The Possesive of Mr.Conway (Season2)

Chapter 8:

"T-tahan na po." Pinahiran ni vanessa mga luhang tumulo sa mukha ni Irish. Humarap si Irish kay Vanessa,

"N-nawalan pa ako ng ka isa-isang prinsesa"

"Huh?"

"Nag punta kasi ako ng Manila para mag-aral. Pero yon nga nasasaktan ako, at uuwi na sana pero na aksidinte ako. At doon tuluyan na akong nabulag! Iyak ako ng iyak dahil hindi ko na makikita ang magandang paligid. Hindi ko na makikita ang ulan na papatak pababa. Pero ang nakakalungkot nawala ang aking ina na hindi ko man lang nasilayan muli ang maganda niyang mukha."
Awang awa na si Vanessa kay Irish, mas mabigat pa pala ang pinagdadaanan nito kaysa sa kaniya.

Meron itong ina na mahal na mahal niya at mahal na mahal siya samantalang siya ay mahal na mahal niya ang kaniyang ina ngunit wala itong pakialam sa kaniya.

"Tahan na po." Pa ulit-ulit niya itong sinasabi sa dalaga pero hindi parin ito huminto sa pag-iyak.

"Bakit ganito ang buhay ko? O.okay na sana na s.si dyle ang nawala saakin, pero bakit ang ina ko pa? Bakit siya *sob* pa? Mahal na mahal ko siya, mahal na mahal." Paulit-ulit nito na sinabing mahal niya ang kaniyang ina. Mahal na mahal!

"P-pareho din tayo ate, namatay ka ng ina. Namatayan din ako ng ate na sobrang mahal ko." Sabi nito kay Irish, gumapang ang kamay nito pataas sa mukha ni Vanessa. Hinawakan naman agad ito ni vanessa at dinala niya sa mukha niya.

"Pero hindi ko alam na mabubuhay pa ako" kumunot ang noo ni Irish, "Anong ibig mong sabihin?"

"M-may sakit ako, kailangan ko ng operahan bago pa lalaki daw ang butas ng puso ko, pero ang doctor dito at sa Amerika ay hindi---Ako yong mag dodonate ng puso."

"Huh?"

Nabingi ba si vanessa? Bakit mali ata ang marinig nito.

"Ikaw pala yon, swerte ko naman at ikaw na ang may nag mamay-ari nitong puso ko Vanessa" hindi Umimik si Vanessa, nagogoluhan siya.

"W.wala na akong pamilya, wala ng mag-aalaga sakin vanessa kaya napag isipan ko na ibibigay ko nalamang ito."

"A.ate"

"H-hindi pwede. May chance ka pang m-mabuhay. L-lumaban ka po a-ate." Sabi nito at ibinababa ang dalawa nilang kamay at pinisil pisil ito.

"H-hindi. Ikaw ang karapat dapat na m-mabuhay, Bata ka pa at ang dami m-mo pang mararanasan at m-makilala V-vanessa"

Tinitigan ng mabuti ni Vanessa ang mukha nito. Oo magandang maganda ito ngunit nakakalungkot dahil hindi na siya makakita.

"Vanessa, masaya ako dahil nakilala kita. Masaya rin ako dahil sayo ko pala maibibigay ang puso kong ito, may sasabihin sana a--Ate pwede naman h-hindi ikaw eh, bakit i-ikaw pa? P-pwede naman k.kitang alagaan ah?" Tuloy tuloy ang luha ni Vanessa na bumagsak, ayaw niyang mawala si Irish, hindi niya alam pero ito lamang ang tinatawag niyang ate ulit. Ate na hindi Pilit na tawag, ate kundi naalala niya ang kaniyang kapatid kay irish.

Kaya niya itong alagaan na parang totoo niyang ate kaya niya iyon lalo at kailangan talaga alagaan ang gaya nito. Magiging masaya siya kung papayag ito.

"H-hindi ako p.papayag na ibibigay mo yan saakin." Umiling si Irish

"Tanggapin mo vanessa, kung sa ganun parang ako ay nasa paging nasa puso mo. Ngayon lang kita nakilala pero ang gaan gaan ng loob ko sayo." Hindi makapaniwala si Vanessa, na siya ang mag dodonate ng puso.

"Alam ko na kilala mo si Dyle, mangangako ka sana na alagaan mo siya. Mahal na mahal ko siya."

Na tigilan si Vanessa,

Kapag tinanggap niya ang puso ni Irish.

Si dyle na ang nasa puso nito,at hindi na si

Cloud.

"S-sige p.po" nagyakap ito ng mahigpit.

"Sana maging success ang operation vanessa, pakatatag ka lang ha?" Ngumiti si vanessa at tumango.

Oras na siguro para
Si dyle na ang mamahalin niya.

At oras na din siguro,
Para kalimutan na ang ex husband niya na mahal niya, pero mahal ng kaniya ina.

****