Lights down low

Κεφαλαιο 43ο

Γ:Εβελίνα..Εβελίνα μου..εβελινααα...άκουγα την φωνή της γιατρού να μου φωνάζει

Ε:Που είμαι;;...ρώτησα καθώς ανασηκωθηκα από το κρεβάτι και προσπάθησα να συνέλθω

Γ:Μη σηκωθείς ακόμα δεν κάνει...είπε και ανοιγόκλεισα τα μάτια μου

Ε:Τι έγινε;;...την ρώτησα και εκείνη μου έδωσε ένα ποτήρι νερό

Γ:Λιποθύμησες. Είναι λογικό λόγο της εγκυμοσύνης σου...της ποιας μου;;;Κοίταξα τη γιατρό και άρχισα να συνέρχομαι και να θυμάμαι τι έγινε πριν λίγο...

Ε:Εγώ καλύτερα να πηγαίνω...της είπα και σηκώθηκα βιάστηκα και φόρεσα την μπλούζα μου. Πήγα να φύγω αλλά η γιατρός με σταματησε..

Γ:Εβελίνα αυτό εδώ είναι δικό σου...μου είπε και μου έδωσε τον υπέροχο...τι να της πω τωρα;

Ε:Ευχαριστω...είπα και πηρα το φακελο...

Γ:Και μην αγχώνεσαι ολα καλα θα πάνε.θα σε ξανά πάρω για το επόμενο τσεκ απ σου...μου είπε και εγώ έγνεψα. Βγήκα από το γραφείο της και άρχισα να περπατάω βιάστηκα προς την έξοδο. Με το που βγήκα έξω ήτανε κει! Με περίμενε αγχωμένος έξω από το αμάξι του. Έβαλα βιάστηκα το χαρτί στη τσάντα μου και τότε ήταν που γύρισε και με κοίταξε

Χ:Πως πήγε ολα καλα;;...με ρώτησε αγχωμένος και εγώ προσπάθησα να το παίξω χαλαρή.

Ε:Ναι σε λίγες μέρες θα βγουν οι εξετάσεις... εσυ γιατί δεν είσαι στην εταιρία;;Και που έμαθες που είναι η γιατρός μου;;;...ρώτησα και καλα παραγόμενη για να τα κουκουλωσω. Εκείνος έτριψε νευρικά το σβέρκο του και πήρε το βλέμμα του αθώου

Χ:να δεν μπορουσα να δουλέψω σκεφτόμουν  εσένα....είπε και με αγκάλιασε...

Ε:Χρήστο τι κανεις τρελάθηκες;;; Θα μας πάρει κανα ματι...είπα και αποτραβηχτηκα από την αγκαλιά του..

Χ:Νομίζεις με νοιάζει;;...είπε και με άρπαξε και με φίλησε... «πάμε;;» Με ρώτησε και εγώ έγνεψα. Μου άνοιξε την πόρτα και μπήκα μέσα στο μαύρο αμάξι του και μετά από λίγο μπήκε και εκείνος μέσα. Οδηγούσε προς μια κατεύθυνση που δεν ήξερα προς τα που πηγαίναμε. Μετά από λίγη ωρα φτάσαμε μπροστά από ένα φρούριο. Καθόλου διακριτικό σπιτι. Είχε μια τεράστια σιδερένια πόρτα και απ έξω κάτι σαν φυλάκιο που μέσα ήταν δυο σεκιουριτι. Ο Χρήστος άφησε το αμάξι και μοθ έκανε νόημα να κατέβω. Οι δυο σεκιουριτι μας πλησίασαν ωχ...μπελάδες μυρίζομαι... εκείνη μίλησαν με το Χρήστο μέχρι που εκείνος έδωσε τα κλειδιά του αυτοκινήτου του στον ενα από τους δυο φυλακές. Στο μυαλό μου υπήρχε μόνο ένα πράγμα.. πως έγινε γαμωτο; Δεν γίνεται να είμασταν τόσο απρόσεκτοι.. χωρίς να το καταλάβω είχαμε μπει ήδη μέσα στο σπιτι. Κοίταξα γύρω μου και ήταν φανταστικό. Μπροστά μπυ υπήρχε ένα τεράστιο σαλόνι με μεγάλους Μπορντό καναπέδες ενώ στο βάθος μια μεγάλη πόρτα που μαλλον ήταν η κουζίνα αυτή. Καθησα στον ένα από τους τρεις καναπέδες και μετά από λίγο ήρθε ο Χρήστος με ένα μπουκάλι κρασί και δυο ποτήρια. Δεν νομίζω να κάνει να πιω αλλά... άκουγα τον ήχο του κόκκινου κρασιού να πέφτει στο ποτήρι και ένιωθα πως ο χρόνος είχε σταματήσει... πως θα του το πω;; Εκείνος πήρε τα ποτήρια ΑΡΟ χέρι του και μου έδωσε το ένα..