Lights down low

Κεφάλαιο 13ο

Το τηλέφωνο μου ξανα χτύπησε. Κοιταξα τον αριθμό και δεν τον αναγνώρισα. Το τελευταίο πράγμα που θέλω τώρα είναι να μιλήσω με κάποιον.... α φου σταματάει να χτυπάει μετά από λιγ α λεπτά ακούω τκν ήχο μηνύματος. Πατάω να δω από ποιον ήταν. Ήταν από το ιδιο νούμερο που με πηρ ε και πριν. Με το που είδα το μήνυμα σκαλωσα!

<αφήσαμε κάτι στη μέση εγώ και συ χθες το βράδυ όμορφη!
                                          Αλεξης>

Ποιος είναι ο Αλέξης; τι εγινε χθες το βράδυ στο κλαμπ; πρέπει να ρωτήσω την ελευθερία...

Σφίγγω το χέρι μου καθώς κρατούσα το κινητό. Αμέσως έτρεξα προς το ασανσέρ. Μπήκα μέσα και χτυπούσα νευρικά το πόδι μου στο πάτωμα. Με το που φτάνω στη ρεσεψιόν βλέπω την ελευθερία να έχει μαζέψει τα πράγματα της και α φου φορούσε το παλτό της έπαιρνε τη τσάντα της για να φύγει. Εγώ τρέχω προς το μέρος της και εκείνη γυρνάει και με κοιτάει λόγο του δυνατού ήχου που έκαναν τα τακούνια μου. Μόλις φτάνω κοντά της προσπαθώ να βρω την ανάσα μου.

Ε:Τι έγινε Εβελίνα είσαι καλά τι έπαθες;.... λεει αγχωμένη και αφήνει την τσάντα της στον ψηλό πάγκο καθώς πιάνει τα χέρια μου από τα μπράτσα. Όταν βρ ηκα την ανάσα μου της είπα

Εβ:Ελευθερία χθες...που βγήκαμε στο κλαμπ θυμάσαι τι εγινε;....της λέω ανήσυχη περιμένοντας σα τρελή να ακούσω τι θα μου πει.

Ε:Θυμάμαι κάτι λίγα...μου ειπε ενώ τοποθετούσε το χέρι της στο πηγούνι της Γιατί προσπαθούσε να θυμηθεί.

Εβ:Σε παρακαλώ θυμήσου! Εγώ είχα πιεί πάρα πολύ και δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτα... της λέω πως είχαν τα πράγματα και νιώθω πολύ άσχημα που χθες η ελευθερία με είχε δει σε αυτή τη κατάσταση...

Ε:Δώσε μου λίγο χρόνο και ότι θυμηθώ θα σε ενημερώσω απλώς τώρα δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά λόγο της κούρασης... είπε φανερά εξαντλημενη και μπορώ να την καταλάβω διότι ένιωθα το ίδιο και χειρότερα.

Εβ:Εντάξει! Ότι θυμηθείς σε παρακαλώ πες μου...της είπα και εκείνη έγνεψε καταφατικά. Και γω τι θα κάνω με αυτόν τον Αλέξη τώρα; λεω καθώς την παρατηρώ να βγαίνει από το κτήριο. Κοιτάω την οθόνη του κινητού μου και ήταν ήδη 9:00. Ξανά πήγα στο ασανσέρ για να ανέβω πάνω στον όροφο και να πάρω τα πράγματα μου. Φοβάμαι για το τι θα με περιμένει. Όταν ανοίγουν οι πόρτες αφήνω μια ανάσα ανακούφισης που δεν ήταν κανείς να βγει από μέσα μου.
Κατευθύνομαι προς το γραφείο μου και μαζεύω τα πράγματα μου. Δεν σκοπεύω να ενημερώσω πως φεύγω. Άσε που αυτός θα έχει φύγει με την γυναικούλα του... προσπαθώ να διώξω την οποία σκέψη που μου περνάει από το μυαλό. Το τελευταίο πράγμα που θέλω τώρα είναι να καταρρευσω...
Λίγο πριν πάρω στα χέρια μου τη τσάντα μου για να αποχωρήσω βλέπω ένα μήνυμα από τον ίδιο αριθμό.