FISILTI

Kaza

"Ya Eslem hadi ama ağaç olduk kapıda" bir saattir benim yüzümden cafenin kapısındaydık,içeride Burak vardı ve ben bir türlü cesaret edip giremiyordum içeri. Deniz kolumdan tutup zorla içeri götürdü . Burakların karşı çaprazındaki masaya oturduk ve şu an  Burakla yüz yüzeydik. Ben niye geçip tam karşısına oturmuştum ki. Deniz'le Aylin karşımızda benle Kaan da yan yana oturuyorduk . Burak oturduğu yerden Kaana ve bana delici bakışlarla bakıyordu , onu öyle görünce tedirgin oluyordum. Bunun için ona bakmamaya karar verdim. Kaan elini omzuma atıp konuştu " Ee ne yiyoruz" normalde olsa kızardım ama Kaan iyi biriydi. Aylin elindeki telefonda başını kaldırıp konuştu "valla biz buraya bir şeyler içmek için geldik, tabi sen bir türlü doymadığın için sürekli yemeği düşünmen normal" "herhalde kızım açız ne yapalım yemeyelim mi?" Deniz de aynı şekilde Aylini onaylayıp konuştu "sen ne zaman doydun ki" en sonunda araya girdim "ya rahat bırakın çocuğu , Kaan ne istiyorsan söyle ben getirtiricem masaya" Kaan elini saçıma daldırdı "ya bakın insan görün işte nasıl da koruyor beni " "kaan ya saçımı bozuyorsun çek elini" Kaan'a kızmamla elini saçımdan çekti . İkimiz de güldük , gözüm tekrar Burak'a takıldı kaşlarını çatmış bizi izliyordu , kıskanmış mıydı acaba neyse beter olsun.

Biz birer kahve içerken Kaan da lahmacunlarını iştahla yiyordu. "Eslem ben seni daha önce görmemiştim , Deniz'in arkadaşlarını  az çok tanıyorum ama seni çıkaramadım" Aylin'e yanıt veridim "ben yeni geldim bu ilk senem"  Deniz çalan telefonunu açtı "efendim abla"  "ne , ne diyosun abla sen .  Durumu nasıl?" "tamam biz hemen geliyoruz"  Deniz tedirgin ve dolmuş olan gözleriyle bana baktı "Deniz noldu iyi misin " "Eslem" "efendim Deniz noldu konuşsana"  "Eslem, ablan "  "ablam , ablam ne deniz ablama bir şey mi oldu, konuşsana Deniz noldu ablama"  "Eslem ablan trafik kazası geçirmiş , lütfen sakin ol herkes ilgileniyormuş." Kalbime giren sancıyla oturduğum yerde öylece kaldım, ablam benim tek varlığımdı , onsuz yaşayamazdım ki ben.
Göz yaşlarımdan dolayı etrafı net göremiyordum , Deniz başımda bir şeyler söylüyordu . "Eslem kendine gel , hadi kalk gitmeliyiz . Nolur güçlü ol " oturduğum yerden kalkıp kapıya doğru hızlıca ilerledim Burak peşimden koşup geldi "Eslem noluyo, niye ağlıyosun" yola koştum , bir türlü taksi geçmiyordu , geçenler ise doluydu veya durmuyolardı. Burak benden yanıt alamayınca Deniz'in yanına gitti ve bir şeyler konuştular .
Burak tekrar yanıma geldi"arabam ilerde hadi gidelim hemen" "taksi bekliycem ben!" "Eslem taksi beklemeye zaman yok gel hadi " Deniz yanıma geldi "Eslem hadi ablanın sana ihtiyacı vardır eminim" Ablamın yanına bir an önce gitmem gerekiyordu , Burak'ın arabasına doğru yürüdük .

.......
Ablam kaç saattir ameliyatta bilmiyorum bir buçuk saat önce zamanı saymayı bıraktım . Hepimiz hastanedeydik hatta Can ve Burak da burdaydı. Yolda babamı arayıp haber vermiştim , oda hemen yola çıkmıştı .
Deniz yanıma geldi "Eslem, canım hadi gel bi hava al , bak perişan oldun burda bir gelişme olursa haber verirler zaten" "istemiyorum Deniz ablam çıkana kadar burda durucam" 

Annemden sonra ablamın da kaybedemezdim , o kadar yalanın içinde tek gerçeğimdi o benim , onsuz yapamazdım ki ben. Kafamı yana çevirdiğimde koridorun başında babamla Kerem'i gördüm , Kerem niye gelmişti ki? . Uçakla geldikleri için çabuk gelmişlerdi . Yerden kalkıp babama doğru koşup sarıldım . Ne kadar annemle sorun yaşarsa yaşasınlar o bizim babamızdı , buraya geldiğine göre biraz da olsa bizi önemsiyordu . "Tamam kızım herşey güzel olacak inan bana, hadi ağlama artık" babamdan ayrılıp Kerem'e döndüm "geldiğin için teşekkür ederim" elini omzuma koydu "tabiki gelicem Cansu abla benimde ablam sayılır, sen nasılsın? istersen biraz hava al dışarı çıkalım" "hayır gerçekten gerek yok burada kalmak istiyorum , hadi gel" babamların olduğu ameliyathanenin kapısına doğru ilerledik . Burak'a baktığımda oturduğu yerden Kereme korkunç bakışlar yolluyordu . Şimdi onunla hiç uğraşamazdım.

Can'ın yanına gittim "Can çok teşekkür ederim geldiğiniz için ama beklemenize gerek yok " "olmaz Eslem hepimiz burdayız hem gidelim desem de Burak gelmez ki şu sarı kafaya seninle konuştu diye aşırı gıcık oldu" Sarı kafa dediği Kerem'di "of Can şuan onunla cidden uğraşamam "

..........
Ablam  ameliyattan çıkmıştı ve odaya almışlardı , doktor yirmi dört saatin kritik olduğunu söyledi  , eğer bu süre içinde bi aksilik çıkmazsa uyanıcaktı.
Beklemekten nefret ederim , ve şuan elimden gelen tek şey beklemek . Deniz'i ve Can'ı göndermiştim zaten yeterince beklemişlerdi Deniz'i sonra tekrar gelmek şartıyla zorla gönderebilmiştim . Ama Burak hala burda Can da bir türlü ikna edememişti gitmeye . Babamlar geldiğinden beri gözünü Kerem'den hiç ayırmamıştı.
Babam yanıma geldi"kızım önemli işlerim var geri dönmek zorundayım hem zaten bak ablan da çıktı ameliyattan bana ihtiyacınız yok" "baba ne işi ?, hem doktorlar yirmi dört saatin kritik olduğunu söyledi biliyorsun" "biliyorum kızım bir şey olucağını sanmıyorum, önemli bir şey olursa da ararsın" "biliyor musun bi an gerçekten de önemsiyorsun sanmıştım bizi , hiç merak etmiyor musun ablam nasıl bu hale geldi ? Nasıl kaza yaptı acaba düşünmüyorsun dimi?" "Eslem abartma trafik kazası dediler işte, ameliyattan da çıktı zaten doktor iyi geçti dedi " "ha ben abartıyorum yani öyle mi ? Peki baba peki git kesin daha önemli işlerin vardır Karınla ilgilenmen falan gerektir dimi!" Koridora doğru hızlı bir şekilde ilerledim merdivenlerden inip çıkışa gittim. Banklardan birine oturudum , istemsizce ağlıyordum. Burak gelip yanıma oturdu beni kendine çekip kollarının arasına aldı. İtip geri çekilmeye çalıştım ama izin vermedi bende zorlamadım . "Ağlama, dayanamıyorum"  "neden yapıyosun bunu bana ?" Cevap vermedi , neden sürekli kedinin fareyle oynadığı gibi oynuyordu benimle . Kalp atışlarını dinledim , dünyanın en huzurlu ve en mükemmel ritmiydi bu.

BÖLÜM SONU🌹
BOL HÜZÜNLÜ VE AĞLAMALI BÖLÜMÜMÜZÜN SONUNA GELDİK . UMARIM SEVMİŞSİNİZDİR😊❤️...