Rehin

Bölüm 40 ~ Final 5/5

UYARI!!!
Tesadüfen geldiysen,

+18
AŞIRI CİNSELLİK!
EŞCİNSEL İLİŞKİ!
ŞİDDET!
OLUMSUZ ÖRNEK!

1. FİNAL

Son kez; Ningyoo...

Not: Baekhyun'un yattığı hastane, okulun hastanesi. Yazarken çok büyük bir kampüs gibi düşündüm. Okul ve okulun hastanesi aynı alanda. Böylelikle ilk bölümlerdeki tacize şiddete maruz kalan öğrenciler örtbas edilerek burada tedavi ediliyordu. Sonrasında -mezun olduklarında- kirli işlere bulaştıklarında da okulda tedavi oldukları zaman bunlar yine örtbas ediliyor. Hikayenin bir yerlerinde açıkladım mı bilmiyorum ama anlaşılmadıysa da şimdi bir özet geçeyim dedim.

Diğer finali kaç bölüm yazarım bilmiyorum ama bu bölümden sonra yazdıklarım ikinci finalimiz olacak.  HunHan'ın hikayesi burada sona eriyor.

Umarım son bölümü seversiniz ve yorum yaparsınız. İyi okumalar ♡︎♡︎♡︎

***

Baekhyun hemşirenin arkasında sessizce ilerliyordu. Arada dönüp arkasını kontrol etmek takıntı halini almıştı. Birisi arkasından gelecek ve ağzını kapatıp götürecek gibi hissediyordu. Toplantı odası gibi dizayn edilmiş odaya geldiklerinde hemşire dışı tamamen cam olan odayı işaret etti ve "seni bekliyorlar" dedi. Baekhyun jaluzi perdenin aralıklarından odaya baktı. Masanın etrafında oturan Chanyeol ve Luhan'ı görünce kalbi teklemişti. Chanyeol'ün bu pislik yuvasına geldiğine inanamıyordu. Kalbini bir korku kapladı. Ya onu da burada alıkoyarlarsa? Hiçbir şekilde bunlara bulaşmasını istemiyordu. Giden hemşirenin arkasından baktı. İçeriye nasıl girecekti?

Üzerindeki beyaz sweatshirt'ün kollarını avuçlarının içine getirdi ve çekiştirdi. Arkası kırpılmış gibi duran ama önlerine dokunulmamış saçlarını sol tarafa gözünü kapatacak şekilde çekiştirdi. İki elini de öne doğru uzatıp baktığında ellerinin titremesine engel olamıyordu. Ellerini iki yumruk haline getirdi, gözlerini kapattı ve "lütfen" dedi; "lütfen dur artık..." Arkasından gelen sesle yerinden zıpladı "Baekhyun girsene içeri. Hala burada ne yapıyorsun?" Hemşirenin tiz sesiyle ömründen bir kaç yılı orada bırakmıştı. "Ş-şimdi giriyordum" dedi ve soğuk kapı kolunu yavaşça kavrayıp açtı.

Chanyeol ve Luhan ona dönüpte Baekhyun'u gördüklerinde ikisinin de yüzünde bir aydınlanma olmuştu. Sıcacık bir şey Baekhyun'un da kalbinden midesine doğru akmıştı. Luhan'ın sandalyeden fırlayıp ona sarılması o kadar hızlı olmuştu ki Chanyeol takip edememişti. Bir bakmıştı Luhan orada nişanlısına sarılıyordu. İkisinin de ağlıyor olması şaşılacak bir şey değildi. Luhan geri çekildiğinde Chanyeol onu kolları arasına aldı ve içine sokmak istercesine sarıldı. Baekhyun her şeyi o anda kısa bir süreliğine unutmuştu. Sadece o vardı. Chanyeol'ün kokusu, sıcaklığı ve kalp atışları...

Bir süre sonra birbirlerinden ayrıldıklarında Luhan ve Chanyeol Baekhyun'u baştan ayağa süzmüştü. Beyaz bol ince kumaştan beli lastikli bir eşofman altı, beyaz uzun kollu sweatshirt ve beyaz terlikler giyiyordu. Bu kadar beyaz olması sinir bozucuydu. Sürekli patlayan flash gibi, göz önünde olmaktan kaçamayacağınız bir kader gibi. Baekhyun göz önünde olmaktan nefret ederdi. Bu okulda göz önünde olmaktan hep nefret etti ve korktu. Çünkü göz önünde olmak işkence demekti, bedeninde zorla gezen yabancı eller, tamir edilemez izlerdi...