Rehin

Bölüm - 20

18. BÖLÜMDEN

2 SENE ÖNCESİ

...

"Otelden çok uzakta değildin. Ne gördün de bu kadar korktun Sehun?"

"O sokaklar çok ıssızdı... sanki bir kaç sokak ötede, köhne bir evde öldürülebilirmişim gibi hissettim..."

!!!

Kris şaşkınlığını gizlemeye çalışsada başarılı olduğundan emin değildi. Sehun'un onu görme ihtimali milyonda bir ihtimal olmalıydı. Böyle bir şey olamazdı değil mi? Hem Kris o adamı sadece yaralamıştı. Öldürmemişti...

Kris Sehun'a sarıldı ve cevap vermedi. Onu asla incitmezdi...

?

***

BÖLÜM - 20

2 SENE ÖNCESİ

Yazar: Ningyoo

Otele ulaşana kadar ikisi de konuşmamıştı. Sehun hala yaşadığı şokun içerisindeydi.

Şu anda Kris'in yanından kaçıp onu asla bulamayacağı biryere saklanmak istiyordu...

"Sehun... Yürüyebilecek misin?"

"Ah... Sanırım..."

"Sana yardımcı olacağım. Kötü hissedersen, seni odaya kadar kucağımda taşımaktan da gocunmam..."

İşte tam böyle anlarda da Sehun, Kris'le kalmayı istiyordu...

Kris şoförüne bir el işareti yaptı ve şoför başıyla onayladı. Kris hızlıca kapısını açtı ve Sehun'un tarafına geçip kapıyı onun için açtı. Sehun kendisine uzanan ele baktı. Yaklaşık yarım saat önce silah tutan bu nazik el, şimdi ona yardım için uzanıyordu. Kris'in elini tuttu ve arabadan indi. Kris diğer eliyle de Sehun'un omzunu sıkı sıkı kavramış, yavaş yavaş otelin kapısına yürüyorlardı. Onlar biraz yürüdükten sonra şoför arabadan indi ve açık kalan kapıyı kapatıp oradan uzaklaştı. Hava gece yarısı olduğu için serindi. Sehun iliklerine kadar soğuğu hissetmiş, tüyleri diken diken olmuştu. Kris, Sehun'un kendisine biraz daha sokulmasına izin verecek boşluğu yarattı ve Sehun uzun bedenin sıcak havasına daha çok sokuldu. Kapıdan içeriye girmeden önce Sehun sadece bir anlığına durdu. Kris ve kapıdaki görevliler soran gözlerle ona bakarken, Sehun hiçbirine aldırmadı. Sadece bir anlığına başını kaldırdı ve yıldızlarla dolu olan gökyüzüne baktı. Gözleri istemsizce kapandı ve yukarıya bakarken derin derin nefes aldı... Kris de Sehun gibi gökyüzüne baktı. Yeryüzü ile bu kadar uğraşırken, gökyüzünün güzelliğinden mahrum kalmıştı...

"Yıldızlar çok güzel değil mi?"

Sehun gözlerini açtı ve hala yukarıya doğru bakan yüzünü Kris'e çevirdi. Kris ondan hayli uzun olduğu için bu bakış normal sayılırdı ama Kris bunu oldukça sevimli bulmuştu.

"Evet. Çok güzeller..."

Şu an dışarıda olmasalar Kris, Sehun'u öpmek için çoktan hamle yapmış olurdu. Ama şu an yapabildiği tek şey, Sehun'u sarsacak kadar ona gülümsemek oldu. Kris Sehun'un omzunu okşarken konuştu:

"Üşütmeni istemiyorum. Hadi içeriye girelim."

Sehun başıyla onayladı ve görevlilerin şaşkın bakışları arasında lobiye doğru giriş yaptılar.

***

"Ben... kendi odama gitmek istiyorum Kris..."

Asansörden indiklerinde Kris, ayakta zor duran Sehun'u yeniden kucaklamış ve kendi odasına getirmişti.