The Possesive of Mr.Conway (Season2)

Chapter17 :

VANESSA POV 

Takbo ako ng takbo kasi naman yong mahal ko nasa labas ng gate. Hahahaha sobrang miss ko na siya eh, 

"DYLEEEEEE". Niyakap ko ito agad. 

HUWAAAH sobrang miss ko na si Dyle *pout* kasi naman hindi siya umuuwi eh, walang tawag at text pero pasalamat siya at mahal ko siya, sus kung hindi binabatukan ko na ito. Ngumiti ako dito ng napaka tamis. 

"Hi princess." Pagbati niya saakin. Pwedeng kiligin? 

Ngumiti ito saakin at hinalikan ako sa noo, awe. Ang sweet talaga ng boyfriend ko ^____^ noon palang ay gusto ko na talaga ang ginagawa niya saakin, ang paghalik sa noo ko. Yong niyayakap niya ako ng patalikod, at higit sa lahat yong 'Mahal na mahal kita princess' palagi akong kinikilig kapag sinasabihan niya ako ng ganiyan, 

Kapag namiss ko naman siya ay napatingin ako sa pictures na kuha namin kapag magkasama kami, hindi ko alam pero kapag wala siya mababaliw ako. Ang corny lang ano? Pero mahal ko eh. 

"Hello my Prince" hinalikan ko ito sa pisnge at hinawakan ang kamay niya, ngumiti kami sa isat-isa. Hindi ko na kailangan tanungin kung bakit hindi siya nag text O tumawag alam ko naman na busy siya, tinutulangan niya kasi ang dad niya sa kompanya. Ang bait niya hehehehe 

"Princess sure kanaba na dito ka mag-aaral?" Tanong nito, napahinto ako sa paglalakad at tumingin dito, hinahawakan ko ang pisnge nito at hinahaplos ito. 

"Nag-alala kaba kasi nandito ang kapatid mo?" Tumango ito, hinawakan ko pabalik ang kamay niya at ngumiti sa kaniya. 

"Dyle, hindi ka dapat mag-alala, ikaw kaya ang mahal ko. Tsaka don't worry may anak na sila ni mommy Veronica." 

"Pangako?" Tumango ako, 

"Pangako" sabi ko naman dito, 

Dyle kahit hindi mo sabihin ay nangako na ako kay Irish na hindi kita iiwan, nangako na ako sa ex mo na ikaw ang mamahalin ko. 

Nag patuloy kami sa paglalakad habang hawak hawak ang mga kamay naming dalawa. 

"WALANG FOREVER!". 

Ngumiti ako sa mga kaibigan ko na nasa gilid habang nakatingin ito saamin na nakangiti. Walang hiya tong si Micah at kailangan talagang sumigaw? Wala kasing boyfriend. Hahaha 

"Kumain kana?" 

"Hindi pa eh, kanina kasi ay tinukso ko si mommy Amanda at daddy" 

Napangiti ako ng maalala ko yong kanina. Halata naman kasi na nahihiya si daddy na mag propose kay mommy Amanda, nako naman oh napaka torpe ng daddy ko. 

"Kaya hindi ka kumain? Baka naman hindi ka pinakain dahil inaasar mo sila." Umiling ako,

"hindi ah, eh totoo naman kasi ang sinasabi ko kay daddy eh. Paano kung ipagpalit siya ni Amanda? Na iiwan na siya ni mommy dahil nga hindi sila kasal?" 

Tumango tumango naman siya, kapag ganun hindi na talaga ako uuwi ng bahay. Hahahaha paano ba naman kasi wala na akong mommy kapag iwan siya ni daddy? Ang tagal kasing kumilos ni daddy eh, matulungan nga. 

"Baka hindi handa princess." 

"Halata naman na sabik na sabik sila eh, tsaka nagsasama na sila sa isang bahay tapos hindi pa handa? Kalokohan. Talagang nahihiya lang si daddy." 

"Eh ikaw ba pag inaya kitang magpakasal papayag ka?" 

"Bakit naman hindi?" Deritso kong sagot. Bakit ngaba hindi? Mahal ko naman siya eh, nagmamahal kaming dalawa. 

Napaisip ako, paano kaya ano kapag kinasal kami? Siguro maraming pupunta. Maraming pagkain na masarap tapos yong gown siguro ay maganda. Huwaaaah alangan naman hindi diba? Excited na tuloy akong magpakasal.

"Gusto mo ngayon na magpapakasal na tayong dalawa?" Biro ko dito, pinisil niya lamang ang pisnge ko. 

Totoo naman kasi eh, para wala ng mang agaw sa kaniya, sa gwapo niyang yan? siguro ako na may nagkakagusto sa kaniya. Jusko hindi ako papayag na may karibal ako. 

"Soon princess." 

Hinalikan niya ako sa pisnge at tuluyan na kaming naglalakad patungo sa classroom ko, ihahatid niya daw kasi ako. 

Ang sweet talaga ng mahal ko.