sleep

sixty nine

"Uzaylılara inanıyor musun?"

Üzerimizi giyinip uyku tulumlarımıza giriyoruz. Yan yana uzanıp elektrikli gaz lambasının etrafındaki yıldız şeklinde deliklerin çadırın yüzeyine yıldız şeklinde ışıklar yanmasını izlerken sorduğun soruyla gülüyorum.

"Hayır," diyorum kesin bir dille. "Ama başka galaksilerde insanlar olduğuna inanıyorum."

"Bence her ikisi de. Tanrı kos koca evrende sadece bu Dünya'yı ve içindeki insanları yaratmış olamaz. Bizim sistemimizde olmasa da bambaşka canlılar kesinlikle var."

Sana dönüyorum. "Mantıklı konuşmandan nefret ediyorum."

Gülüyorsun. "Saçmalık. Bunu yapmamı seviyorsun."

"Kes sesini Lee Minhyung."

"Ah, bu arada." Birden uyku tulumundan doğruluyorsun, kafam sağa, sana dönük. Çantandan bir şeyler kurcalıyorsun ve sonunda ince, iki tane şeyi tutup elinde tekrar uzanıyorsun yanıma.

"Bileğini getir."

"Ne?"

Sol bileğimi tutup kaldırıyorsun ve çantandan çıkardığın gri zincirli bilekliği bileğime takıyorsun. Ortasında altın renkli bir Güneş'i var bilekliğin.

Takmayı bitirince kendi sağ bileğine de bir tane takıyorsun. Seninki de aynı, yalnızca Güneş yerine Ay var.

İkimiz de bileklerimizi kaldırıyoruz, benim sol, senin sağ bileğindeki çift bilekliklerine baktığımda gülümsemeden edemiyorum. Tek kelime söyleyemiyorum.

Havada duran ellerimizi birleştiriyorsun. Parmaklarımız iç içe geçerken sıkıca tutuyorsun elimi. Kalbim küt küt atarken yalnızca elimize bakıyorum.

"Bunları yaptırdın mı sen? Tanrım."

"Seni seviyorum."

Aniden söylediğinde sıcakladığımı hissediyorum. Sana bakıyorum. Gülümsüyorum.

"Ben de seni seviyorum hyung."

Gülümsüyorsun ve ikimizin bakışları da tekrar havada duran ellerimize kayıyor. Çok güzel duruyorlar, benim kavrulmuş tenimdeki Güneş, senin bembeyaz tenindeki Ay.

"Bu eli bırakma," diyorsun yumuşak sesinle. İçim titriyor. Sarı yıldızların gölgeleri ellerimizin üzerinde dolaşıyor. "Çünkü bu Ay, Güneş'siz bir hiç. Ben sensiz bir hiçim, Lee Donghyuck."

son. ッ

© dububaoziㅣmarkhyuck
all rights reserved

start: 6.8.18
end: 16.8.18