Küçük Balık (GAY)

Letter/2

Şuanda önümde boş bir kağıt, kalem ve kafamdaki anlamsız sorular ile baş başayım. Sahi anlamsız demişken hayat ne kadar da anlamsız. Anlamlı kılan, hayatımıza giren insanlar oldu ve yeri geldi anlamsız olan hayatımızı daha da anlamsız bir hale getirdiler. Yani bu hayatta insan kendini mutlu edemez mi illa birilerine, bir çift ele bir gülüşe veyatta bir sarılmaya mı muhtaç? acı gerçekler maalesef öyle.. insan bu saydıklarıma muhtaç.

Ben senin gülüşüne muhtaç kaldım bu hayatta hep. O gülüşü yakından görmek, duymak, öpmek için neler yapmazdım ki.. Bu gün 2. ay, İkimizde sevgiye muhtaç ve bi o kadar da açız. Yetmedi, ikimize de benim sevgim yetmedi. Yalnızlığın karanlığından sevginin aydınlığına çıkan iki insan olarak alışamadık aydınlığa çöktük. Halbuki karanlığa alışan insanın aydınlığa çıkması daha kolay olmaz mı?

Sen aydınlık değilsin, merak etme ben de en az senin kadar karanlık hissediyorum Alkan. Elim bazen gördüğüm manzaralar karşısında titriyor. Sen basit insanları seviyormuşsun, bunu anladım. Sadece o kızı bırakacağın günü bekliyorum.

Ben basit birisi değilim, ruhunun sevgiye aç kısımlarını o kızdan ayıldıktan sonra dolduracağım.

Dün maçınız vardı, oradaydım. Bütün hepsinde oradayım artık bunu biliyorsun. Dün mektubu okuyuşunu izledim, önce tebessüm ettin. Belki salaklığımaydı ettiğin tebessüm, ya da sevilmenin verdiği egoyla çarpıldı bedenin.

Sonra katlayıp dolabına koydun onu. Duygularım da katlanıyor sen böyle yaptıkça. Bir erkeği böyle sevebilirim ancak, bazen sana gerçekleri söyleyesim geliyor ama tutuyorum kendimi. Tutmalıyım da.

Bugün kabus gördüm. Kabusumun konusu, sen.
Bütün konular neden sana çıkıyor bilmiyorum. Belki de benim korkaklığım, sana elbet bir gün sevgimi göstereceğim. O zamana kadar kendine iyi bak sevgilim.