The Possesive of Mr.Conway (Season2)

Chapter 33:

VANESSA POV

Tatlong araw na ang nakalipas at nanatili pa din ako sa condo ni kuya Cloud. Pinipilit kong umuwi sa mansion dahil alam ko na hinahanap ako ni Daddy at Mommy. Pero sabi niya nag paalam daw ito, hindi ko alam kung ano ang sinasabi niya at ganun nalamang na hinayaan ako nila mom at dad. Diba ayaw ni daddy kay Cloud? Bakit pinapayagan na niya akong samahan si Cloud? -______- 

Dito nalang kami sa condo niya, -___- ayaw ko sa mansion na yon maalala ko pa yong nakaraan eh. Ayaw kong balikan ko pa yon.

"Tatlong araw na kuya. Hinahanap na ako!" Singhal ko sa kaniya. Naiinis na ako ah, bakit ba ayaw niya akong ipauwi?! May makukuha ba siya saakin?

"Nasa ibang bansa ang magulang mo at ang boyfriend mo!" Diin niya pa ang huli. Napairap ako, ano ba ang gusto ng lalaking ito?

"Ano kasi ang sabi mo sa kanila at ganun nalang sila naniwala." Seryoso ako. Bakit pumayag ang mga ito. 

"Akala nila si hyorin ako." Nanlaki ang mga mata ko. "Ano?" 

Napaiwas ako ng tingin dahil ang lapit ng kaniyang mukha sa mukha ko -___- sampalin ko kaya to. 

"Yep? Tinawagan ko si hyorin para sabihin sa kanila na kailangan sila ng kompanya." Napakamot ako ng ulo. Edi siya na! Siya na ang matalino. Teka kamusta na kaya si hyorin? Hindi ko pa pala ito nakikita dahil nandito pa ako sa condo ni Cloud. 

"She's in bar." Kumunot ang noo ko. "Huh?" 

"Break na si Blue at Hyorin." Napanga-nga ako. Fvck, ito na ngaba ang sinasabi ko eh. 

Tumayo ako para puntahan si Hyorin, kailangan ni--"Saan ka pupunta?" Kung ngayon ko lamang kilala ang lalaking ito ay nanayo ang balahibo ko, napaka lamig kasi ang boses nito. 

"Kailangan niya ako ngayon kuya." 

"Diba sinasabi ko sayo na wag mo akong tawagin na kuya? I'm your husband!" Napatampal ako ng noo. Husband ang mukha niya! 

"Ewan ko sayo, kapagod ng sabihin sayo na wala---sabi ko nga" napaatras ako, haayst! 

"Good." Imbes na tatayo ako at pupuntahan si hyorin! Ito ako oh! Nakahiga at yakap yakap ako ni Cloud. =______= napapikit ako ng mariin. 

Saan na kaya si hyorin ngayon. Okay lang ba siya? Nako naman! 

VERONICA POV 

"Hi" ngumiti ako sa babaeng nakaupo sa harapan ko. 

"Kamusta ang buhay mo?" Bungad niya saakin. Kamusta? Okay na sana kahit hindi ako papansinin ni Cloud, pero dumating nanaman ang anak ko walangya! 

"Sabi ko nga hindi ka okay!" Napailing ako dito, she's my friend. Nanggaling ito sa Korea nandoon kasi ang pamilya nito kaya sumunod siya, umuwi lang ito para daw mag bakasyon. 

"So kamusta ang anak mong ampon? Mas maganda paba sayo?" Bigla kong naalala ang anak kong ampon. Pakialam ko sa babaeng yon. 

"Wala ka bang balak na sagutin ako Veronica?" Sinamaan ko ito ng tingin. 

"Patay na." 

"Patay ngaba?" Nag kibit balikat ako, I don't know! 

"Wait. Birthday mo sa susunod na araw diba?" Tumango ako. "Oo" 

"Tamang tama at nandito ako." 

"Pero Veronica, wala kabang balak na mag bagong buhay? I mean marami ka ng nasirang buhay." 

"Shut-up Gina." 

Naalala ko si Blue. Tss bagay lang sa babaeng yon! Kailangan talagang maghiwalay sila kasi hindi sila bagay. 

"W-wait. Don't tell m-me--" 

"Yes" sabi ko kaagad dito. Nanlaki ang mga mata niyam ngumiti ako. Ang sarap makit ng relasyon! Palaging success. 

"Jusko ko naman Veronica. Ilang relasyon na ang nasira mo? O nilandi mo?" Napa poker face ako. "Marami na." 

"Mabuti at nakatulog ka kapag gabi." Bwesit to ah. "Nagpunta kaba dito para insultohin ako?" 

"Hindi ah. So ano na? Narinig ko na may anak ka at hindi si Cloud ang ama." 

"Bakit ko naman sasabihin sayo? Ka ano-ano ba kita?" 

Biglang nalungkot ang mukha nito. 

"Hanggang ba ngayon ay hindi mo ako trinatong kaibigan? Veronica naman, I'll try my best na tatahimik lang kahit na sobrang sobra na ang ginagawa mo. Tinanggap pa rin kita, Veronica hanggang ba ngayon? Hanggang ba ngayon ay hindi ka nag titiwala saakin?" 

Napailing ako, wala akong taong pinagkatiwalaan. Hinding hindi! Pagtataksilan parin nila ako. Ayaw na ayaw ko! 

"Pati anak mo hindi mo trinato! Galit na galit kaba sa taong nakakapaligid sayo? Veronica mahal ka nila. Mahal ka ng anak mo, Si Vanessa? Alam mo ba kung paano itong ka tapang na hinarap ang lahat ng pagsubok." 

Ano ba ang gustong ipahiwatig ng babaeng to? Kanina palang ang buhay ang pinag-uusapan namin. Tapos ngayon ay napunta nasa anak ko na walang kwenta! 

"Saan ka pupunta? Veronica makinig ka!" Bigla niya akong hinila kaya napauko ulit sa kaniyang harapan. "Ano Gina!" 

"Ayaw mo ba talagang malaman na 3 years ago ay may taning ang buhay ng anak mo? Jusko Veronica anong klase kang ina!" Na tuod ako. Taning? Hindi naman ata halata na malapit na itong mamatay. 

"May heart disease ang anak mo. Awang awa ako ng malaman ko iyon kay Ezekiel, nag mamakaawa ito na tulungan ko itong hanapan ng donor para sa kaniyang anak, pero wala kaming nahanap. Putlang putla na si Ezekiel habang si Vanessa naman ay kailangan ng operahan." 

Natulala ako sa sinasabi nito. What?! Bakit hindi man lang ito pinapaalam ni Ezekiel saakin? Bakit? Dahil ba wala akong karapatan kay Vanessa? Huh! Anak ko parin ang si Vanessa at may karapatan akong malaman kung okay lang ito. 

Teka bakit ba ako nakipag talo sa mismong isip ko? >___< 

"Noon pa lang sana ito sinasabi ng dalaga ay hindi sana aabot ang lahat sa ganito, bata palang daw ito ay meron na itong sakit." Nainis ako bigla kay Gina. Hindi ako intresado! 

"Buhay pa siya kaya wala akong ikakaba. Isa pa, mamatay man siya o hindi ay wala akong pakialam. Mas okay saakin iyon na mawala siya, hadlang lamang ito saaming dalawa ni Cloud." 

"Vanessa naman. Anak mo si Vanessa balik-baliktarin mo man ang mundo ay hindi parin mabura sa isipan mo na si Vanessa ang anak mo. Mahal mo ang anak mo! Dahil sa kagustuhan mo pilit mo lang itong kinalimutan at tinakpan. Mahal ka ni Vanessa, bilang ina."
Nag titigan kaming dalawa, namalayan ko lamang na tumulo na pala ang aking mga luha. Totoo ba? Ang pagmamahal ko kay Vanessa ay natakpan ko lamang? Pero hindi. Matatag ko pa siya kung hindi niya nakilala si Cloud. Kung hindi siya pumasok sa buhay na may buhay! 

"Umiiyak ka. Sabihin mo saakin. Ano ba ang rason mo at umiyak ka." Kinapa ko ang pisnge ko. Umiyak nga ako. Pero hindi ko alam kung bakit. 

Tumayo ako at hinarap si Gina. 

"Dahil sa ginagawa niya. Ina niya ako at alam niyang mahal ko si Cloud, sana pinaubaya niya lamang saakin si Cloud. Punta ka sa birthday," 

Tumalikod na ako dito. Hindi pwede na maging mahina ako! Matapang ako noon palang. Nakuha ko ang gusto ko, ang kaligayahan ko noon. Ngunit hindi na NGAYUN! Fvck! Ano ba ang ginagawa ni Vanessa kay Cloud at tuluyan na itong nahulog! Ginayuma? Tss kapal niya. Kahit anak ko siya mapapatay ko parin siya, 

Maakin lang si 

Cloud.