Lights down low

Κεφάλαιο 18ο

Σηκώνομαι από την καρέκλα του γραφείου μου και κατευθύνομαι στον κάτω όροφο που έχει μπανιο. Περπατάω και νιώθω το βήμα μου βαρύ. Δεν μπορώ να καταλάβω τι εχω πάθει. Νιώθω τόσο πληγωμένη και φταίει αυτός. Και ανίκανη και άχρηστη Δηλαδή το μόνο που του μένει είναι να με μειώσει μπροστά σε κόσμο. Αφο υ μρ θεωρεί όλα αυτα Γιατί δεν με διώχνει; τι με κρατάει; Αλλά ξέχασα θέλει να παίξει. Σου λέει πως αν δεν πάρει αυτό που θέλει Δεν θα πάρω και γω πόδι από εδώ και Αύριο θα βρει κάποια άλλη. Και η αρραβωνιαστικιά του; Πόσο κέρατο ε χει φάει; Δεν περιμεν α να είναι έτσι. Τι του βρ ηκα; λέω και από τα νεύρα μου κοπαναω τα χέρια μου με δύναμη στο μαρμάρινο νιπτήρα...Κοιταω τον εαυτό μου στο καθρέπτη. Οι άνθρωποι δεν ξέρουν πως τα λόγια τους πληγώνουν ειδικά αυτός. Και στην τελική ενα λόγο που εκνευρίστηκε. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι πως νόμιζε πως την έπεφτα απροκάλυπτα στον Άλεξ ή οτι αυτό κάνω σε όποιον πελάτη έρθει... Όσο τα σκέφτομαι αυτα τόσο περισσότερο εκνευρίζομαι. Θέλω να τον γδαρω. Ασυναίσθητα ακουμπάω το κάτω χείλος μου και νιώθω ακόμα το δάγκωμα του. Νιώθω τη γεύση του ακόμα. Δεν πρέπει...δεν θα τον αφήσω να με πληγώσει περισσότερο...
Φτιάχνω λίγο τα μαλλιά μου και ρουφαω τη μύτη μου. Ανεβαίνω πάνω στο γραφείο και ακούω το κινητό μου να χτυπάει. Στην οθόνη εμφάνιζε το όνομα του Άλεξ. Ηρέμησα λίγο και απάντησα με τα.

Ε:Έλα αλεξ...ειπα με έναν ήρεμο τονο

Α:Τι κάνεις μικρή; Μήπως ενοχλώ;...λεει κα πως παιχνιδιάρικα

Ε:Όχι δεν ενοχλείς πες μου...του λέω ενώ πιάνω το κεφάλι μου με το ελεύθερο μου χέρι. Δεν νιώθω καλά

Α:Θέλω να πάμε για φαγητό το βράδυ νομίζω σου οφείλω κάποιες εξηγήσεις...λεει και εγώ δεν μπορούσα να του αρνηθώ. Ήθελα νσ τον δω. Το είχα ανάγκη. 

Ε:Ναι στις 9:00 είναι καλα ;...τον ρωτάω και εκείνη την ώρα βγαίνει ο Χρήστος από το γραφείο του.<Θα σου στείλω μήνυμα για την ώρα πρέπει να κλείσω >του είπα χαμηλόφωνα και έκλεισα το κινητό. Ο Χρήστος με πλησιαζει αλλα δεν με κοιτάει καθόλου Οπ ως και γω

Χ:Αυτό ε πρεπε να ε χει σταλεί ήδη...ειπε και το πέταξε πάνω στο γραφείο μου και κατευθύνθηκε προς το ασανσέρ.

Ε:Αν σας ζητήσουν τι να του πω;...τον ρώτησα Οπ ως θα εκανα κανονικά τη δουλειά μου

Χ:οτι τελείωσα για σήμερα και να μη με ενοχλήσει κανείς....ειπε και μπήκε στο ασανσέρ χωρι ς να γυρίσει καν να κοιτάξει πίσω.