Natalia i Kuba - życie na krawędzi [ZAKOŃCZONA - W trakcie korekty]

Część 15 - Może jest dobra w ukrywaniu uczuć

Otwiera nam kobieta w średnim wieku, elegancka i przyjazna.

Wprowadza nas do swojego domu, który dopiero wewnątrz przypomina wystrojem muzeum. Przyglądam się starym obrazom na ścianie. Kobieta natomiast wskazuje na kanapę i pyta czy się czegoś napijemy. Nie chcemy robić kłopotu, mimo tego idzie zrobić kawę. Zostajemy z Natalią sami. Natalia przygląda się uważnie pomieszczeniu szukając jakiś dowodów. Robię to samo, ale również skupiam wzrok na mojej partnerce. Widzę, że jeden kosmyk jej blond włosów wysunął się na bok. Waham się, ale mimo tego przysuwam rękę i odgarniam jej go za ucho. Odwraca się z uśmiechem w moją stronę. 

 - Dzięki Kuba- rzuca i w tym momencie pojawia się gospodyni domu z kawą. 

Sieda naprzeciwko nas.

- Myślałam, że już wcześniej wyjaśniłam całą sytuację- zaczyna.

-  Mamy jeszcze parę pytań- mówi Natalia. A ja dodaję,

- Może przypomniała sobie pani jakiś szczegół, o którym nie wspomniała pani wcześniej. 

Kobieta pokręciła przecząco głową.

- Mąż miał dowieść dostawę i ani on ani samochód nie przybyli na miejsce.

- Może mąż wspominał pani, że ktoś go nachodzi, prześladuje, wydzwania?- zaczyna Natalia.

- Prześladuje, wydzwania? - powtarza kobieta. 

- Nie nic mi o tym nie wiadomo, a dlaczego myślicie, że ktoś prześladował mojego męża?- pyta kobieta.

-  Sprawdzamy tylko, czy coś takiego nie miało miejsca - odpowiadam.

Mam wrażenie, że kobieta nie do końca wszystko nam mówi, niestety wychodzimy od niej bez zdobycia nowych informacji. Oby rozmowa z pracownicą była owocniejsza.

Żegnamy kobietę i udajemy się do samochodu.

- Miałeś wrażenie Kuba, że ta kobieta nie do końca wszystko nam powiedziała? Poza tym nie wyglądała, na strasznie zmarwioną całą sytuację - rzuciła Natalia. 

- Może jest dobra w ukrywaniu swoich uczuć- powiedziałem i popatrzyłem partnerce prosto w oczy. Odwróciła wzrok. Byłem pewien, że Natalia nie była szczera sama ze sobą, ale nie chciałem drążyć tematu. 

 - Dobra, to jedziemy do sklepu- rzucam.