SANALDAN REELE #Wattys2019 #TAMAMLANDI.

Emir'in Gözünden 8 Ay Öncesi

Hayatımın en güzel zamanlarını 14 yaşında yaşamaya başladım. İlk aşık olduğum yaş... Gözlerimi ondan alamadığım, kalbimin atmasını anlamlı kılan bir kızı sevmiştim bizim mahalleden. Evet, o da bana karşı boş değildi, çıkıyorduk. O zamanlar ondan başka hiçbir şey düşünemiyor, hiçbir şeye kafamı yoramıyordum. Ne okul ne de derslerin bir önemi vardı benim için. Genelde Osman'la sabah okula gider, ilk ders sonrası da tüyerdik o dört duvarı üstümüze gelen yerden. Akşama kadar gezer tozardık. Genelde hep takıldığımız bir mekan vardı, oraya gider saatlerce konuşurduk. Ortamda yapmıştık haliyle.

Bir an önce görmek istediğim o kızı anca akşamları görebiliyordum. Çünkü, kendisi benim aksime derslerine çok önem veriyordu. Buna karşı gelemezdim tabi ki... Böyle de mutluyduk ama ne yazık ki çok sürmedi bu mutluluk. Bir gün nereden kafama estiyse okuldan çıkıp onun okuluna gittim. Ailesinden beni gizlediğini biliyordum, bu yüzden de okuluna gitmemi çok istemezdi bir gören olur diye. O gün kimseyi umursamadan çıktım yola, ne olacaksa olacaktı.

Bir insanın sevgisini gizli kapaklı yaşaması nedir bilir misiniz siz?

O an ki duygularımı size anlatamam. Keşke dedim. Keşke gizli kapaklı yaşasaydım da şu manzarayı görmeseydim. Keşke dedim. Keşke şu manzarayı göreceğime yolda başıma bir iş gelseydi de buraya gelemeseydim. Ne bileyim, düşseydim dizim kanasaydı. Annem arasaydı, eve gel deseydi. Osman çağırsaydı da yarı yoldan geri dönseydim...

O, daha dün bana 'beni çok sevdiğini' söyleyen kız, bir başka erkeğin kolları arasında, konuşarak ve en acıtanı ise gülerek okuldan çıkıyordu. Önce etraftaki seslerin yerini bir uğultu aldı, sonra da etraftaki görüntüler silindi, odak noktam sadece onlar oldu.

Beni gördüğü an var ya, önce olduğu yerde kalakaldı, sonra tuttuğu eli bıraktı ve dudaklarının arasından sessizce Emir diye fısıldadı. 'Emir ben çok özür dilerim' diye çocuğu itip yanıma koştuğunda hiçbir anlamı kalmamıştı artık yaşanmışlıkların. Bir anlamı da olmayacaktı bundan sonra sarf edilen cümlelerin, dilenen özürlerin, olunan pişmanlıkların...

Beni yaşadığım şehre yabancılaştıran, gezdiğim mekanlardan soğutan, bedenimin sarsılmasına neden olan herkesten çok değer verdiğim bir kız olmuştu.

Kapattım kendimi o günden sonra ilişkilere, kalbime de anahtarını denizin azgın sularına attığım bir kilit taktım. Bundan sonra kimse açamayacak, kimse benim kalbime giremeyecekti. Kırıldım. Belki 15 yaşındaydım ama acıdı kalbim. İlk ve son olacağına dair söz verdim kendime.

Oyundakiler sardı yaramı. Onların yanına gitmeyip kızla birlikte geçirdiğim günlerin telafisini onlara daha çok zaman ayırarak vermeye başladım. Acılarımı unutmak için o kadar çok oynar oldum ki oyunu, hatta bana'Nerelere kayboldun lo? Öldün mü? Yaşıyor musun?' diyen Damla bile 'Emir gözümü açıyorum sen, kapatıyorum yine sen, baydın olum bir git mevzu kalmadı konuşacak' demeye başlamıştı. Kaçırdığım ve aklımın hep bir ucunda kalan gelişmeleri geç oldu ama yakaladım. Hatta yenilerine yelken açtım. Kafamı dağıtmak zorundaydım ve bunu anca orada sağlıyordum.

Onlar olmasaydı belki daha kötü şeyler yaşayabilirdim, yaşım küçüktü ve çok da mantıklı kararlar alamıyordum. Keşke o kıza harcadığım zamanı arkadaşlarıma harcasaydım. O zaman belki çok daha fazla anılar biriktirme şansımız olabilirdi.

Buna da kabul. Yaşamam gerekiyormuş. Yaşadım ve biten her güzel şey gibi buda bitti, görüntüsünü sildim hafızamdan, anılarını yok ettim dünyamdan. Benim için hayatımda sonsuza kadar kalacak sadece iki kız vardı bu saatten sonra. Damla ve Ceylin. Tanışmış olmalısınız, kardeşlerim olur kendileri. Benzemiyorlardı diğerlerine. Doğallardı, söz verdiler mi bir daha unutmaz, onu gerçekleştirene kadar ellerinden geleni yaparlardı.

İlişkilerine şahit olurdum, kendime göre uygun olmayan şeyleri söylerdim ki ileride onlarda benim gibi üzülmesinler. Her anımda yanımda olan, beni sonsuza kadar destekleyen ve her zaman arkamda olacaklarını hissettiren ekip, size sonsuz teşekkürler. Tek başıma atlatamayacağım şeyleri geride bırakmamı sağladığınız için, beni değerli gördüğünüz için ve hep bir arada olacağımızı hissettirdiğiniz için...