sleep

thirty eight

Uyandığımda seni yanımda uzanırken gördüğümda kalbim hızlanmaya başlıyor.

Bana doğru donüksün, üzerindeki yorgan kaymış, saçların beyaz yastığa dökülüyor. Kırmızı dudakların aralık, nefesler alıyorsun düzenli bir şekilde. Çarpıyor yüzüme nefesin. Sağ kolunu belime atmışsın, alınlarımız neredeyse birbirine değecek.

İlk baş hatırlamıyorum neler olduğunu, neden senin yatağında olduğunu bilmiyorum. Belime attığın kolunu, ne zaman bu kadar yakınlaştığımızı.

Sonra hatırlıyorum hıçkırıklarımı hyung. Özrünü, sarılışını.

Gözlerini açıyorsun, göz göze geliyoruz. Bir süre bana bakıyorsun, irislerin büyüyüp küçülüyor. Nefesin düzensizleşirken hareket ediyorsun ve o sırada burun uçlarımız birbirine değiyor. Saç tellerini hissediyorum alnımda. Gözlerimi refleks olarak kapatıyorum.

Boynumun altından geçen sol kolunun elini saçlarıma daldırıyorsun. Parmaklarının saç diplerimde gezindiğini hissediyorum, tüylerim diken diken oluyor.

"Özür dilerim."

Tekrar duyuyorum sesini, gözlerimi araladığımda bakışlarım dudaklarında kalıyor. O kadar, o kadar öpmek istiyorum ki onları...

"Seni bu kadar ağlattığım için özür dilerim. Benim yüzümden sigaraya başladığın için özür dilerim."

Ilık nefesin dudaklarımı yalıyor nazikçe. Çok yakınımdasın hyung.

"İyi misin?"

Sorduğunda kendime geliyorum ve gözlerine bakıyorum. Hafifçe gülümsüyorum.

"İyiyim."