Faking Delays

18. Cousin

Kristeena Abegaile

  

"WHERE HAVE you been?" pambungad na tanong ni Sandy pagpasok ko sa room ng daddy niya. "Ang tagal mo namang nagpahangin."

I smiled. "Uh, yeah. Kailangang mag-isip isip e." She shrugged her shoulders.
 

It's that Harris! Damn, hanggang dito ba naman nasusundan ako ng ugok na 'yan?! Mukhang matutulog na ata siya. He's wearing a white sando and a sweat pants while holding a phone in his other hand. Nakapamulsa naman ang isa.

I send him a glare. 'Paano kaya nalaman ng mokong na 'yun ang number ko? I don't remember giving it to him.'

Unknown:

You seems happy to see me.

Anito pa sa akin. Natawa ako. Umiling ako pero hindi nag reply. Ew siya! Sino siya para pagsayangan ko ng effort?

Unknown:

The offer still stands, Kristeena. 

'Ha! Ano ngayon?' This time I sent him a text.

Me:

And my answer stays the same. No.

Unknown:

I know when someone's at the end of their rope. You need me now more than ever, princess.
 
Naalala ko na naman ang palaging sinasabi aa akin ng lolo ko noon. That I need him in my life to survive because I am not capable of doing so. Ha! I'll show him! I'll show them!!

Me:

Kahit na umiyak ka ng dugo, hindi ako papayag sa trip mo! Kaya pwede ba, 'wag mo na kong pestehin! Gago!

And I blocked his number from my phone. Tch. Tignan natin kung makapang gulo ka pa. Agad akong umalis sa rooftop na 'yun.
 

"Wala pa rin si Fella?" tanong ko nang makitang hindi pa rin siya nakakabalik.

"Wala pa nga e. I'm guessing that she's still with Cent."

Nilabas ko ang phone ko. "Tawagan ko? Baka umuwi na 'yun sa bahay."
 
Tumango siya. So I dialed Fella's number. After a few rings saka lang niya sinagot.
 
"Hoy, gaga ka, saan ka na?" tanong ko. Walang sagot. "Hoy, ano na? Nasaan ka?"

Then I heard a cough. "Um..." It was a man's voice. "She's, uh... sleeping."

Agad na kumunot ang noo ko. "Who's this?" tanong ko. "Ba't mo kasama si Fellonie?"

I heard something. Sounds like a belt is being fixed. Uh-oh. This does not sound good. "I'm her friend. Teka, sino ba 'to?" aniya pa.

"Well, I'm her best friend," I said. "And I don't remember her befriending a guy! Tell me who you are or I swear---"

"It's me Cent." Nanlaki ang mata ko. "Who's---" Ibinaba ko ang tawag. The fuck!

"Oh? Who was it?" Nilingon ko si Sandy. "Saan si Fella?"

Umiling ako. "You wouldn't want to know."

"Ha? Bakit? What's the matter?"

I sighed. "I don't know where she is. I only know who she's with." Nagpasalumbaba ako.

"With whom?"

I rolled my eyes. "With that damn cousin of yours." Bakas din ang gulat sa mukha niya. "At ito pa, narinig ko siyang nag aayos ng belt niya. Ikaw na bahala mang hula kung anong ginagawa nila."

Natawa siya ng marahan. "You're overthinking, Kris. Baka naman inaayos niya lang 'yung belt niya kasi natanggal or something. At kung nag aalala ka para kay Fella, don't. Cent would never touch a girl without her permission."

"I still don't trust that guy." Naputol ang pag uusap namin nung nag ring uli 'yung phone ko. It's a call from Fella. "Who's this?" tanong ko para makasiguro.

"What? You don't know me anymore, Kris? Nagka amnesia ka na?" Haay. Si Fella na pala.

"Hoy, babaita ka!" ani ko. "Nasaan ka at ba't mo kasama 'yung pinsan ni Sandy, ha?!" pasigaw kong bulong dahil natutulog na si Tita.

"Ha? Sinong pinsan?" pag kakaila nito.

"Si Cent! 'Yung lalaking nandito kanina! 'Yung nanghila sa'yo palabas!"

"So Cent pala ang pangalan ng manyak na 'yun!" she gasped. "Nagkataon lang na magkasama kami! It rained and his car broke down kaya pinastay ko muna siya dito sa bahay," paliwanag nito.

"Eh ba't ka napunta sa kotse niya?"

"Calm down, okay! Nothing happened. I just called back to tell you that I'm already home. I'll explain tomorrow, promise. I'm sleepy na kasi e. Bye!!" And she ended the call.

It's still a mystery though. Kung anong nangyari, pero sigurado naman ako na ipapaliwanag niya 'yun ng maayos bukas. Jusko, ayos-ayusin niya lang talaga ang pagpapaliwanag. Kung hindi, mababatukan ko siya.

Umiling na lang ako at ipinasok na ang aking phone.
 
"So? Did something happened?" pag-uusisa ni Sandy. Lumapit siya at umupo sa sofa, sa tabi ko.

I shook my head no. "Wala daw e. But still..."

"Calm down, 'kay? May tiwala ako sa pinsan ko kahit ganun 'yun."

Natawa ako. "Fine. Ah, oo nga pala, Sandy..." Lumingon siya. "Uwi lang ako saglit ah. Magbibihis lang muna ako tapos babalik din ako."

Umiling siya. "No, it's okay, Kris. Just go home and rest. Kami na ni mommy ang bahala. Pupunta naman din dito sila manang mamaya. We can manage."

I sighed. Pagkasabi niyang kailangan ko nang magpahinga ay saka ko lang naramdaman ang pagod. Tumango ako. "Yeah, you're right. Pero babalik ako dito bukas ah."

Ngumiti siya at nagpaalam na ako. "Bye!"