De Schommel | gxg

Hoofdstuk 11 - De schommel

12 februari (het verleden)

Lilly

Met een snelle beweging parkeerde ik mijn fiets voor de boekenwinkel. Shit ik was veel te laat, zoals gewoonlijk. Ik trok de deur open en liep snel naar de tafel waar de anderen zaten. Gelukkig was ik mijn speldje niet vergeten en zat hij vast aan mijn blauwe jurk. Er was nog een plek vrij naast Fiona. Fiona had twee bruine knotten op haar hoofd en keek verbaasd naar mij. "En waarom ben je dit keer te laat Lilly?" Vroeg ze grappend. Ik stak mijn tong naar haar uit en pakte het boek "code geel" uit mijn tas. "Ik ben ruim op tijd, want Noah is er nog niet eens." Fiona rolde met haar ogen en wees naar de balie. "Weet je dat zeker?"

Bij de balie stonden Lana en Noah tegenover elkaar. Noah zijn rode haren zagen er verwilderd uit en onder zijn ogen waren wallen te zien. Hij leek erg gestresst. Lana daarentegen keek erg nors en had een afstandelijke houding. Met haar armen over elkaar probeerde ze iets duidelijk te maken aan Noah. Noah zat aan zijn das en keek met hulpeloze ogen onze richting op. Thomas ziet dit ook en klapt in zijn handen, "zullen we beginnen?" Noah knikt opgelucht en gaat naast mijn beste vriend zitten. Lana gaat naar haar stoel waar haar rugzak op had gezeten om haar plek bezet te houden. Het was naast Meghan die met een glimlach naar mij keek. Ik glimlachte terug, waardoor ze blozend wegkeek.

"Code geel," begon Noah. "Dit boek was mijn keuze en ik had het boek al een keer eerder gelezen. Wat vonden jullie ervan?" Dit was de eerste keer dat ik Noah een beetje verlegen zag rondkijken. Meghan stak haar hand op en Noah gaf haar de beurt. "Het is een romantisch boek, deze stroming komt er duidelijk in naar voren. Je voelt de pijn die de hoofdpersoon voelt door het verkies van zijn geliefde Silvia. Het kwam echt recht in mijn hart aan. Ik denk dat het thema verlies is."

Nu stak Fiona haar hand op en begon met praten. "Het thema verlies klopt in mijn ogen niet helemaal. Het boek draait niet alleen om het grote verlies dat hij met zich meedraagt, maar ook om de liefde die hij voelde. Deze liefde heeft hij nooit met haar kunnen delen. Tot haar dood heeft zij gedacht dat ze vrienden waren. Ik denk aan het thema vriendschap." Noah schudde zijn hoofd, "ik denk niet dat Silvia stierf met de gedachte vriendschap. Ik denk dat ze wist wat hij voelde, maar dat ze het niet aandurfde. Ik denk dat ze veiligheid koos en juist toen ze naar het bos gingen koos ze niet voor veiligheid. Ze stierf in het bos."

Plotseling stond Lana op. Haar paarse lokken dansden gevaarlijk over haar schouders. Ze keek nog bozer dan daarstraks toen zij en Noah bij de balie stonden. "Ik haatte het boek." Mijn ogen werden groot van verbazing. Lana durfde goed haar mening te uiten. "Noah had elk boek van de wereld kunnen kiezen en hij koos dit boek. Waarom koos hij dit boek? Omdat hij wist dat ik het had gelezen en dat ik het een vreselijk boek vond." Ze stond met haar handen in haar zij naar Noah te kijken. Hij zette zijn donkerblauwe das goed en keek naar beneden. Heel even zij niemand iets totdat Thomas ook opstond. "Ik denk niet dat Noah het boek koos om jou te pesten Lana." Hij keek aarzelend naar zijn vriend de voorzitter. "Ik wil niet voor jou spreken Noah."

Noah knikte begrijpend, waarna Thomas weer ging zitten. Lana stond nog steeds kwaad te kijken naar de oprichter van de club. Meghan en ik keken elkaar even aan. Ze gaf me een knipoog en rolde vervolgend met haar ogen. Ik moest mijn best doen om niet te gaan giechelen.

Noah stond op en rolde nu met zijn ogen. Het leek dat hij zijn ijdele zelf weer had gevonden "Lana, iedereen heeft een andere mening over boeken. Ik vond vorig jaar "het duistere verleden van Elizabeth" ook geen leuk boek om te lezen. Ik kreeg kippenvel bij elke bladzijde." Nu rolde Lana weer met haar ogen. Ik werd er duizelig van. "Noah, ik heb mijn excuses aangeboden en ik heb beloofd nooit meer zo'n griezelig boek te kiezen." Noah keek naar de pot met speldjes. Er liep een zweetdruppen over zijn voorhoofd naar zijn neus. Enkele seconden bleef hij op het puntje van zijn neus hangen, totdat hij zich bewoog. De druppel viel op tafel.

"Jij koos een verschrikkelijk boek en kwetste mij bij de keuze ervan. Ik wil het volgende boek kiezen." Lana begon iets de eisen en het leek niet alsof ze snel van gedachte zou veranderen. Plotseling begon Meghan met praten. Haar stem liet me erg schrikken, omdat ik het best lang niet gehoord had. "Ik mocht het volgende boek kiezen van Noah."

Het werd ijzig stil in de boekenwinkel. Lana sloot haar ogen en ademde een paar keer diep in. "Hij gaf jou de keuze," kreeg ze er knarsetandend uit. Meghan was niet iemand die je snel bang kreeg. Ze knikt naar Lana, "ik mag het volgende boek kiezen." Lana draaide haarzelf naar Meghan toe. Het feit dat deze twee naast elkaar zaten was nu im bang van te worden. "Ik eis dat jij mij die keuze mogelijkheid geeft." Meghan trok haar wenkbrauw omhoog en glimlachte. Met haar vingers speelde ze met haar parelketting. Ze stond ook op, waardoor ze beide op ooghoogte van elkaar waren. "Nee," antwoordde ze.

Lana kneep haar ogen samen. Haar handen veranderde in vuisten. Iedereen werd er stil van. Iedereen hield zijn adem in en wachtte op het moment dat ze zou ontploffen. "Ik zou die keuze moeten krijgen. Jij hebt mij gekwetst!" Ze keerde zich weer tot Noah en uiteindelijk tot ons. Misschien hoopte ze op een reactie, op iemand die het met haar eens zou zijn. Niemand zei wat of deed iets. Ze gooide haar armen de lucht in en er kwam een monsterlijk geluid uit haar keel. Nog een keer keek ze iedereen boos aan en vervolgens stormde ze de boekenwinkel uit.

Meteen stond Fiona op die zich voor Lana verontschuldigde. Ze deed haar uiterste best om Lana haar uitbarsting goed te praten. Ze keerde zich vooral richting Noah en Meghan. Noah reageerde niet veel op Fiona haar woorden, maar Meghan knikte beleefd. Alsof ze wou laten merken dat het niet Fiona haar taal was. Fiona zuchtte diep en daarna liep ze snel achter Lana aan de boekenwinkel uit.

Jip begon erg luchtig een liedje te fluiten. Hij tikte met zijn handen op tafel en met zijn rechtervoet op de vloer. Het was een vrolijke melodie. Hij schudde vrolijk zijn hoofd heen en weer. Thomas begon lachend mee te doen en klapte in haar handen. Ik rolde met mijn ogen en begon te neuriën. Meghan stond op en zocht een boek samen met Noah.

En zo eindigde de boekenclub afspraak van die dag.

————————————————-
Hoofdstuk 11 - De schommel
Woorden: 1226

Ik heb eindelijk vakantie en dat betekend dat ik meer tijd heb om te schrijven. Dit hoofdstuk duurde drie dagen om te schrijven. Ongelofelijk toch? Waarom duurde het zolang? Ik heb geen idee.

Ach ja het hoofdstuk is er en ik ga morgen beginnen met het volgende hoofdstuk.

Xx Romy