman mo sa taong yon.

"Bawiin mo ang sinabi mo, please." Paki-usap ko ulit at yinakap ang tuhod niya. Wala na akong pakialam kung may makakita man sa amin pati mga kaibigan niya. "Lacey..."

Hinawakan nito ang kamay ko at hinila ako patayo. Ngumiti siya ng tipid at hinawakan ang magkabila kong pisngi.

"Tahan na." Pagpaptahan nito at pinunasan ang luha ko. Yinakap niya ako ng mahigpit at sinuklay suklay pa ang buhok ko. Kahit kaunti, lumakas ang hope ko na binabawi niya rin ang sinabi niya. Yinakap ko rin siya ng mahigpit tsaka sinandal ang baba ko sa balikat niya.

Tumigil ako sa kaka-iyak at humiwalay sa yakap niya. Malungkot itong nakatingin sa akin kaya tinanong ko siya.

"Binabawi mo na ba—"

"Hindi kita mahal."

Natigilan nanaman ako dahil triple na ang saksak ng salita na sinabi nito sa puso ko. Napaatras ako ng isang beses at mabagal na umiling iling. Humawak ako sa bakal dahil parang any minute, sasabog lahat ng kalungkutan ko at magwala sa loob ng bar na ito.

Hindi niya na ba ito mababawi? Talaga bang pang-kama lang ang tingin niya sa akin?

Wala na talaga. Dismayadong sambitng isipan ko. Wala ng pag-asang bawiin niya lahat ng sinabi niya.

"Selina."

Napalingon ako kay Moris nang tinawag nito ang pangalan ko. She was about to go near me and hug my body but I just slapped her twice, left and right before I get down to the stairs and exited the fucking bar.

Pumara ako ng taxi at binigay sa driver ang address. Galit at lungkot ang namumutawi sa aking isipan dahil ang lakas ng loob ng babaeng yon na yakapin ako matapos niyang agawin sa akin si Lacey, at nalulungkot ako dahil— dahil kay Lacey.