De Schommel | gxg

Hoofdstuk 17 - De Schommel

26 maart (het verleden)

Lilly

De volgende bijeenkomst was vandaag. Thomas had mij opgehaald met zijn nieuwe motor. Hij was er erg trots op dat hij het helemaal zelf had kunnen betalen. Sindsdien gaat hij nergens heen zonder zijn motor. Hij glimlachte naar mij toen was afstapten voor de boekenwinkel. Zijn leren jack was echt niet genoeg voor dit koude weer, maar natuurlijk durfde hij dat niet toe te geven. "Dat wordt dan 5,50 madame," zei hij beleefd. Ik rolde met mijn ogen en gaf hem een klap tegen zijn helm. "Dit is het enige dat je van mij krijgt sukkel." Hij schoot in de lach, stapte af en deed zijn helm af. "Dat wordt geen rit terug voor jou Lilly." Ik stak mijn tong uit, want ik zou toch met Meghan naar het centrum gaan.

We liepen de winkel in, hingen onze jassen op en liepen naar de tafel. Het dunne boekje dat we moesten lezen lag op tafel. Ik haalde hetzelfde boek uit mijn tas en bladerde er snel door. Plotseling botste iemand tegen mij aan en liet ik het boek vallen. Ik raapte het boekje op en keek achterom. Het was Jip die mij een beetje zenuwachtig aankeek. "Sorry Lilly! Ik zag je niet staan." Hij sloeg zijn hand voor zijn mond, "niet dat je onzichtbaar bent! Oh mijn god." Hij schoot in de lach toen ik hem een knipoog gaf. "Ik begrijp je." Jip keek zenuwachtig in het rond, waarschijnlijk opzoek naar James. Zijn beste vriend zat aan tafel erg verlegen naar zijn handen aan het staren. Jip slaakte een zachte kreet en rende naar het hoofd van de tafel. Hier zat Noah altijd, maar nu ging Jip op de stoel staan.

"Mag ik jullie iets mededelen?" Hij schreeuwde zo luid dat iedereen schrok. Achter me hoorde ik een aantal dingen kletteren. Waarschijnlijk liet Thomas weer iets vallen. Langzaam ging iedereen zitten op zijn of haar normale plek. Alleen Noah ging op de stoel van Jip zitten. "Ik wil een geheim vertellen, waar ik stiekem erg trots op ben. Ik hoop dat ik hiermee anderen aanspoor om hetzelfde te doen." Jip likte met zijn tong over zijn droge lippen. Hij haalde een hand door zijn haar en haalde diep adem. "Ik ben biseksueel." Hij keek naar James toen hij deze woorden uitsprak. James leek plotseling erg geïnteresseerd in zijn nagels.

Jip zuchtte ietwat teleurgesteld en ging weer zitten. Ik glimlachte naar hem en liep naar hem toe. "Ik ben trots op je," fluisterde ik. We gaven elkaar een knuffel. Langzaam stonden meer mensen op en kwamen ook naar Jip toe. Iedereen stond om hem heen, behalve James. Hij bleef zitten en leek nog steeds geïnteresseerd in zijn nagels.

Noah gaf Jip een klop op zijn schouder. "Om dit te vieren mag jij het volgende boek uitkiezen!" We schoten allemaal in de lach, want Jip moest oorspronkelijk het volgende boek uitzoeken. Jip glimlachte en zette zijn bril goed. "Mag ik ook een autobiografie kiezen?" Iedereen zuchtte erg luid. Natuurlijk zou onze slimme Jip een autobiografie kiezen. "Van Galileo Galilei!" Zei hij nog steeds enthousiast. Lana trok een zuur gezicht, "wie is dat in vredesnaam?" Jip keek geschrokken naar Lana, "Hij wordt beschouwd als de vader van de moderne astronomie! Hoe weet je niet wie hij was!"

Ineens hoorde ik een zacht gehuil. Het was bijna niet te horen. Ik draaide mijn hoofd in de richting van het geluid en zag James met zijn hoofd in zijn handen. Zijn schouders gingen snel op en neer en zijn ademhaling werd steeds iets sneller. Ik zag dat Jip naar hem toe wou, maar plotseling stil stond. Alsof hij begon te twijfelen of James hem nu wel wou zien. Onverwachts duwde iemand mij aan de kant om naar James te komen. Het was Fiona die snel naar James toeliep. Ze sloeg haar armen om de huilende jongen heen. Ze begon iets in zijn oor te fluisteren, waardoor James uitbundig knikte. Jip wou dichter bij komen, maar Thomas stopte hem. Hij schudde zijn hoofd, "laat hem maar even. Hij is in goede handen met Fiona." Jip keek naar de grond, maar was het met Thomas eens.

We besloten allemaal om Fiona en James even alleen te laten. Fiona had hem meegenomen naar de achterkant van de winkel. Hier konden ze praten met elkaar en niet gestoord worden. Ik besloot om maar Meghan te gaan, want ik had haar de hele dag al niet gesproken. Ook had ze gisteren niet veel tegen me gezegd. In de avond stuurde ze alleen een kort berichtje dat ze ging slapen. Het was allemaal erg vreemd, maar het was vast een groot misverstand. Ik was wel een beetje bezorgd, maar ik zette mijn zorgen opzij. Ik liep naar haar toe met een grote glimlach en gaf haar en knuffel. "Hey," fluisterde ik in haar oor. Ze trok haar schouder naar haar oor, en liet me los. "Hallo Lilly, je liet me schrikken." Ik knikte begrijpend naar mijn vriendinnetje.

"Het spijt me dat ik niet veel stuurde gisteravond. Ik was erg moe na mijn paardrijles." Meteen verscheen er een grote lach op mijn gezicht. Er was helemaal niks aan de hand, alleen vermoeidheid. Toch leek er iets niet helemaal te kloppen en begon ik Meghan eens goed te inspecteren. Iedereen kon zien dat ze erg verwijde pupillen had. Waarvan zou dat komen? Net toen ik iets wou zeggen over haar ogen stond ze op. "Ik ben erg misselijk. Ik ga even naar het toilet." Ze rende haast naar de toiletten en natuurlijk rende ik achter haar aan.

"Gaat het wel Meghan?" Ze schudde haar hoofd en gooide koud water in haar gezicht. "Ik ben misselijk," herhaalde ze. Haar pupillen nog steeds verwijd. "Je ogen," fluisterde ik. "Ze staan anders." Meghan keek naar haar spiegelbeeld en schrok. "Ik denk dat ik ziek word. Ik ga naar huis toe," zei ze direct. "Dat lijkt me een verstandig idee. Wil je dat ik mee ga?" Ze schudde haar hoofd, "ik bel mijn vaders chauffeur. Kun je me nu even alleen laten?" Natuurlijk wou ik haar niet alleen laten nu ze ziek was, maar ik wou haar ook niet irriteren. Ze heeft ruimte nodig om even te denken. Ik bleef buiten de toiletten wachten op haar totdat ze eruit kwam. Ze ademde ietwat onregelmatig. Samen liepen we naar de ingang van de boekenwinkel. Meghan gaf me een knuffel en vertelde dat ze even verderop wordt opgehaald. Ik knikte en gaf haar en kus op haar wang. "Bel me als je wilt dat ik langskom."

Toen ik weer de boekenwinkel binnen liep zag ik dat James naast Jip aan de tafel zat. Fiona was aan het praten met Thomas en glunderde volop. Ze voelde zich waarschijnlijk trots dat ze iemand heeft kunnen helpen. Ik voegde me samen met de anderen en vertelde dat Meghan ziek naar huis gegaan was. Iedereen vroeg of ik beterschap wou wensen of stuurde direct een berichtje. Dit was zo'n rare dag. Maar de volgende bijeenkomst zou veel normaler verlopen.

Toch?

————————————————-
Hoofdstuk 17 - De Schommel
Woorden: 1230

Ik ben trots op mijn Jip! Hij is zo ver gekomen. Ook ben ik trots op James, soms zijn gevoelens erg moeilijk. Gelukkig hielp Fiona hem meteen. En oh ja Meghan is ziek, en gedraagt zich erg raar. Hopelijk komt het goed 😜🤔

Bedankt voor het lezen!

Ik hou van jullie

Xx Romy