Heart Snatcher~

Chapter Four: Truth or Consequece?

+Miguel's POV+

Hay grabe. Bakit nya ba tinatanung yung mga yun? Buti na lang nagcheck na. You saved me Ma'am. You saved me. Mukha ba talaga akong weird? Ewan ko ba. Naweweirdohan din ako sa sarili ko. Ewan ko bakit. Gusto ko sya lagi kasama. Di ko pa alam kung totoo tong nararamdaman ko. Gusto nyo ba malaman kung anong nararamdaman ko? Ok sige.

Ang nararamdaman ko ay.......masakit yung tsan ko.

HAHAHAHA! Joke lang. Pero hindi. Eto na talaga. Promise.

Kasi iba yung feeling. Ngayon ko lang toh naramdaman since birth. Promise. Alam nyo yung kapag nakikita mo sya iba yung feeling? Naranasan ko na yun sa isang babae. Pero hindi ko sasabihin. Baka kasi sabihin nyo sa kanya e. Pero sige. Basta secret lang. Pagkakatiwalaan ko kayo. Pag sinabi nyo, di ko na sya magiging crush ever. Magagalit si author pag di kami nagkatuluyan. Hahaha! Pero eto na talaga. Alam kong naaatat na kayo.

Yung babaeng gusto ko makasama lagi, yung babaeng pag nakita ko iba yung feeling. Yung babaeng yun ay si...........

Uy oh. Nakatitig na oh. Wag ganyan masama sa mata pag sobrang titig sa screen. Galit na yan. Pero hindi eto na talaga. Sasabihin ko na talaga. Yung babaeng yun ay si........

NIKKI ♥

Oo. Si Nikki. Unang pagkakita ko palang sa kanya, naramdaman ko na yung feeling na yun. Alam nyo yung nagpapakilala ako. Dun nagstart yun. Bakit? Ewan ko din kung bakit. Diba ang love dumadating na lang yun. Basta. Wag na wag na wag nyong sasabihin. Lagot talaga kayo sakin. Ayokong malaman nya galing sa inyo. Gusto ko sakin nya malaman na may gusto ako sa kanya. Kaya ayaw kong sabihin nyo sa kanya.

_____________________________

Tapos na kami magcheck tapos biglang....

Paper Convo

Nikki: Bkit ka nga kasi ganyan?

Ano ba yan. Akala ko titigil na sya. Nakakainis na ah.

Ako: Di ko nga din alam kung bakit.

Nikki: Anu ba yun. Sariling emosyon di alam. Palusot ka pa e. Sabihin mo na yung totoo. Sige ka. Liars go to hell. Tsk. Tsk. Tsk.

Ang kulit. -_-'

Ako: Di ko nga alam. Ang kulit.

Nikki: Papalasingin kita. Para masabi mo yung totoo.

Ang kulit talaga.

Ako: Subukan mo.

Nikki: Haha. Ano nga kasi. Alam kong may tinatago ka.

Ako: Ang kulit mo talaga. HINDI KO NGA ALAM. Baka masuntok pa kita e.

Nikki: Sige. Go to the Guidance first.

Ako: Aba. Pagutusan ba naman ako. Di mo ko yaya.

Teka. Parang nagiba yung sulat. Baka galit na Haha!

Nikki: Talagang hindi. Estudyante kita e.

Ako: Baliw. Magkaklase tayo noh.

Nikki: Are you sure?

Tapos tumingin ako sa kanya. Nakayuko sya. Tapos parang pinipilit pa yung tawa. Bakit? At parang tahimik ang lahat. Lumingon lingon ako. Tapos nakita ko si teacher na naka cross arms. Tapos nakita ko hawak ni Teacher yung papel na ginawa naming chat box ni Nikki. Hala. Yung nagsusulat hindi na si Nikki. Si Ma'am na pala! Lagot.

+Nikki's POV+

Hahahaha! Sobrang nakakatawa. Hahahaha! Si ano kasi ahahah...... si.....hahah..... si Miguel, nagchachatbox kasi kami. Diba nung tinanong ko kung bakit weird sya ngayon. E nahuli kami ni Ma'am. Di nya alam na si Ma'am na yung kachat nya. Hahahaha! HAHAHAHAHAHAHA! Over? Grabe. Nakakatawa kasi e. Buti na lang di kami pinapunta sa guidance. Haha! Di ako makaget-over. Sobrang nakakatawa kasi yung itsura nya nung nakita nya si Ma'am. Hahaha! Kwento ko toh kay Bestie. Hahahaha! Hay. Yoko na. Sakit na tyan ko.