Het was pure liefde voor Lilly en Meghan, maar een toekomst samen kregen ze niet.
Wanneer de levensdraad van je vriendin wordt afgesneden wil je niks anders dan wraak
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
24 Juni (het heden)
Lilly
Mijn gehele wereld was ingestort. Ik wist niet goed hoe ik moest reageren. Op dit moment bleef ik zwijgen. Alles was teveel voor me. Het was te druk in mijn hoofd. Ik kon het niet beseffen. Niks zou mij hieruit kunnen redde. Nikki en ik zaten stil op haar bed. Ik kon me niet voorstellen hoe het voor haar moest zijn. Nikki haar enige zus was er niet meer. Nikki haar grote zus Meghan was vermoord. Meghan was mijn vriendin. We hadden al zolang een relatie. Ik kon niet zonder haar. Hoe kon het zo zijn dat ze dood is. Hoe kon het zo zijn dat mijn Meghan er niet meer was. Nikki, het drie jaar jongere zusje van Meghan, had zins de politie de mededeling had gedaan niet veel meer gesproken. Ze had natuurlijk mij gebeld om te komen, maar sindsdien heb ik geen woord meer uit haar mond gehoord. Ik maakte me zorgen, maar ik ging haar niet dwingen om te praten. Haar bruine ogen deden me denken aan haar zus. Ze waren precies dezelfde kleur, maar die van Meghan twinkelde als ik naar haar staarde. De ogen van Nikki keken nu naar beneden en waren gevuld met tranen. Ook hun haar leek op elkaar. Nikki haar haar was alleen veel langer dan dat van Meghan was. Ze konden het zo goed met elkaar vinden. Hoe moest deze dertienjarige het overleven zonder haar grote zus in haar leven.
Hoe kon ik het overleven zonder mijn vrienden in mijn leven. Meghan was mijn alles. Ze was de persoon met wie ik praatte. Ze was de persoon met wie ik plezier maakte, maar ook bij wie ik kon schuilen. Ze was mijn veilige haven. Ik kon huilen, schreeuwen, fluisteren of gewoon praten met haar. Ik was zo erg verliefd op haar. Haar dood brak mij niet alleen van binnen, maar ook als mens zijnde. Het brak me. Het brak me mentaal, emotioneel en fysiek. Ikzelf wou niet meer verder met mijn leven zonder haar. Deze gedachtes stroomden door mijn hoofd heen. Ik wist alleen dat Meghan dit niet had gewild, dus ik probeerde ze te negeren.
De gehele nacht had Nikki gehuild. Ik was meteen gekomen naar haar belletje. Ik moest ervoor haar zijn. Ze huilde en huilde en huilde. De tranen konden niet stoppen. Ik was juist stil, want ik wist niet wat ik moest zeggen. Hoe troostte je iemand wiens zus er niet meer is. Hoe troost je iemand, terwijl je zelf zoveel pijn hebt door dezelfde situatie. Ik wou huilen, eerlijk waar, maar de tranen kwamen niet meer. Ik had al gehuild. Meteen toen ik het hoorde verschenen de oceaan vol met tranen. In de nacht huilde ik niet, maar bleef ik wakker. Ik wist zeker dat ik nachtmerries zou krijgen, dus was ik te bang om te slapen.
De pijn was niet te verdragen. Het voelde alsof alle lucht uit mijn logen werd gezogen. Ik kon niet meer ademen. Paniek, ik had pure paniek. Wat moest ik doen zonder Meghan? Hoe ging ik zonder haar doorleven? Wou ik zonder haar doorleven? Hoe kon dit gebeuren? Dood? Meghan was dood. Ze was dood. Ze was er niet meer. Ze kwam nooit meer terug. Ik was alleen.
Thomas kwam bij Meghan thuis. Ik bleef daar de nacht en merkte dat het niet goed ging met mij. Ik wou mijn ouders niet bellen. Ik moest mijn beste vriend Thomas bellen. Hij zou direct komen, dat wist ik zeker. Om tien uur 's ochtend stond hij bij het huis van mijn vriendin. Nikki zat te trillen als een rietje en bleef maar kijken naar de telefoon. Haar ouders waren op het politiebureau. Zij mocht niet mee en wachtte nu in spanning af op een bericht dat haar ouders thuis zouden komen. Thomas liep eerst naar mij toe, maar zag in zijn ooghoeken ook hoe slecht het met Nikki ging. Hij was ook lijkbleek, maar leek zijn emoties goed onder de controle te kunnen houden. Dat vond ik erg knap, want Meghan was ook zijn beste vriendin geworden.
"Lilly, ik laat je heel even hier liggen." Toen ik tegenstribbelde legde hij uit dat hij ervoor ging zorgen dat ook Nikki in haar bed ging liggen en haar telefoon even weg zou leggen. Hij wou ervoor zorgen dat ze stopte met trillen. Met tegenzin gaf ik hem toestemming om naar haar toe te gaan. Ik snapte dat hij haar moest helpen, maar ik belde hem voor mij. Ik was vreselijk egoïstisch op dit moment.
Na enkele minuten kwam hij terug. Hij had mij in het bed van Meghan en Nikki hen ouders gelegd. Nikki lag in naar eigen bed, waardoor dit bed en Meghan naar bed voor mij overbleven. Thomas was verstandig genoeg om me niet in Meghan haar bed te leggen. Dat zou ik mentaal niet aankunnen. Plotseling hoorde ik geschreeuw uit de andere kamer. Geschrokken stond ik op en rende ernaar toe. Daar lag Nikki huilend en schreeuwen in de armen van Thomas. "Ze is weg," hoorde ik haar gillen. "Ze heeft me verlaten."
Alles was mij even teveel. Bij het zien van Nikki die eindelijk echt helemaal instortte gaf ik mezelf toestemming om alle emoties die ik had opgepropt eruit te laten. Gillen, stampen, schreeuwen, trillen, huilen, knijpen en slaan. Ik liet mezelf helemaal gaan. Niet lang daarna kreeg Nikki een berichtje van haar ouders. Ze zouden binnen vijf minuten thuis zijn. Die vijf minuten duurden voor mijn gevoel uren. Thomas wreef over mijn rug heen en fluisterde lieve dingen in mijn oor. Het kalmeerde mij niet. Na vijf minuten wachten hoorden we de voordeur open gaan. Nikki en ik stonden meteen op en ronde naar beneden. We wouden weten wat de politie wist en had verteld. Thomas bleef boven, want hij vond dat dit gesprek niet voor hem bedoeld was.
"De prullenbak was omver geschopt. Er waren meerdere voetafdrukken in het zand, niet alleen van Meghan. Het wapen is nog niet gevonden. De politie is er zeker van dat Meghan was vermoord." Nikki zakte in elkaar en huilde opnieuw. Haar vader liep naar haar toe en omhelsde haar. Haar moeder liep naar mij toe en trok me tegen haar aan. Ze praatte tegen me, maar ik hoorde het niet. Het enige waar ik aan kon denken was mijn Meghan. Meghan die had tegengestribbeld in het zand. Meghan die in paniek de prullenbak omver schopte. Meghan die de moordenaar probeerde te stoppen, maar die daartoe niet slaagde.
Mijn vriendin was vermoord. Ze was vermoord en de politie wist niet door wie. Ze moesten er achterkomen. Anders ging ik zelf de dader zoeken en pakken.
———————————————— Hoofdstuk 2 - De Schommel Woorden: 1183
Hoe vonden jullie dit hoofdstuk? Best heftig of niet. Het volgende hoofdstuk is weer in het verleden met een levende Meghan. Zo gaan we langzaam ontdekken hoe ze is vermoord en door wie. Spannend!
Oh trouwens het is super laat wanneer ik dit schrijf. Ik had een vreselijke nacht, dus de taalfouten kunnen nog erger zijn dan normaal. Mijn excuses hiervoor.
