Lights down low

Κεφάλαιο 19ο

Νιώθω το σώμα μου να πονάει. Είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου και δεν μπορώ να σηκωθώ. Έχω έναν φρικτό πονοκέφαλο που με κάνει να μη μπορώ να ανοίξω τα μάτια. Κοιτάω το ρολόι μου και σηκώνομαι με τα χίλια ζόρια. Έπρεπε να πάω στη δουλειά. Νιώθω τα πόδια μου να τρέμουν και νσ μην μπορούν να με κρατήσουν όρθια. Βάζω ο τι βρω μπροστά μου και παίρνω τα πράγματα μου για νσ πάω στη δουλειά. Έξω έκανε πολύ κρύο και τώρα που το σκέφτομαι αυτά που φοράω δεν είναι και πολύ αντιπροσωπευτικά. Έχω βαλει μια μαύρη φούστα και ρνα μαύρο τιρανατακι με σαλάτες και κασκόλ και παλτά από πανω σλλα ακόμα κρυώνω. Φτάνω στο γραφείο και τρέμω ολόκληρη. Φτάνω στο γραφείο μου και κατευθύνομαι προς τη πόρτα του Χρήστου Αφού βγάλω το παλτό και τα περιττά ρούχα για έξω μια και στο γραφείο είχε ανοιχτό κλιματισμό. Χτυπάω την πόρτα αλλά δεν παίρνω απάντηση. Ξανά χτυπάω αλλά ξανα τίποτα. Αποφασίζω να ανοιξω τη πόρτα και αυτό κάνω ομ ως εκείνος δεν ήταν μέσα και τα χαρτιά που είχα αφήσει πάνω στο γραφείο του ήταν ακόμα εκεί. Δεν είχε έρθει ακόμα. Έκλεισα την πόρτα και κάθησε στη θέση μου. Κάνει κρύο ή είναι η ιδέα μου;; τα τηλέφωνα άρχισαν να χτυπάνε ξανά και ξανά.

Ήταν απόγευμα και εκείνος ακόμα δε είχε έρθει. Πήρα τηλέφωνο και ακυρωνα το ενα ραντεβού μετά το άλλο. Δεν ήξερα τι να πω στους ανθρώπους. Κατά τις 5 τον βλέπω να βγαίνει από το ασανσέρ και να κατευθύνεται στο γραφείο του. Εγώ σηκώνομαι όρθια και πάω από πίσω του. Μπαίνω μέσα στο γραφείο και εκείνος γυρνάει και με κοιτάει.

Χ:Τι θες Εβελίνα;...με ρωτάει πολύ απότομα

Ε:Να σας ενημερώσω. Αυτή είναι η δουλειά μου...του είπα μπας και καταλάβει πως ο μόνος λόγος που του απευθύνω το λόγο είναι αυτός

Χ:Τώρα θυμήθηκες Ποια είναι η δουλειά σου;;... ρώτησε μέσα στην ειρωνεία νιώθω το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι μου και να ζεματαει όλο μου το προσωπο. Πιάνω το μέτωπο μου και ζαλίζομαι. Ο Χρήστος με κοιτάει και με πλησιάζει.<είσαι καλά; > με ρωτάει αλλά εγώ συνερχομαι και του απαντάω

Ε:Ναι... Σήμερα σας ακύρωσα 6 ραντεβού και είπα πως θα τους ενημερώσω ξανά.... πήγα να συνεχίσω ομ ως τα πόδια μου δεν με βαστιξαν και πήγα να πέσω ομ ως το κράτημα του Χρήστου με κρατησε όρθια

Χ:Εβελίνα είσαι κατακόκκινη...ειπε και έβαλε το χέρι του στο μέτωπο μου. Τόσο κρύο. Αμέσως όλο μου το σώμα ανατριχιάζει και ο Χρήστος το καταλαβαίνει. <Εσύ πρέπει να καιγεσε στο πυρετό>.