Mandy POV
I had a great time with James. Ang saya saya ko, super.
We're on our way now back to Manila. Nagda-drive si James.
"Mandy I love you."
Dapat binilang ko yung pagsasabi ni James saken ng I love you. Kanina pa yan eh. "I love you too James."
Itinigil niya sandali ang kotse saka ako hinalikan. Shems! Si James nagiging kiss addicted na.
Then, after a seconds pinaandar na nya ulit ang kotse. Okay. Kotang-kota sa halik saken si James. Hinahayaan ko nalang.
Pero sa tuwing titingnan ko siya sa mga mata, parang ang lungkot? Bakit. Di ba dapat masaya? Kasi ako super saya eh.
"James, any problem?"
"Huh? Nothing."
Wala ba talaga? Bakit kinakabahan ako? Wala sanang mangyari na hindi maganda.
Ilang oras ang lumipas, nag-stop-over na rin kami kanina saka nag-lunch at ngayon, nakarating na rin kami dito sa Manila. Hinatid ako ni James dito sa mansyon namin.
"Mandy.."
"Hmm?"
"I'll call you later. Mahal na mahal kita. Matulog ka muna and magpahinga. Alam kong napagod ka rin sa byahe. Wag mong papabayaan ang sarili mo. Kumain ka din sa tamang oras. I really love you. Lahat ng sinabi ko, tandaan mo okay?"
He kiss me...torridly.
Bakit ganito sya magsalita? Sa dami ng habilin nya, parang aalis siya ah? Parang matagal kaming 'di magkikita.
Nang tumigil siya sa paghalik saken, bigla niya akong niyakap ng mahigpit. "Wag na wag mong kakalimutan, ikaw lang ang laman ng puso ko. I love you so much, Mandy ko."
B-bakit parang naluluha ako sa way ng pagsasalita ni James? May mangyayari ba? Ayokong maging negativr thinker pero si James kasi..
"Tell me, wala namang mangyayaring masama diba?" Naiiyak na tanong ko.
He smiled at me and kiss my forehead. Then umiling siya. "Nothing. So wag kang mag-iisip ng kung anu-ano. I'm here, I'm always here.." Tinuro nya yung bandang puso ko.
"James.."
"Sige na. Magpahinga kana. I'll call you, okay?"
Tumango na ako. Wala naman sigurong mangyayari. I trust him.
"Okay."
Niyakap nya ako ulit. Sobrang higpit. "You're the best gift I ever had in my life, Mandy. I love you so much."
