Nude •Numara Komşum•

3.7

(Satır aralarına yorum atmayı unutmayın!!!)

''Sakalımız yok ki sözümüz dinlensin. Ben demiştim ama.. Böyle olacağını biliyordum. Bir Allah'ın kulu da dinlemez mi ya? Hayret bir şey! İnanılır gibi değil!''

''Güzelim biraz sakin olur musun?''

''Ya ne sakin olacağım Yankı! Ne sakin olacağım. Sen sakin ol.''

''Ben zaten sakinim.'' 

''İyi. Ne yapayım sen sakinsen?'' Bıkkınlıkla nefesimi veririken hastane koridorunda üç buçuk atıyordum sinirden.

Pelin hanım yapmıştı yine yapacağını. ''Ben dedim ama duydun demi sen? Dedim ki: O kadar yeme, mideni zorlama. Bak sonra hastanelik olacaksın, dedim ama beni dinleyen kiiimmm!''

''Alisya artık sakin olur musun?'' sandalyede oturmuş kollarını birbirine bağlayan Ece'ye döndüm bir hışımla.

''Sen niye onu durdurmadın ki? Kız kalp krizi geçirse umurunda olmayacak Ece.''

Ece kafasını iki yana salladı. ''Yankı al götür şunu ya, insanın pskilojisini bozar bu kız. Bir de kalmış bana Psikolog olacağım diyor. Sen bir git önce kendi psikoljini düzelt!''

Ece'nin beklemediğim bu ani çıkışıyla ona dönerken o kollarını çözdü ve oturduğu koltuktan kalkıp bir hışımla yanımdan hızla geçip gitti. 

''Buna ne oldu şimdi ya?'' afallamış bir şekilde onun arkasından bakıyordum.

Yankı omuz silkti, Can ise yaslandığı duvardan doğrulup Ece'nin peşinden gitmeye koyuldu.

''Git, git. Bir de o bir şey yapmasın kendine! Zaten bugünlük göstereceğim müsamahanın kotası doldu. '' Can'ın arkasından bağırırken yanımdan geçen 30'lu yaşlarındaki kadın bana kınayan bakışlar atınca ''NE!'' diye ona parladım. 

Yankı en sonunda bu işin böyle gitmeyeceğinin farkına varmış olacak ki yanıma geldi ve beni omuzlarımdan tutup asansöre doğru sürüklemeye başladı.

''Nereye?'' diye sormadan edemedim.

''Güzel bir yere.''

''Bak Yankı senin hiç laf dolambacını çekecek halim yok, rahat bırak beni.''

Arkasına bakıp ''Oğuz burası sende.'' dedikten sonra asansörün düğmesine bastı.

''Güzelim, artık bir sakin-'' ona ters ters baktım.

''Tamam sakin olma. Ama en azından biraz bi dinlen istersen.''

''Yorgun değilim ben.''

''Güzel. Bende bunu umuyordum.'' dedi dudağının bir kenarını havaya kaldırıp.

''Güzel olan neymiş?''

Asansörün kapıları açıldı, beni omuzlarımdan itip içeriye soktuktan sonra kendisi de yanıma geldi ve düğmeye basıp kapıların kıapanmasını bekledi.