Resim Kızıl ( Şarkı var dinlemenizi tavsiye ederim ve Kan'ın söylediği şarkı olacak:)
Çığlıklar atarken sert bir şekilde dizlerimin üstüne düştüm. İçimden bir akım geçiyordu. Ellerimi hareket ettirmeye çalışsamda bunu yapamıyordum.
" Acıyor..." Sesim kısık kısık dehşet verici çıkmıştı.
" Dayan!" Küçük Deka bana bağırırken başımı kaldırıp onun bana bakan gözlerine bakmaya çalıştım.
" Ne oluyor bana..."dilimin uyuştuğunu hissettiğimde Deka yanıma yaklaşıp gülümsedi.
" Sadece küçük bir hediye." Derken gözlerimin yavaşça karardı ve yere yığılmam bir oldu.
-&-
"Kaç günden beri yatıyor?" Kan'ın sesini duyduğumda yavaşça gözlerimi araladım. Elimi yavaşça okşuyordu. Hala kendimi berbat hissediyordum. İçimde garip bir akım vardı sanki. Elimi Kan'dan yavaşça kurtardım. Başımı hafifçe kaldırdığımda ayak uçlarımın üzerinde oturan Küçük Deka'yı gördüm.
" Selam." gülümseyerek bana el salladı.Sonra o uzun kedi bıyıklarını hafifçe hareket ettirdi.
Birden ona kızgınlıkla " Defol şurdan!" Diye bağırdım.O kadar canım yanmıştı ki bana ne yaptığını bilmiyordum. Kan yavaşça ayağı kalkarken gözlerimin içine bakıyordu.Şaşırmış görünüyordu. Ona bağırdığımı düşünüyor olabilirdi.
" Kollarına bak." keyfi biraz kaçmıştı ama yine beimle konuşmaya çalışmıştı.İşaret ettiği yere bakmamı bekliyordu.Kollarımı yavaşça kaldırdığımda yedi tane v şekli alt alta belli aralıklarla dövme şeklini almıştı. Her iki kolumda da bunlar vardı. Küçük Deka'dan bunların ne olduğunu öğrenmem gerekiyordu.
" Uyandı mı?" Çakal'ın endişeli sesini duyduğumda diğer tarafta Kızıl'ın benden önce onu onaylayan sesini duymuştum. Sanırım herkes başımdaydı.Çakal yanıma çömelip elimi tuttu.
" En son yanından ayrıldığımda hiçbir şeyin yoktu." o konuşurken Küçük Deka'nın renk değiştiren gözlerine bakıyordum. Birden ayak uçlarımdan kalkıp bacaklarıma oturmuştu.
O büyük bir mutlulukla gülümserken " Hep seninle kalacağım Almira." dediğinde ben ise yavaşça doğrulmuş onunla yüz yüze gelmiştim.O, ufak burnunu burnuma dayarken onu umursamadan" Bana ne yaptın?" diye merakla sordum.
" Biraz canını yaktım değil mi? Ama gerekeni yaptım." tekrar dudaklarında gülümseme belirdi.
"Kimle konuşuyorsun?" Kan bunu ciddi bir şekilde sorduğunda bu sefer gözlerimi ona doğru çevirdim.Şu an herkese her yaşadığımı uzun uzun anlatacak halim yoktu.
" Bilmen gerekmiyor." Koltuktan yavaşça kalkarken Küçük Deka havaya doğru yükselmiş Çakal kalkmama yardım etmişti. Kollarıma tekrar baktığımda yedi ışık birden hafifçe parladı.
" Bilmem gerekiyor. Herkes dışarı çıksın!" Kan bağırdığında Çakal ikilemde kalmıştı. Çakal ona bazen karşı çıkmak istiyordu ama Kan grup lideri olduğunu için sesini kesiyordu.
" Çakal çıkın dışarı!Onunla konuşacağım." Kan tekrar sesini yükseltmişti.Çakal biraz bekleyip Kızılla odadan ayrılmışlardı.
" Seninle konuşmak istemiyorum tamam mı!" Daha gücümü tam toplayamamanın verdiği sendelemeyle kendimi Kan'ın kollarında bulmuştum. Tam gözlerimin içine bakıyordu. O gözlerin şu an bana ne anlatmaya çalıştığını anlayamamıştım.
