sleep

twenty two

Ekimin sonlarına doğru hafta içi, akşam kapı çalıyor. Salonda, oturduğum koltuktan kalkıp kapıya koşuyorum. "Ben baktım!"

Kapıyı açtığımda elinde boş tabakla karşımda duruyorsun hyung. Üzerinde geçen seneden kalma Star Wars baskılı kazağın, altında kırmızı siyah kareli pijaman var. "Selam."

"Ne oldu?" Selam vermeden düz bir ifadeyle sorduğumda yüz ifaden biraz daha soluyor.

"Annem annene bunu vermemi söyledi." Elindeki tabağı bana uzatıyorsun, alıyorum. "Bir de..."

"Ne?"

"İyi misin? Yani, uzun zamandır görüşmüyoruz. Biliyorum, seninle konuşamadım ve... ve sadece merak ettim. Yani iyi misin diye."

Yüzüne boş boş bakıyorum. Bana cevap vermem için bakıyorsun ama bana verdiğin acı aklımdan çıkmıyor seni gördükçe.

"Evine git, hyung."

Kapıyı yüzüne kapatıyorum.