Lights down low

Κεφαλαιο 29ο

Χρήστου POV

Χ:ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΤΟ ΦΕΛΕΚΙ ΜΟΥ...είπα έξαλλος καο αμέσως της όρμησα. Άρχισα να την φιλάω στο λαιμο και να την γεμίζω με τα σημάδια μου. Την ακουω να αναστενάζει και νιώθω το αίμα μου να βράζει. Έτσι αναστέναζε και στον άλλον; Πλησίασα το πρόσωπο της και της είπα «Είσαι και συ μια πουτανα σαν τις υπόλοιπες» εκείνη με κοίταξε βαθιά στα μάτια και νομίζω πως τωρα άρχισε να καταλαβαίνει τι γίνεται. Δεν έκανε καμία κίνηση να με απομακρύνει ή να φύγει από κάτω μου. Μόνο με κοιτούσε με αυτά τα υπέροχα της μάτια. Το βλέμμα της άδειο. Πες μου τι σκέφτεσαι γαμωτο μη με αφήνεις έτσι. Φώναξε μου, βρίσε με, μόνο μη με κοιτάς έτσι

Ε:Για αυτό με επέλεξες...ψέλλισε...Γιατί είμαι μια πουτανα σαν όλες τις άλλες...συνέχισε και δάκρυα άρχισαν να κυλούν από τα μάτια της στα μαλλιά της και μετά στο πάπλωμα. Τι της είπα;; Το παράκανα.. δεν μπορώ να την βλέπω έτσι...

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και της αφαιρώ το εσώρουχο. Δεν ξέρω τι θέλω να κάνω. Τρελαίνομαι στην ιδέα πως άφησε κάποιον άλλο να μπει μέσα της, να της κάνει έρωτα, να την γεμίσει....αρχίζω μα βγάζω τα ρούχα μου. Εκείνη μένει ακίνητη με το βλέμμα καρφωμένο στο ταβάνι. Πλησιάζω το πρόσωπο της και τότε είναι που γυρνάει το βλέμμα της σε μένα.

Χ:Σε γαμησε;....την ρωτάω με όση ψυχραιμία μπορουσα να διαθέσω και εκείνη απλός με κοιτούσε. Εγκλωβισα τα μάγουλα της στις παλάμες μου και την ταρακούνησα «απάντησε μου γαμωτο τον άφησες να σου κάνει έρωτα;» Εκείνη έκλεισε τα μάτια της....η σιωπή της τα λέει ολα. Το μυαλό μου θόλωσε. Δεν ήξερα τι να κάνω από να νεύρα μου μπήκα μέσα της απότομα και με όση δύναμη είχα. Μια κραυγή πόνου βγήκε από το στόμα της και τότε τοποθέτησα το χέρι μου για να μην ξανά φωνάξει... ήταν μάταιο να κουνηθεί. Είχε παραδώσει στα χέρια μου. Με άφηνε να την πονέσω. Κάθε ώθηση μου έβγαζε την οργή που είχα μέσα μου.. «αυτό για να καταλάβεις πως είσαι δίκη μου»..είπα και μπήκα δυνατά μέσα της... «αυτό για τον παπάρα που άφησες να σε γαμησει»...είπα και μπήκα πιο δυνατά μέσα της... «και αυτό για να μάθεις να ανοίγεις τα πόδια σου»...είπα και με μια τελευταία δυνατή ώθηση τελείωσα μέσα της...

Εβελίνας POV

Ε:Για αυτό με επέλεξες...ψέλλισα...Γιατί είμαι μια πουτανα σαν όλες τις άλλες...είπα και τότε δάκρυα άρχισαν να κυλούν από τα μάτια μου. Μπορεί να είμαι μεθυσμένη αλλά δεν είμαι αναίσθητη. Κοιτούσα με ένα άδειο βλέμμα το ταβάνι. Δεν ξέρω αν η καρδιά μοθ χτυπάει πλέον ή σταμάτησε. Δεν την νιώθω.... πονάω.       Η κάθε του ώθηση τα λόγια του ολα με πονούν. Πιστεύει πως εκανα κάτι με τον αλεξ;;; Δεν νιώθω τα πόδια μου, υποφέρω. Θέλω να φωνάξω, να του ορμηξω, να τον σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια....Ξαφνικά νιώθω τα χείλη του να ακουμπούν τα δικά μου και στρέφω το βλέμμα μοθ προς το μέρος του. Με φιλούσε στο στόμα με πάθος. Το φιλί ήταν ήρεμο και είχε συναίσθημα. Χαχα ας γελάσω. Αυτός δεν έχει συναισθήματα. Τον σιχαίνομαι! Τα λόγια του είναι σαν μαχαίρια στην καρδιά μου. Εκείνος σταματάει το φιλί και σηκώνει το βλέμμα του για να συναντήσει το δικό μου.