De Schommel | gxg

Hoofdstuk 21 - De Schommel

12 juli (het heden)

Lilly

Vandaag begon erg langzaam. Ik had een afspraak gemaakt met Denise om te praten over Meghan. Aangezien ik al bij vele leden van de boekenclub op bezoek was gekomen, vroeg Denise zich al af wanneer ik zou komen. Ze had toegezegd, terwijl ik dat niet had verwacht. Voordat ik mijn fiets zou pakken om naar Denise te fietsen, besloot ik om met Thomas te bellen. De dag was langzaam en dacht mocht zo blijven. Het was tijd om mijn beste vriend te bellen.

Na één overgaan werd er al opgenomen. Natuurlijk.

"Hallo, je spreekt met de knapste man van het land," antwoordde Thomas. Ik kon zijn grijns al voor me zien. In mijn gedachtes zag ik hem uitgezakt zitten in zijn bureaustoel. Hij had zijn voeten op het bureau neergelegd en besloot met een grote grijns om zichzelf een complimentje te geven.

"Uitslover," kaatste ik terug. Het bleef even stil aan de andere kant van de lijn, alsof hij even moest nadenken. "Wat?" Vroeg ik na een tijdje radiostilte. "Je hebt zoveel geluk dat je zo vaak naar mijn mooie gezicht mag kijken." Als hij nu bij me was had ik hem geslagen.

"Eikel! Ik dacht dat er iets ergs aan de hand was." Ik schold hem nogmaals uit en pakte tegelijkertijd mijn fietssleutel. "Waarom bel je me schoonheid?" Vroeg hij nu half-serieus. "Ik vroeg me af of jij nog met Nikki had gesproken." Meghan haar kleine zusje had ook een goede band gekregen met mijn beste vriend.

"Eigenlijk niet. Is dat een probleem?" Vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd, maar realiseerde me dat hij dat niet kon zien. "Nee natuurlijk niet. Ik dacht alleen dat ze misschien wat gezelschap nodig had. Ik ben er wel vaak, maar ga ook weer vaak op onderzoek uit."

Ik voelde dat Thomas even nadacht, "en jij belt mij omdat je wil dat ik haar gezelschap houd?" Dat klopte uiteraard. Nikki en Thomas konden het goed vinden samen, maar hadden elkaar niet vaak gesproken. Ik ging vandaag naar Denise, dus kon niet bij mijn vriendin naar zusje zijn. Bovendien vond ik Nikki en Thomas erg goed bij elkaar passen.

"Ja, dat klopt," antwoordde ik eerlijk. Ik hoorde Thomas een diepe zucht slaan. "Waarom ik, Lilly?" Er waren zoveel redenen. "Jij hielp haar toen ze instortte. Je stopte haar in bed en je liet haar in je armen huilen. Jij was zo sterk die avond voor ons beide. Wij drieën hebben een band samen. Ik kan er niet zijn vandaag. Wees er voor haar."

Thomas zuchtte opnieuw, "oké ik zal haar gaan bellen en vragen of ze wil afspreken. Waarom juist vandaag?" Ik slikte, want dat was een lastige vraag om te beantwoorden. "We hadden vandaag uitgekozen om naar Disneyland te gaan," mompelde ik.

"Wat bedoel je?" Zei Thomas.

Dit keer was het mijn beurt om te zuchten. "Nikki en ik hadden deze dag uitgekozen om naar Disneyland te gaan met Meghan. Het zou een verrassing zijn geweest. We hebben het nu afgelast. Ze is verdrietig vandaag, omdat ze de plezier met haar zus mist. Ze mist de herinneringen. Ze wil mijn hulp niet Thomas. Ik heb het gevraagd. Ga alsjeblieft."

"Ik had allang besloten om te bellen," antwoordde hij.

"Goed," zei ik.

Het was even stil. Toen besloot ik ok het gesprek iets lichter te maken. "Pas maar op. Straks valt Nikki op die wonderschone kop van jou."

Ik hoorde gelach aan de andere kant van de lijn, "vast en zeker."

+++

Na het gesprek met Thomas fietste ik rechtstreeks naar Denise. Oké, ik stopte één keer om een kat te aaien. Dat was een rare gewoonte van me. Toen ik eenmaal het huis van Denise bereikt had, zag ik dat ze al voor het raam stond en naar mij zwaaide. Ze opende de deur en nam me mij naar de woonkamer. Het was een keurig huis, echt werkelijk alles was opgeruimd. Nergens was een vuiltje te bekennen.

"Ik moet me verontschuldigen voor de troep. Het is echt een bende hier. Ik heb hier en daar gepoetst, maar dat was alles," zei Denise. Mijn mond viel open van verbazing. Ik moest haar niet uitnodigen naar onze woonkamer.

"Zo," zei ze toen ze de thee neerzette. Ze plofte neer op een stoel naast de bank, op de bank zat ik. "Je moet weten dat het me spijt," begon ze. Ik had nog geen vraag gesteld. "Ik heb er elke dag nog last van. Dat is ook waarom ik een gesprek met jou wou. Ik wou me lichter voelen." Ik pakte een potlood en noteerde iets op mijn notitieblok. "Wat spijt je dan precies?" Vroeg ik me af.

"Ik leefde met veel te veel regels. Ik maakte ruzie om elke regel die gebroken werd. Het spijt me zo erg van onze ruzie Lilly. Ik weet dat ik gemeen tegen jou en Meghan deed, dat was niet de bedoeling."

Ze zuchtte en haalde een papiertje tevoorschijn. Er stonden datums op en daarachter stonden zinnen. Denise begon de zinnen van 11 juli voor te lezen, "Ik heb vandaag één opdracht van mijn huiswerk voor Duits niet gemaakt. Ik heb één vork niet afgewassen. Ik liet een handschoen expres op de grond liggen." Ze gaf mij het papiertje en wees naar de zinnen achter de verschillende datums van deze week.

"Ik spreek met een psycholoog over mijn controlerende probleem. Het leven was al een tijdje zo voor mij. Alles moest schoon zijn, alles moest goed liggen, alles moest volgens de regels. Mijn ouders zagen het in, nadat ik verschrikkelijk kwaad werd over een vork dat aan de verkeerde kant van het bord lag. Van mijn psycholoog moet ik nu kleine dingen aanpassen, zodat ik langzaam weer leer om normaal te kunnen leven. Daarom schreef ik over een handschoen die ik expres liet liggen."

Ik knikte medelevend. Ergens had ik dit wel verwacht, maar het was alsnog een verrassing voor mij. Het dapperste vond ik dat ze daadwerkelijk hulp had gezocht. Ze zag in dat ze een probleem had, dat is de moeilijkste stap. "Je bent goed bezig," zei ik terwijl ik naar de lijst keek.

Denise knikte trots en wees naar haar pols. "Ik zet mijn nagels ook niet meer in mijn pols." Ze glimlachte van oor tot oor. Er zaten kleine littekens op haar linkerpols, die van haar nagels vandaan kwamen. Ik herinnerde me dat ze ook haar nagels in haar pols had gezet toen wij ruzie hadden gekregen over de keuze van het boek. Terwijl ik naar haar keek viel me op dat ze was aangekomen. Ze was voller, waardoor haar gezicht er iets vriendelijker uitzag dan eerst. Ze was echt aan het veranderen.

"Denise, ik moet je iets vragen." Ik moest het iedereen vragen. "Waar was jij op de avond van de moord?" Ze schudde haar hoofd en glimlachte vaag. "Ik was alleen thuis, want mijn ouders waren op vakantie in het buitenland. Toen kreeg ik het briljante idee om naar de club te gaan en te gaan drinken. Ik ben toen met een  jongen naar huis gegaan die ik had ontmoet."

Ik trok een wenkbrauw op en beet op mijn lip. "Heb je zijn nummer? Of bewijs dat je bij hem was? Of in de club?" Denise schudde nogmaals haar hoofd, dit keer zonder vage glimlach. "Er was niemand in de club die mij kende en ik weet de naam van die jongen niet eens."

Ik glimlachte beleefd. Ze kon liegen, want ze had geen bewijs. Niemand had haar gezien, ze stond niet sterk in haar schoenen. Ik besloot om dit in de gaten te houden. Voor nu was het gesprek afgelopen en was het plan om naar huis te gaan. Ik bedankte Denise voor haar tijd en wenste haar veel geluk toe.

Vervolgens besloot ik Thomas te bellen, om te horen hoe het met hem en Nikki ging. Toen hij na de derde keer nog steeds niet opnam ging ik maar alvast bezig met plannen voor mijn volgende doelwit.

——————————————-
De schommel - Hoofdstuk 21
Woorden: 1369

Bedankt voor het lange wachten! In het volgende hoofdstuk krijgen jullie te weten wat er met Meghan nou steeds aan de hand was. Het is zeker spannend!

Bedankt voor het lezen!

Xx Romy