Lights down low

Κεφαλαιο 33ο

Εβελίνας POV

Βρίσκομαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου. Ανοίγω σιγά σιγά τα μάτια μου και γυρνάω απότομα στην άλλη μεριά του κρεβατιού. Ο Χρήστο άφαντος! Είχε φύγει, με είχε αφήσει ξανά μόνη... καθισα καθιστή στο κρεβάτι και ξεφυσιξα..δεν έπρεπε να γίνει αυτό που έγινε... ήταν ένα τεράστιο λάθος καο φταίω εγώ για αυτο που τον άφησα να Μπει ξανά στη ζωή μου ενώ πριν λίγες ώρες ήταν στην Ρωσία με την γυναίκα του και ποιος ξέρει τι εκανα... έπεσα ξανά πίσω στο κρεβάτι μπυ και κοίταξα το ταβάνι. Πως τα έχω κάνει τόσο χάλια γαμωτο;; Γιατί να είμαι τόσο αδύναμη; Γιατί να αφήνω τον έρωτα και το πάθος να με καταστρέφουν;
Καθησα λίγο στο κρεβάτι και μετά σηκώθηκα να ετοιμαστώ. Έπρεπε να παω στην δουλειά. Δεν είχε νόημα να το αποφεύγω άλλο! Τουλάχιστον οι προσκλήσεις είναι έτοιμες όποτε βγήκε κάτι θετικό απο την πολυήμερη απουσία μπυ από το γραφείο. Ντύθηκα απλά φορώντας μια μαύρη φούστα κολλητή μέχρι το γόνατο καο από πάνω ένα άσπρο πουκάμισο με το μαύρο σακάκι μπυ και τις μαύρες γόβες μου. Βγήκα από το σπιτι και κατευθύνθηκα προς την εταιρία. Ο καιρός σήμερα ήταν έτοιμος για βροχή. Μουντός σαν και τη διάθεση μου... έφτασα στην εταιρία αλλά η ελευθερία δεν ήταν στην θέση της ακόμα. Κοίταξα το ρολόι στον τοίχο και διαπίστωσα πως είχα φτάσει δεκαπέντε λεπτά νωρίτερα. Ανέβηκα στον όροφο και άκουσα φωνές από το γραφείο του Χρήστου. Άφησα τα πράγματα μου και κατευθύνθηκα προς την πόρτα του. Τον ακουσα σε έξαλλη κατάσταση όποτε μπήκα μέσα χωρίς να χτυπήσω την πόρτα αλλά αθόρυβα. Το βλέμμα μου έπεσε πάνω του. Εκείνος μίλαγε στο τηλέφωνο και δεν είχε προλάβει να βγάλει το μπουφάν του όποτε και εκείνος μόλις τωρα είχε έρθει. Το βλέμμα του έπεσε σε μένα και αμέσως μέρα έκλεισε με νεύρα το τηλέφωνο.

Ε:Ολα εντάξει;..τον ρώτησα και πλησίασα λίγο το γραφείο του

Χ:Εσυ πως τα βλέπεις ρε Εβελίνα;...είπε με εμένα εκνευρισμό στη φωνή του όμως αμέσως το μετάνιωσε... συγγνώμη δεν φταις εσυ...είπε και με πλησίασε. Στάθηκε ακριβώς μπροστά μου και πέρασε το χέρι του απαλά πάνω από το μάγουλο μου. Οι ματιές μας είχαν κλειδώσει. Εκείνος με πλησίασε σε απόσταση αναπνοής και έκανε να με φιλήσει όμως τον σταμάτησα. Απομάκρυνα το χέρι του από το μάγουλο μου κει εκείνος με κοίταξε ξαφνιασμένος αλλά και φοβισμένος

Ε:Χρήστο...πήγα να πω αλλά σταμάτησα...μαλλον.. είπα και κόμπιασε λίγο... κύριε Ρήγα.... είπα και δεν τον κοίταξα. Εκείνος έμεινε να με κοιτάει και μπορώ να καταλάβω πως σιγά σιγά άρχιζε να νευριάζει