Demek rüyaydı her şey. Demek hiçbir şey yaşanmadı. Bir yandan üzüldü. Yeni bir hayatı olacaktı. Ama rüya olduğunu öğrendiğine göre kendi hayatına devam etmeliydi. Keşke rüyalarında yaşayabilseydi...
Seulgi hayatının en uzun rüyasını yaşıyor gibiydi. Elleri poşetlerle dolu olmasına rağmen sanki hiçbir şey almamışlar gibi Bayan YeonJoo ona daha fazla kıyafet almaya çalışıyordu. Her ne kadar Seulgi "Gerek yok. " demiş olsa da.
Sonunda Bayan YeonJoo'nun istekleri bittiklerinde son girdikleri mağazadan aldıkları kıyafetlerden birisini üstüne geçirmesi için ısrar etti Seulgi'ye. Üzerinde güzel şeyler olduğu söylenemezdi çünkü. Kıyafetleri giyip çıksa da hala birşeyler eksikti. Elinden tutup onu güzel bir kuaföre götürdü ve saçına da şekil verdirdi. Seulgi'nin kafasında ise sadece bir soru vardı; "Uyandığımda saçlarım gidecek mi? "
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ve sonunda kırmızı-beyaz çizgili bir üst ve beyaz bir etekle yapılan kombinden sonra saç kesimi ve makyajıyla çok güzel bir kız olarak çıkmıştı. İlk geldiğindeki dağınık saçları ve kötü kıyafetleri yoktu. Bayan YeonJoo'nun yüzü gülümsüyordu.
"İşte şimdi seninle bir kafeye oturup dinlenebiliriz. "
Beraber yakınlardaki bir yere geçtiler. Her taraf çok kalabalıktı. Etraf sevgilileriyle el ele olan kızlar ve ailelerle doluydu. Neyse ki geçtikleri kafe dışarıya göre biraz daha sakindi. Arkada çalan güzel yabancı bir müzik birbirlerini duymalarını engelleyecek kadar yüksek de değildi. İdeal bir ortamdı. Üstelik içerisinin geniş olması ve masaların birbirlerine mesafeli koyulmuş olmaları da artı bir yöndü. "Acaba yan masadaki beni duyuyor mudur? " düşüncesi bırakmıyordu insanda. Self-servis olduğundan içeceklerinizi kendiniz almanız gerekiyordu. Ama kalktığınızda tabiki arkanızdan toplatacak birisi vardı. Tam anlamıyla hayallerinizin kafesi.
Bir masada oturmadan önce Seulgi, Bayan YeonJoo ve kendisi için içecek bir şey aldı. Sonra karşısına geçti. Birer yudum almasıyla birlikte Bayan YeonJoo'nun telefonu çaldı. Arayanın kim olduğunu bilmiyordu Seulgi ama Bayan YeonJoo oturdukları kafenin yerini tarif ediyordu. Telefonu kapattıktan sonra Seulgi'ye gülümseyerek "JoonYoung birazdan burada olur. " dedi. Seulgi de başıyla onayladı.
"Küçük planlarımız var Seulgi. JoonYoung geldikten sonra bunları seninle paylaşmak istiyorum. Uzun zamandır aklımızdaydı. Şimdi senin gelişinle sadece hızlandırmak istedik. "
Seulgi meraklandı. En fazla ne olabilirdi ki? Çok düşünmesine fırsat vermeden Bay JoonYoung yanlarına gelmişti bile. Sandalyeye oturduktan sonra Bayan YeonJoo'ya anlatıp anlatmadığını sordu. Hayır cevabını aldığında ise heyecanla Seulgi'ye döndü.
"Kızım sen bir şey hatırlamıyorsun. Ve bir süre daha hatırlayacak gibi gözükmüyorsun. Bu yüzden bizimle yeni evimizde yaşamanı istiyoruz. Bugün benim burada oluşumun sebebi bu. Araba dışarıda bekliyor. Seni de alıp yeni evimize gideceğiz. Ne dersin? "
"Ne diyebilirim ki?! Büyük bir zevkle! "
Seulgi hemen ayaklandı. Hep beraber arabaya bindiler. Bayan YeonJoo önde, Seulgi ise arkada. Arabayla uzun bir mesafe değildi. Ama yürüyerek kim bilir ne kadar sürerdi? Geldiklerinde Seulgi gördüğü yere ağzı açık bakıyordu. Şu an yaşadıkları evden çok daha güzeliydi bu. Yavaş adımlarla kapıya gelip içeriye girdikten sonra daha da açıldı ağzı.
